Shin Megami Tensei: Devil Summoner: Soul Hackers Review

In 1997 kwam er in het Oosten een deel uit in de Shin Megami Tensei franchise die het Westen nooit gekend heeft. Deze game had de titel Devil Summoner: Soul Hackers en plaatste de franchise in een ander daglicht. Na zestien jaar gewacht te hebben mogen wij eindelijk met de game aan de bak op de 3DS, maar is deze game eigenlijk wel interessant?

Soul Hackers plaatst jou in de schoenen van een lid van de hackersgroep de Spookies, met als leider vanzelfsprekend Spookie. De stad, Amami City, waarin de game zich afspeelt bevat een gigantische online wereld genaamd Paradigm X. Je weet je in te schrijven voor de bèta van de online wereld door de computer te hacken en niet veel later wordt je ineens door demonen belaagd. Nadat je gered bent door een mysterieuze entiteit, weet je dat er het een en ander niet helemaal pluis is in de online wereld en dat de stad in gevaar is.

Herinneringen en digitale dungeons
De entiteit helpt je vervolgens op je avontuur door je van de ene herinnering naar de andere te verplaatsen. De demonen zitten echter ook niet stil en zij dringen uiteindelijk ook de realiteit binnen. Het verhaal in de game zal zo nog veel meer bizarre wendingen kennen en je daardoor uren bezig houden. Op zich een goed punt natuurlijk, maar het jammere is dat er een enorme hoeveelheid verteld wordt en dat je in principe erg veel moet onthouden. Gelukkig kun je ook een deel teruglezen.

Wat wel erg prettig is, is dat de game veel met portretten van de karakters werkt en dat je dus genoeg artwork te zien krijgt, met daarbij een prima stukje voice acting. Ook zie je tussendoor de nodige filmpjes. Deze zijn echter niet van erg hoogstaande kwaliteit, wat weer een gemiste kans is.

Niet op alle punten erg strak
Ook de wereld waarin je speelt is niet bijzonder sterk uitgewerkt. De dungeon crawler wordt vanuit de ogen van de hoofdpersoon gespeeld, en zoals het in dit genre hoort, loop je dus in verschillende omgevingen rond. Alles lijkt alleen een beetje gedateerd te zijn, wat op zich logisch is bij een game van zestien jaar oud. Het is ook wel te zien dat het één en ander is opgepoetst, maar dan nog: het is niet echt van hoogstaande kwaliteit.

Onderweg kom je ook diverse personen tegen waar je tegen kunt praten en natuurlijk ook de nodige vijanden. Deze zie je echter helemaal niet totdat er interactie mogelijk is. Bij een vijand zul je dan in een gevecht terecht komen en bij een persoon zul je dan een prompt krijgen. Het is in het begin niet zo heel erg dat je niet ziet wie je tegen het lijf zult lopen, maar uiteindelijk ga je je er enorm aan storen dat je steeds weer verrast wordt door een evenement.

Aan de andere kant doet de game het op puzzelgebied wel weer erg goed. Je zult namelijk regelmatig raadsels op moeten lossen of een vraagstuk krijgen over een personage uit de game. Hierbij komt dan wel weer om de hoek kijken dat je ontzettend veel moet onthouden. Helaas is ook hierin weer een minpunt te vinden, want voor sommige vraagstukken moet je wel heel veel backtracken en dat kost klauwen vol met tijd.

Om de beurt vechten
Iets wat minder tijd kost in deze game is het vechten. Je kunt er namelijk voor kiezen om dit automatisch te laten gebeuren of om natuurlijk zelf de touwtjes in handen nemen. In dat laatste geval kom je in een turn based gevecht terecht met de vijand. Tijdens gevechten kun je je aanvallen kiezen uit een menu. Op zich is dit natuurlijk een bekend systeem, waar niet veel bijzonders over verteld hoeft te worden, maar de opties die je hebt zijn ontzettend uitgebreid.

Zo kun je ervoor kiezen om eerst met een vijand te praten, waarna deze nog bozer kan worden of juist de aftocht blaast. Een andere mogelijkheid is dat een dergelijke demon besluit om voor jou te gaan vechten. Je kunt natuurlijk ook kiezen uit diverse wapens en magische krachten om zo de vijanden een lesje te leren. Let wel op, de game is niet de makkelijkste. Het zal je vaak genoeg gebeuren dat je ingemaakt wordt door de vijand en dan kun je weer een flink stuk opnieuw spelen.

Wat dus tijdens de gevechten ook weer erg belangrijk is, is dat je goed oplet. Voor hetzelfde geld vecht een demon, zoals eerder genoemd, liever met je mee of doet een demon die al met je meevecht liever iets anders. Demonen kunnen namelijk ook healen of een andere ondersteunende rol vervullen. Luister je niet naar de demonen, dan vechten deze niet meer met je mee.

Ingewikkeld spelletje
Shin Megami Tensei: Devil Summoner: Soul Hackers is dus een ingewikkelde game die zo zijn charmes heeft, maar ook gedateerd aanvoelt en daarbij nog een aantal nadelen kent ook. Zo zie je de punten van interactie niet en is de game grafisch niet fantastisch te noemen. Het stukje voice acting is wel erg goed en hetzelfde is te zeggen over het gevechtssysteem in de game. Aan het einde van de rit is Soul Hackers niet meer de toptitel die het ooit was, maar de game is dan ook al zestien jaar oud.