Shenmue 3 Review - Trouw aan zijn voorgangers

Shenmue is een van de grondleggers van het RPG-genre dat we nu kennen. Jaren is het stil geweest rondom de franchise, maar via een kickstarter-project kwam Shenmue 3 uiteindelijk ter wereld. Ryo’s verhaal gaat verder waar het bleef. Je leest er alles over in deze uitgebreide Shenmue 3 review.

Yu Suzuki had met Shenmue in 1999 een duidelijke visie. Hij wilde een levendige RPG-wereld maken waarin ieder karakter zijn of haar eigen leven leidt. Wat hij neerzette was verbazingwekkend en zijn tijd ver vooruit. Shenmue heeft de basis gelegd voor de open werelden, dag- en nacht cyclussen en verhalende games die we vandaag de dag kennen. Jammer genoeg sloeg zowel Shenmue als Shenmue 2 niet aan zoals Sega hoopte. Een derde deel bleef dan ook lang uit. Tot nu, ruim 18 jaar na Shenmue 2, dan, want Ryo Hazuki's avontuur gaat eindelijk verder.

Het verhaal in Shenmue 3 begint waar het tweede deel bijna 20 jaar geleden ophield. Voor mensen die het verhaal niet meer scherp hebben staan na al die tijd (en de recent uitgekomen Shenmue 1 en 2 Remaster) is er een recap video beschikbaar die het verhaal tot op vandaag samenvat. In het kort komt dit neer op dat de Japanse tiener Ryo Hazuki op zoek is naar Lan Di, de moordenaar van zijn vader.

Het is in de game nog steeds 1987 en Ryo is aangekomen op het platteland van Bailu Village, China. Shenhua, het meisje dat Ryo helpt op zijn reis woont hier en laat Ryo in haar huis slapen terwijl hij op zoek is naar aanwijzingen. Alleen Bailu heeft een mysterie van zichzelf dat eerst opgelost moet worden. De vader van Shenhua, die wellicht meer informatie heeft rondom Lan Di, is namelijk spoorloos verdwenen.

Daarom moet Ryo eerst naar hem op zoek voordat hij verder kan met zijn queeste. Tijdens de ruim 40 uur durende speurtocht zal je alle hoekjes van Bailu en de havenstad Niaowu moeten verkennen op zoek naar aanwijzingen rondom de vermiste beeldhouwer. Gek genoeg richt Shenmue 3 zich voornamelijk op dit onderwerp en niet echt op Lan Di. Hierdoor voelt de hele game verhaaltechnisch als een enorme zijmissie aan in plaats van een nieuw hoofdstuk in de franchise.

Ondanks dit gevoel is het mooi om te zien hoe goed de details passen bij een beeld uit 1987. Er zijn geen iPads of enorme reclameborden met neon verlichting te vinden, maar de wereld waarin je speelt voelt als de wereld van 30 jaar geleden. In Bailu Village zie je felgekleurde bloesembomen, kinderen met een bal spelen en torenhoge bergen die een idyllisch platteland bij de rivier omgeven, terwijl de mensen er een eenvoudige levensstijl op nahouden.

In de stad komt zie je wat meer 'moderne' uitingen, zoals arcadehallen en eettentjes op straat. Het oogt allemaal authentiek en de soundtrack die veelal traditioneel Chinees klinkt, vult de sfeer geweldig aan. Daarbij zijn de omgevingen oogstrelend. Zeker wanneer de zon opkomt en ondergaat proef je bijvoorbeeld de sfeer in de levendige wereld die Suzuki ooit als maatstaf neerzette voor toekomstige RPG's. Je waant je wat betreft de omgeving echt in een China uit de jaren 90, met alle kleine details van dien.

Jammer genoeg geldt dat niet voor de karakters in de game. Deze wisselen nogal van kwaliteit. Ryo en Shenhua en wat andere karakters zien er geweldig uit, maar bij veel mensen die je spreekt lijkt het alsof ze gebaseerd zijn op de karikaturen uit de clip ‘Land of Confusion’ van Genesis. Ze bewegen houterig en zien er allerminst serieus uit, wat afbreuk aan de authenticiteit van de game doet. Je bent tenslotte een groot deel van de game met de lokale bevolking aan het praten om verder te komen.

Om aanwijzingen te verzamelen moet je namelijk telkens mensen raadplegen in de omgeving. Als een heuse Sherlock Holmes moet je vervolgens je aanwijzingen opvolgen om verder te komen. Mensen geven hun informatie alleen niet zomaar prijs. Af en toe vertelt men duidelijk waar je moet zijn, maar meestal staat er iets tegenover. Met een groepje kinderen moet je verstoppertje spelen en een oude man praat pas met je als je hem drank voert. Veel mensen sturen je ook door naar een ander die het antwoord op je vraag wellicht wel weet. Het leidt tot 1001 vragen om slechts een stapje dichterbij de uitkomst te komen.

