Shadows of the Damned Review

Tarantino (Inglorious Basterds) op de consoles. Als film- en gameliefhebber is dat een waar paradijs. Gekke taferelen, een verhaallijn met een bijzondere knipoog. Dat soort dingen. Shadows of the Damned is typisch zo’n game. Maar is het spel ondanks zijn kunstzinnige vorm in staat het publiek goed te bereiken?

Toegegeven moet worden dat je Shadows of the Damned niet kunt bestempelen als een standaard actiegame. Geen wonder dat onder andere Suda51 bij de ontwikkeling van het spel betrokken was. Hij weet – No More Heroes is het levende bewijs daarvan – hoe je een Japanse game toch nog aardig Westers over kunt laten komen. En wat vinden wij Westerse jongens en meisjes ervan? Heel tof.

Arrogante demonenjager
Daarom kun je een hoofdpersonage als Garcia Hotspur verwachten. Een arrogante, duivelse demonenjager die zijn plezier put uit het vermoorden van vijandelijke wezens. Hij is niet bang voor het ergste in een mensenleven: de dood. Nee, hij zal die namelijk nooit tegenkomen. Daarom is het in zijn ogen een makkelijke baan. Demonen vermoorden is immers een pretje geworden.

Al heeft hij nog lang niet de grote, legendarische demon Fleming vermoord. Op een dag is het juist hij die Garcia’s geliefde Julia weet te ontvoeren. Van de arrogante Garcia is er dan weinig over, terwijl zijn kameraad Johnson ook niet bijzonder goed weet wat hij moet doen. Fleming gaat namelijk naar zijn thuisbasis: de Underworld. Voor ons is de Underworld het beste te beschrijven als de hel. Niemand durft er naar toe. Behalve Garcia. Nadat hij zijn arrogante houding weer te pakken heeft, gaat hij samen met Johnson richting Underworld.

Een multifunctionele stok met een doodskop erop
Je zult misschien wel denken: wie is Johnson? De meeste, zo niet alle mannen hebben hun eigen ‘Johnson’ wel, maar dan op een totaal andere manier. De Johnson van Garcia Hotspur is ook een stok, maar dan wel een letterlijke stok. Eentje met een doodskop aan de top. Eentje die ook nog multifunctioneel is. Eentje die kan praten, ook nog met de nodige humor die later in deze recensie te pas komt. Eerst over de gameplay.

Garcia gebruikt Johnson als wapen. Zo kan hij demonen vermoorden op een paar verschillende manieren, maar hij kan ook de straat verlichten. Johnson kan zich namelijk op ieder moment transformeren in een ander wapen. Eentje die schiet als een bazooka, en een andere die als een hele handige shotgun knalt. Deze variaties kun je vervolgens weer verbeteren mits je genoeg punten hebt verdiend. Het zorgt voor de aangename variatie in gameplay, die een ’must’ is in een game als deze.

Het is alleen bijzonder jammer dat het allemaal niet zo goed werkt. Met name de besturing. Al in de impressie werd er gesmeekt om een verbeterde gameplay, maar ontwikkelaar Grasshopper heeft er weinig aan gedaan sinds de publicatie. Met name het missen van de auto-aim is een ongelofelijk groot gemis. Maar ook het lopen met Garcia werkt niet optimaal. Het werkt houterig, niet logisch en op vele momenten frustrerend. Soms wil je in één seconde alle vijanden om je heen vermoorden, maar de besturing weerhoudt je daarvan.

Toffe features
Wel moet er gezegd worden dat Grasshopper er goed in is geslaagd om het spel gevarieerd, levendig en verrassend te maken. Er gebeurt namelijk van alles. Je hoeft niet elke keer weer een horde demonen te vermoorden voor je aan ’t eind van het spel komt. Nee, je moet gewoon overleven. In de meest bizarre omstandigheden. Zoals de momenten wanneer plotseling de deur op slot gaat en alles donker wordt. En jij kunt absoluut niet tegen donkere ruimtes. De monsters daarentegen wel, dus je moet er zo snel mogelijk voor zorgen dat er weer licht is. Gelukkig hangt er een geitenkop boven een bepaalde deur, en schiet je met je Johnson op die geitenkop. Het licht is weer aan, en de demonen verdwijnen. Je hebt het weer overleefd.

Alles met een knipoog
Maar er gebeuren nog veel meer dingen. Het was al in de impressie opgemerkt, maar voor degenen die dat niet hebben gelezen mag het nog eens gezegd worden: op sommige punten kom je een stel billen tegen dat een drol achterlaat. Waarom? Daar moet je zelf achter zien te komen. Of wat dacht je van de krijsende baby die een aardbei wil. Ja, hartstikke grappig, maar je hebt die baby wel nodig. Het kind bewaakt namelijk een poort die alleen opengaat als je bijvoorbeeld een aardbei aan ‘m geeft.

Het is allemaal met een knipoog. Net als de humor die in Shadows of the Damned voorkomt. Johnson is een geweldige sidekick. Met zijn typische, nette Engelse accent zorgt hij ervoor dat zijn anekdotes grappig overkomen. Garcia is erg serieus en arrogant, wat er voor zorgt dat je het spel minder serieus neemt. En dát is dus de kracht van Shadows of the Damned: een serieuze en grimmige sfeer kan bijzonder plezant en geestig zijn.

De grimmige sfeer
Die grimmige sfeer heeft Grasshopper goed neergezet door bijvoorbeeld vooral de omgeving goed donker te maken. Er is niet bijzonder veel kleur in Shadows of the Damned. Hierdoor krijg je dus echt het gevoel dat je je in een soort hel bevindt. Helaas is die omgeving niet bijzonder goed gedetailleerd, maar het is ook weer niet zo dat je je eraan stoort. Grasshopper heeft er duidelijk voor heeft gekozen om niet voor de graphics te gaan, en dat is helemaal niet erg.

Waar Grasshopper wel duidelijk haar aandacht op heeft gevestigd is de (achtergrond)muziek. Die heeft duidelijk een grindhouse stijl. Muziek die Tarantino ook zelf zou hebben gekozen. Het past goed bij dit spel. Daarnaast zijn de stemacteurs in orde, al mocht er wel iemand anders gebruikt worden voor Garcia. Hij komt namelijk niet heel overtuigend over.

Innerlijk is het belangrijkste
Helemaal mooi. Maar helaas moet je als recensent toch terugkomen op de feiten die inmiddels misschien alweer vergeten zijn. De gameplay is namelijk niet helemaal in orde, waardoor het erg moeilijk is om Shadows of the Damned goed te kunnen beoordelen. Mocht je het niet erg vinden dat de besturing niet helemaal in orde is, en spreekt de stijl van het spel je aan: koop het. Je zult er dan namelijk van genieten. Mocht dit je niet aanspreken, dan moet je misschien toch voor een andere game gaan. Het is niet anders.