Shu Review - Platformer op zijn platst

De lucht betrekt en een windje steekt op. Iedereen in je dorp rent in paniek naar buiten. En dan gebeurt het: een verschrikkelijke storm slokt je hele dorp op en maakt je in één klap dakloos. Als zwervend vogeltje reis je naar het einde van de wereld. Waarom lees je in deze Shu review!

Als je Shu opstart, krijg je dit flinterdunne tafereel van het verhaal voorgeschoteld in de vorm van een strip. Vervolgens word je in het diepe gegooid en mag je direct aan je eerste level beginnen. En dat begin is best indrukwekkend. Het eerste level pakt direct uit wat betreft tempo en plaatst je daarbij in een werkelijk prachtige handgetekende omgeving die nog het meeste doet denken aan die uit Ubisofts Rayman Legends.

De kleuren spatten van je scherm af, terwijl er toch de balans gehouden wordt tussen de voor- en achtergrond. En intussen beweeg je Shu lekker vloeiend vooruit op zijn pad naar het einde van de wereld. Dit alles wordt ondersteund door een goede soundtrack die al minstens zo veelbelovend is als de grafische kant van de game.

Shu is een game die goed in de veren zit en daarnaast in het begin lekker wegspeelt. Zeker voor een game die je maar 8,50 kost. De gameplay van Shu is eenvoudig. In het begin van de game kun je rennen, springen en zweven. Gelukkig kom je al snel dorpsgenoten van Shu tegen die elk een unieke skill hebben. De een kan walljumps doen, de ander kan over water rennen en weer een ander kan de tijd vertragen.

Dit brengt wat variatie met zich mee en datzelfde geldt voor een element wat Shu overduidelijk van de Ubisofts mascotte zonder ledematen heeft geleend. In ieder van de zes werelden (met in totaal 21 levels) word je namelijk op de hielen gezeten door de alles verzengende storm die je dorp ook al opgeslokt heeft. Dus is het rennen voor je leven of opgevreten worden door een enorme paarse wolk met een kunstgebit.

Het klinkt allemaal erg tof op papier, maar de realiteit is helaas anders. De karakters die je tegenkomt zijn namelijk telkens maar één level bij je en verdwijnen daarna alweer. Je kunt dus niet aan ze wennen. Het voelt als een soort speeddate die niet opschiet. Daarbij werken alle speciale bewegingen van de extra karakters anders.

Dit werkt behoorlijk verwarrend omdat je niet genoeg tijd krijgt om aan de karakters te wennen. Tel daarbij op dat hun skills vaak niet reageren zoals je wilt en je bent gegarandeerd binnen drie levels tegen je tv aan het gillen, omdat je zo ontzettend vaak onterecht de pijp uit gaat. En die storm? Die voedt je woede vaak alleen maar.

Hoewel het tof is dat je wat weerstand in sommige levels van deze storm krijgt kun je er simpelweg niet van op aan hoe zo’n level gaat lopen. Het ene moment heb je de tijd van de wereld. Je kunt dan bijna fluitend voor de paarse wolk uit huppelen. Maar op een ander moment moet je in datzelfde gebied drie levens opofferen voordat je weer een checkpoint bereikt.

Gelukkig heeft Shu het element van checkpoints wel behoorlijk goed voor elkaar. Er is namelijk in ieder level een ruim aantal checkpoint te vinden. Deze zorgen niet alleen voor de mogelijkheid om vanaf daar te herstarten als je dood gaat, maar vullen je levens ook gelijk weer aan.

En dat is handig gezien je, zoals gemeld, nogal eens op een vervelende manier de pijp uit gaat. Daarbij zijn de 21 levels die Shu kent redelijk lang en bieden collectibles in de vorm van zes kuikens en een stapel vlinders per level. Zoals iedereen weet zijn collectibles in games leuk en laten ze je meestal ook wat vrijspelen. Denk aan de Super Mario games waarin een vloot muntjes je een leven oplevert.

Maar in Shu doen de collectibles helemaal niks. Aan het einde van een level krijg je een score te zien van het verzamelde aantal vlinders en de gevonden kuikens, maar daar mag je het mee doen. Geen extra levens of geheime levels die je kunt ontdekken dus, alleen een gemiste kans.

Shu nodigt je op dit gebied dan ook absoluut niet uit om de levels nog een keer door te rennen. Maar wanneer je een level gehaald hebt, kun je wel nog een keer op pad gaan om de snelste tijd neer te zetten. Tenminste, de snelste tijd in je huiskamer. Want Shu kent ook geen leaderboards of andere online functionaliteiten die je uitdagen om zo snel mogelijk door een level te sprinten als een ware Sonic in vogelvorm.

Hoewel Shu een indiegame is die je slechts 8,50 euro armer maakt, biedt de game onder aan de streep bijzonder weinig voor dit geld. Eigenlijk is de game in één zin te omschrijven: Een behoorlijk korte en ongebalanceerde platformer met een plat verhaal.

Dat betekent niet dat die ene keer die je door de game heen loopt niet leuk kan zijn. De game oogt namelijk schitterend en heeft een vermakelijk concept. Het is alleen niet zo best uitgewerkt op sommige vlakken en dat kan behoorlijk frustreren. En als je bedenkt dat je een topper als Rayman Legends voor nog geen dertig euro kunt spelen, dan geef je daar liever je geld aan uit.