Sniper: Ghost Warrior Review

Verscholen in de bosjes en liggend op je buik staar je door een klein vizier naar een soldaat die een halve kilometer verderop een sigaret staat te roken. Je ademt diep in en gebruikt al je concentratie om je schot te richten. Dan haal je de trekker over en met een prachtige cinematische weergave zie je hoe jouw kogel zijn weg baant naar het zaagselbrein van je doelwit. Aan de kleine fontein rode vloeistof te zien heeft ons nietsvermoedende slachtoffer zojuist het leven gelaten. Hebben we dan eindelijk weer een goede snipergame gevonden?

Veelbelovend voor een laag prijsje
Als je een budgetgame als Sniper: Ghost Warrior aanschaft, weet je dat je er rekening mee moet houden dat de game wel eens tegen kan vallen. Je betaalt er immers niet de hoofprijs voor. Toch probeert deze game je meteen al te overtuigen dat je een erg goede game in huis hebt gehaald. En we moeten zeggen, het is een redelijk succesvolle poging. Na een uurtje spelen hadden we vanaf een mooie klif in een flink begroeid gebergte al aardig wat soldaatjes omgelegd op de manier die je net hebt kunnen lezen.

Wat namelijk erg goed is geregeld in deze game is het richten als sniper. Als je door je vizier kijkt moet je rekening houden met een aantal zaken. Ten eerste de wind. De richting en snelheid van de wind staan in een handig metertje boven je vizier aangegeven. Daarnaast is natuurlijk ook de afstand tot het doelwit van groot belang. Hoe verder het doelwit, hoe hoger je moet richten. De zwaartekracht speelt immers ook een rol. Als je een bewegend doelwit wilt raken moet je ook rekening houden met de tijd dat de kogel onderweg is. Zo ben je dus meestal ongeveer een meter naast iemand aan het richten, maar door alle bovengenoemde factoren kan de kogel zich gelukkig toch een weg jagen naar de hersenpan van de vijand. Mocht je dan nog moeite hebben, dan kun je als steuntje in de rug nog even je adem inhouden en erg nauwkeurig richten. Door dit goede begin waren we meteen al weg van Sniper: Ghost Warrior.

Verstoppertje spelen geen optie
Echter gaat het daarna in een behoorlijk tempo compleet bergafwaarts met de kwaliteit van deze game. Nadat je te voet een achtervolging in moet zetten kom je erachter dat je als sniper niet altijd de beste positie kunt vinden. Er is ineens geen mogelijkheid meer om je gedeisd te houden en geduldig te wachten op je nietsvermoedende tegenstanders om ze vervolgens een cadeautje in de vorm van een kogel door het hoofd te geven.

Vervolgens loop je dan maar rustig verder, en ineens word je van alle kanten beschoten. Je kijkt om je heen en werpt een blik op je minimap om te zien uit welke richting de kogelregen komt, maar er valt niemand te bekennen. Dan is het maar goed dat de AI in deze game nooit heeft geleerd goed te richten, en dus kun je nog een aardige tijd in leven blijven voordat je eindelijk oog in oog komt te staan met je belagers.

Hoewel de vijandelijke soldaten maar slecht richten, beschikken ze wel over een arendsoog waarmee ze je van mijlen ver aan zien komen. Om te voorkomen dat elke vijandelijke soldaat je zomaar ziet, heeft de ontwikkelaar van de game een soort 'zichtbaarheidsmeter' geplaatst. Deze hoort op te lopen, zodra de vijand door heeft dat je in de buurt bent. Echter schiet de meter met enorme snelheid vol en lig je sneller onder vuur dan dat je "wallhack" kunt zeggen.

Dit was toch een snipergame?
Na de nodige frustraties zijn we toch nog enigszins met goede moed verder gegaan met deze titel. Er komt nog een level dat je stealth vaardigheden tot het uiterste op de proef stelt, maar na deze positieve toevoeging is het echt gedaan met de pret. Het gevoel van een Ghost Warrior te zijn, verdwijnt compleet en de game neemt een totaal andere wending. Voor je het weet sta je op een olieplatform, krijg je een M16 in je handen gedrukt en beland je in een belachelijke slechte remake van Call of Duty: Modern Warfare 2.

Alles wat ook nog maar iets met stealth en subtiliteit te maken heeft, is op slag verdwenen uit de game. Ineens ben je slechts een hersenloze soldaat die door levels heen rent die helemaal volgegooid zijn met debiele soldaten die altijd perfect op de hoogte zijn van jouw locatie, zelfs als je achter een muurtje staat. De teleurstelling is bijna compleet.

En helaas wordt die teleurstelling helemaal compleet gemaakt. Want het eerst nog zo door ons geliefde richtsysteem wordt ook naar de filistijnen geholpen. Richten met een normaal geweer lukt wel, maar de kogels vliegen alsnog de kant op waar je ze net niet wilde hebben. Zo worden alle niet-sniper missies in deze game erg irritant. Helaas heeft ontwikkelaar City Interactive geen keuze kunnen maken tussen snipen en normaal schieten. Een erg grote fout.

De multiplayer modus weet ook niets goed te maken. Deze kent alleen de meest standaardmodi die we tien jaar geleden ook al zagen, en het is erg jammer om te zien dat vernieuwing uit blijft. De mogelijkheid om dieper in te gaan op snipen in de multiplayer is namelijk geheel onbenut gelaten, terwijl wij liever een speciale spelvariant hadden gezien.

Ik kan mijn huis vanaf hier zien!
Gelukkig heeft City Interactive niet overal een lakse houding getoond, neem bijvoorbeeld de zorg die ze heeft besteed aan de rijkelijk begroeide omgevingen in deze game. Als sniper heb je meestal een geweldig uitzicht over mooie locaties. Zorg er echter wel voor dat je op het land blijft, want in het water vertroebelt je beeld al terwijl slechts je knieën nat worden. Dat geeft een heel raar en erg amateuristisch effect. Hier hadden we graag dezelfde zorg en aandacht gezien die ook aan de rest van het uiterlijk van de game is besteed.

Het geluid in Sniper: Ghost Warrior is iets dat gedurende de hele game wel van voldoende kwaliteit blijft. We horen veel gedempte schoten, en dat is precies dat we als sniper willen horen. De soundtrack klopt ook en de voice-overs zijn van aardige kwaliteit, maar zeker niet bijzonder.

Veel te mooi om waar te zijn
Sniper: Ghost Warrior had een geweldige game kunnen worden wanneer dezelfde ervaring als in het eerste uur de hele game voortgezet zou worden. Echter probeert City Interactive er ook een normale FPS van te maken, en hierdoor wordt het een hele slechte combinatie. Misschien nog wel het meest frustrerende is het ongelooflijke visuele vermogen van de AI, waardoor rondsluipen als een Ghost Warrior snel onmogelijk wordt gemaakt. Het enige wat deze game nog weerhoudt van een complete afgang zijn een aantal leuke missies die op één hand te tellen zijn, een goed richtsysteem als sniper en een beeld en geluid die redelijk goed verzorgd zijn. Helaas bleek deze budgetgame te mooi om waar te zijn, en we zullen dus nog even moeten wachten op een echte goede nieuwe snipergame.