Sonic Adventure Review

Sonic Adventure was vroeger een succes op de Dreamcast. Twaalf jaar later verschijnt het spel voor de Xbox 360 en de PlayStation 3. Tijd om uit te zoeken of deze oude formule nog werkt in 2010.

In 1998 bracht SEGA het spel Sonic Adventure uit op de Dreamcast. Het was de eerste 3D-game voor de blauwe egel en het spel werd met heel wat gejuich onthaald. Het spel wordt nu opnieuw uitgebracht voor de huidige consoles en SEGA hoopt dat dit ons zal bezighouden tot de release van Sonic The Hedgehog 4 eind dit jaar. Maar werkt deze game nog even goed als twaalf jaar geleden?

Robotnik
Sonic Adventure laat je kennis maken met zes speelbare personages. Elk personage heeft een unieke verhaallijn die deel uitmaakt van het grote geheel. Sonic de egel en Tails, een vos met twee staarten, delen een verhaallijn en vormen de basis van het avontuur. Dr. Robotnik is naar vaste gewoonte gecast als de boosdoener en is ditmaal op zoek naar de Master Emerald. Deze smaragd wordt bewaakt door Chaos, de god der vernietiging. Robotnik wil samen met Chaos controle nemen over de wereld. Sonic ontdekt deze plannen al snel en gaat samen met zijn vrienden op zoek naar de zeven Chaos Emeralds. Samen kunnen deze zeven smaragden de Master Emerald verzwakken.

Zwak stemmenwerk
Het spel is op te splitsen in vier verschillende delen. Er zijn de hoofdgevechten, het rondlopen in de wereld, de zogenaamde ‘action stages’ en de kleine minigames. Alles begint in de gewone wereld, hier kun je vrij rondlopen en verbindingen zoeken naar de actievolle levels. Deze open gebieden zijn vrij klein waardoor het een mirakel is dat je vrijwel nooit weet waar je heen moet gaan. Soms krijg je hints, maar echt duidelijk zijn deze niet.

Als je dan toch eindelijk op de juiste locatie bent, krijg je vaak een filmpje te zien. Hier leer je de andere personages kennen en steek je wat meer op over de verhaallijn. Het stemmenwerk is zwak, waardoor je nooit echt kunt meeleven met de hoofdpersonages. Sonic is ook altijd heel vriendelijk in zijn andere avonturen, maar hier is de blauwe egel nogal eigenwijs en sarcastisch en dat contrasteert toch wel met zijn imago.

Razendsnel
De echte fun begint pas in de action stages, dit zijn speciale gebieden waarbij je moet racen naar een finish. Deze gebieden zijn vrij groot en bieden veel afwisseling. Zo zul je de ene keer moeten wegvluchten van een allesverwoestende orkaan, terwijl je de andere keer vanuit een vliegtuigje op tegenstanders schiet. Dit is telkens weer verrassend en het zorgt ervoor dat je alert moet blijven tijdens deze stukjes.
Sonic staat natuurlijk bekend om zijn snelheid en dat is in deze game niet anders. Bepaalde delen in de action stages gaan bijzonder snel waardoor je soms de kluts even kwijt bent. Ook de muziek volgt het tempo van de game en laat leuke elektrische deuntjes horen tijdens het spelverloop.

Na enkele keren een level gespeeld te hebben ken je de map uit je hoofd en kun je proberen om je tijd te verbeteren. Voor mensen die echt alles uit een spel halen, zijn er verschillende geheime paden die je kunt ontdekken. Een snellere tijd geeft je een betere eindscore, maar niet elk personage is geschikt voor alle gebieden. Tails kan bijvoorbeeld korte periodes vliegen met zijn staart. Hogere platforms zijn hierdoor beter te bereiken en zo heeft elk personage wel zijn of haar voordelen. Aan herspeelbaarheid is er alvast geen gebrek. Het enige deel aan dit spel dat je niet nogmaals wil doorstaan zijn de gevechten met de bazen. Deze zijn monotoon en je kunt iedereen uitschakelen door tegen ze aan te rollen of door op hun hoofd te springen.

Vierkant schermpje
SEGA heeft niets veranderd aan Sonic Adventure omdat ze naar eigen zeggen niets meer aan de originele code kon veranderen. De graphics zijn wel een klein beetje opgepoetst maar veel is hier niet aan te merken. Dat maakt natuurlijk ook niet uit aangezien het om een klassieke game gaat. Waar meer mensen zich aan zullen storen is het feit dat de game een resolutie heeft van 4:3. Je beeldscherm mag dan superbreed zijn, je game blijft zich afspelen in een vierkantje. Het is dan ook best vreemd dat SEGA binnenkort de klassieker Crazy Taxi wel op een 16:9 resolutie zal uitbrengen en hetzelfde voor Sonic Adventure niet heeft gedaan.

De beste games blijven leuk naarmate ze ouder worden, maar het mag duidelijk zijn dat dit bij Sonic Adventure niet het geval is. Je ergste vijand in dit spel is de camera. Je kunt deze niet besturen en dat zorgt voor een hoop frustratie. Dit heeft alles te maken met het ontbreken van een tweede thumbstick op de oude Dreamcast, waardoor je in het origineel ook de camera niet kon besturen. Vooral in de moeilijkere gebieden die meer obstakels bevatten hangt de camera op onbegrijpelijke plaatsen. Zo zul je Sonic meer dan eens gewoon niet kunnen zien terwijl je over afgronden moet springen en dat loopt natuurlijk niet goed af. Het zijn fouten als deze die ervoor zorgen dat Sonic Adventure gedateerd aanvoelt en het is jammer dat SEGA deze dingen niet heeft aangepast in deze port.

Minigames
Ondanks deze minpunten heeft het spel toch heel wat te bieden voor de prijs van 800 Microsoft Points. Zo heb je nog de mogelijkheid om een ‘Chao’ op te voeden. Dit minispelletje kun je vergelijken met Nintendogs of met de oude Tamagotchi games. Het opvoeden van dit virtuele diertje is best verslavend, maar hier koop je natuurlijk geen Sonic game voor. Er zijn nog meer kleine spelletjes terug te vinden, maar deze zijn niet noemenswaardig omdat ze na vijf minuten hun charme al verliezen. Zo kun je bijvoorbeeld visjes gaan vangen maar dit wordt al snel saai.

Tand des tijds
De tand des tijds is niet goed geweest voor Sonic Adventure. Het klassieke spel dat ooit een hele generatie aansprak op de Dreamcast is nu slechts een tussendoortje dat geplaagd wordt door een verschrikkelijk slechte camera. Het verhaal is ook niet prettig om te volgen vanwege het zwakke stemmenwerk. Alleen diegenen die hele warme herinneringen koesteren aan dit klassieke spel zullen vanwege deze nostalgie plezier kunnen beleven aan Sonic Adventure.