De dialogen van de karakters (inclusief Ryo en Shenhua) zijn daarbij niet heel overtuigend en zelfs monotoon ingesproken, waardoor alles uiteindelijk erg traag overkomt. Je hebt op een gegeven moment zelfs de neiging om dialogen over te slaan, ware het niet dat dit meestal niet kan in de game. Je moet daarom geen haast hebben als je Shenmue 3 gaat spelen, want het tempo ligt ontzettend laag. Het sluit aan op deel 1 en 2, maar voelt niet goed aan.

Hoewel de dialogen in Shenmue 3 een groot onderdeel zijn van het verhaal, is dit niet de essentie van de game. Natuurlijk is het belangrijk om verder te komen in de queeste van Ryo, maar de elementen waar de game zich op focust zitten tussen de stappen van het verhaal in met Kung Fu als basis van alles. Hierin komt een heleboel verandering naar voren in de franchise, zowel in de dingen die je kunt doen als in de besturing hierbij.

Zoals in de eerste twee delen zul je in de leer kunnen bij verschillende dojo's om je Kung Fu te versterken. Door middel van eenvoudige minigames kun je je leven en je uithoudingsvermogen verhogen. Zo is er Rooster Step, waarbij je eenvoudig rondjes moet lopen met je rechterstick en Horse Stance. Bij de dojos kun je bovendien sparren (of knokken) met andere vechters om je kracht te laten stijgen en je skills meester te worden. Erg handig voor de gevechten die op je pad komen. Zonder Kung Fu skills bijt je namelijk al snel in het stof.

Het vechten werkt in dit deel net even wat anders dan in voorgaande delen en is wat toegankelijker geworden. Er zijn kleine toetsencombinaties en het rondlopen gebeurt met je linker knuppeltje. De camera en de bediening van de game in zijn geheel is erg soepel tijdens het vechten. Verder is iedere toets een slag of trap, waardoor iedereen kan vechten in de game. De soepelheid van de bediening komt in de rest van de game ook terug, waardoor deze game op dit gebied geenszins op zijn houterige voorgangers lijkt.

Toch is Shenmue 3 niet voor iedereen weggelegd. De game geeft je namelijk enerzijds vrijheid, maar schotelt je anderzijds ook een heleboel verplichte rondjes voor. Die vrijheid komt naar voren in het kunnen doen wat je wil. Je kunt bijvoorbeeld Gashapon poppetjes uit de machines trekken en arcadegames spelen als je dat wil. Dit keer geen bekende games zoals Space Harrier, maar bijvoorbeeld een Virtua Fighter rip-off met kuikens en een boksmachine. Er is genoeg te doen in de game, maar de variatie aan aantal verschillende activiteiten komt niet in de buurt van datgeen je in Yakuza titels kunt doen. Poolen, darten en dergelijke dingen zijn er niet bij, maar deze mis je ook geen moment.

Hoe mooi die vrijheid ook is, er wordt soms roet in het eten gegooid door de verplichtingen in de game. Zo móet je regelmatig eten en dat kost geld. Verder kom je tijdens het spelen op enkele punten waarbij je ineens een (onredelijk) flinke som duiten op moet hoesten voordat je verder kan. Je móet in de game dus wel aan de slag, los van of je dit leuk vindt of niet.

Geld verdienen doe je bijvoorbeeld met vissen, kippen vangen, heftruck rijden en houthakken, maar dit gaat in een tergend langzaam tempo. Je opbrengsten variëren van 40 tot 300 yuen (de in-game munteenheid) bij een gemiddelde visvangst als je dik een uur staat te vissen. Als je dan ineens een paar duizend flappen neer moet tellen, ben je dus wel een paar uur zoet, zelfs als je met tokens gaat gokken en al je verdiensten (áls je überhaupt al wint) omzet in prijzen om die vervolgens te verpanden in de Pawn Shop.

De enorme open wereld wordt hiermee gesteund want je gaat alles in de game ook daadwerkelijk doen, maar het is jammer dat het middels een verplicht rondje gaat. Dit element haalt niet alleen de vaart (die de game al niet echt kent) eruit, maar zorgt er ook voor dat in-game geld verdienen en de vele minigames je enorm gaan frustreren. Gelukkig gebeurt dit slechts op sommige momenten en is de game over het algemeen wel erg leuk om te spelen als die verplichting er niet is.

Doordat je verplicht dingen moet doen waar ontzettend veel tijd in gaat zitten is Shenmue 3 op momenten ontzettend frustrerend. Hoewel de game je een heleboel vrijheid geeft en er genoeg erg leuke dingen zijn om te doen ga je je hier een beetje aan storen naarmate je verder komt. De balans is hier wat zoek en dat is jammer genoeg bij andere elementen in de game ook zo.

Waar de game er namelijk fantastisch uitziet wat betreft omgevingen, valt het op het gebied van karakters tegen. Daarnaast is de gameplay erg sterk uitgewerkt zonder de link met zijn voorgangers te verliezen, maar heb je het gevoel nu een zijmissie van 40 uur te spelen en geen stappen te zetten in het hoofdverhaal. Shenmue 3 een welkome game voor fans die na 18 jaar smachten naar een nieuw deel, maar voor nieuwkomers niet de RPG om te doorlopen.