Met deze games vermaken wij ons dit weekend - Franse JRPG's en demonen

De werkweek is bijna ten einde en het weekend staat voor de deur. Maar wat staat er voor onze redacteuren (en jou) op de planning qua games voor dit weekeinde? En wat is er de afgelopen dagen eigenlijk allemaal gespeeld?

Omdat ik Ubisoft games altijd bijzonder matig vind, had ik in eerste instantie niet veel interesse in Clair Obscur: Expedition 33. Maar ik ben wel een fan van Persona-stijl JRPG's, en dat is wel wat dit is. Ook blijkt dat maar een handjevol van de ontwikkelaars, waaronder Creative Director Guillaume Broche, afkomstig van de Franse gamegigant. Daarom ben ik er toch in gestapt.

En wat blijkt? Het is helemaal fantastisch. De game voelt inderdaad een beetje aan als Persona, maar dan voor volwassenen in plaats van tieners. Ook is het extreem Frans. Het verhaal, het acteerwerk en de muziek zijn zó goed, dat dit eigenlijk gewoon een must play is voor vrijwel iedereen.

De gameplay is trouwens ook prima, met het dodge-en-parrysysteem dat ervoor zorgt dat je altijd op moet blijven letten. Maar dat is niet waar het hart van de game ligt. Het zou mij verbazen als er dit jaar nog een game uitkomt die qua kwaliteit in de buurt komt, dus wat mij betreft mag de GOTY alvast uitgereikt worden.

Deze week speelde ik van alles wat eigenlijk: Pokémon Infinite Fusion, Pokémon Legends Arceus, Borderlands 3. Maar het was vooral wachten op Doom: The Dark Ages, die sinds donderdag uit is en nu via Game Pass Ultimate op PC gespeeld wordt.

Dit weekend is er geen tijd om te gamen, dus kies ik ervoor om voor die tijd zoveel mogelijk tijd met de Doom Slayer te spenderen. Na twee hoofdstukken kan ik er eigenlijk al geen genoeg meer van krijgen, dus het wordt een weekend vol verlangen naar de Doom Slayer.

Deze week heb ik de review van Lies of P afgerond. Een bijzondere game uit 2023 die mijn aandacht goed heeft weten vast te grijpen. Een game die voor mij iets te moeilijk op gang kwam, maar mijn aandacht na een uur of 10 vol wist vast te pakken. Heb er uiteindelijk meer van genoten dan de DLC van Elden Ring, als ik heel eerlijk ben.

Deze week en dit weekend staan in het element van The Midnight Walk, een game waar ik al een tijd naar uit zit te kijken en in VR - kan ook flatscreen - absoluut een goede indruk achterlaat. Een waanzinnig creatieve claymation game in één van de meest creatieve omgevingen die ik tot nu toe in VR (PCVR) heb mogen ervaren. Iets meer een verhalende walking simulator dan ik in eerste instantie had verwacht, maar de artstijl kan ik meteen voor de geest halen.

Ik heb deze maand ook het budget voor een nieuwe game, ik wilde in eerste instantie Doom: The Dark Ages halen, maar ik zag het prijskaartje van 80 euro en vond dat toch wat veel voor een AAA arcade shooter. YouTube is vastberaden mij te overtuigen om Clair Obscur: Expedition 33 te halen, en het is gaan werken. Hopelijk zondag daar de tijd voor, anders komende week! Voor de helft van de prijs van Doom, denk ik dat ik daar meer van ga genieten.

Deze week ben ik al stelend en moordend door Cyrodiil getrokken om de questlines van de Thieves Guild en de Dark Brotherhood door te spelen in The Elder Scrolls 4: Oblivion Remastered. Het blijft een waar plezier om in de uitstekende wereld van Bethesda rond te lopen, maar ik begin inmiddels wel te merken dat het me allemaal een beetje te bekend begint voor te komen.

Daarom is het tijd voor een beetje afwisseling en ben ik begonnen aan Forza Horizon 5 op de PlayStation 5. Voor mij was het al de game van het jaar in 2021 en het is goed om te zien dat de racegame nog steeds de standaard zet. Voorlopig ben ik dus ook nog wel even bezig met de racegame van Playground Games, maar ik zal af en toe ook wat afwisseling zoeken met Oblivion en de nieuwe update van Helldivers 2. De Squids mogen namelijk niet zomaar Super Earth veroveren.