Saw: The Video Game Review

De meeste mensen zullen de misselijkmakende filmserie Saw vast wel kennen. Met emmers vol bloed en tientallen mensen die creperen van de pijn worden de bezoekers van deze films vermaakt. Begin vorig jaar, januari 2008 welteverstaan, werd bekend dat de Saw-reeks een eigen game zou gaan krijgen die in het najaar van 2009 uit zou moeten komen. Vorige week kwam de videogame Saw in de winkels te liggen waarmee aangetoond wordt dat het toch wel mogelijk is om een game niet telkens uit te stellen.

Mensen die wel eens een Saw film hebben gezien zullen zich vast afvragen wat voor een game het geworden is. Het flinterdunne verhaallijn is nou niet echt spetterend te noemen en om hier nou een game van te maken is wellicht overbodig. Konami had hier andere gedachtes over en heeft de game onder haar naam gepubliceerd.

David Tapp, de ongelukkige man
In de game bestuur je hoofdpersoon David Tapp. Deze detective zal gedurende de game het lot van vele levens in zijn handen hebben. De game begint zoals elke Saw film van start gaat. De hoofdpersoon wordt wakker op een verlaten plek, ditmaal in een badkamer, en moet zich bevrijden uit een constructie die uiteraard dodelijk is als je niet snel genoeg bent met het indrukken van verschillende knoppen op de controller.

Meer dan genoeg puzzels
Dit begin komt eigenlijk het gehele verhaal terug. Je zult bij bijna elke blokkade een puzzel moeten oplossen om verder in het verhaal te komen, of nog beter gezegd om niet dood te gaan. Een voorbeeld van een puzzel is dat je eerst speciale lijnen op een muur tevoorschijn moet toveren. Als je recht voor deze lijnen gaat staan zul je denken waar dit in vredesnaam op slaat.

Echter als je de muur vanuit een ander hoek gaat bekijken zul je zien dat de lijnen een pistool vormen. In een daarnaast gelegen kamertje zitten meerdere kleine deurtjes met daarop enkele symbolen. Als je het verkeerde deurtje opent gaan de bommen af en zal het personage uiteraard het loodje leggen. Maar als je het juiste deurtje opent, diegene met een pistool als symbool, dan geraak je verder in het verhaal. Zo zijn er veel meer van dit soort puzzels waar je even goed bij na moet denken met wat je moet doen om de puzzel op te lossen.

Pas op voor de boobytraps
Als je niet met een puzzel bezig bent, dan loop of ren je wel door de smalle gangetjes, maar dit is niet zonder gevaar. Jigsaw, het personage dat de mensen opsluit en vervolgens twee keuzes geeft om te leven of om dood te gaan, heeft allerlei boobytraps geplaatst waar je dood aan kunt gaan. Zo zitten er aan enkele deuren een constructie waarmee, als de deur geopend wordt, een shotgun afgevuurd wordt. Ook kom je geregeld een gespannen touwtje boven de grond tegen waar uiteindelijk ook een shotgun aan vast zit, wat dus uiteindelijk tot jouw dood leidt. Deze boobytraps kunnen onschadelijk worden gemaakt door op enkele, aangegeven, knopjes te drukken. Ook hier is snelheid voor vereist.

Je bent niet alleen
Jij zit natuurlijk niet als enige in dit spannende verhaal, geregeld lopen er ook andere mensen door de gangetjes die iets willen van jou. In het lichaam van de hoofdpersonage zit namelijk een sleutel verstopt die tot de vrijheid van de andere mensen kan leiden. Echter als de mensen te dicht bij jou komen kan dit weer leiden tot jouw dood. Door genoeg afstand te nemen, of diegene te strikken voor een boobytrap die jij onlangs bent tegengekomen, ben jij weer veilig en kun je verder.

Het geluid maakt het minder eng dan dat het is
Al met al klinkt dit aardig spannend en eng, maar dat valt reuze mee. Het is niet echt eng omdat het geluid niet altijd lekker mee werkt. Zo gebeuren er op het scherm genoeg enge dingen, maar komt er niets uit de luidsprekers waar je van kan schrikken. Dit is dan ook een erg groot gemis in deze game. Verder is het belachelijk dat het slaan met bijvoorbeeld een knuppel op de muur of op voorwerpen totaal geen effect heeft op zowel de personage als het geluid. Net alsof de muur niet bestaat, terwijl die er natuurlijk wel is. Daarnaast is ook het vechtsysteem niet van goede huize. Wat er gelukkig wel keurig uitziet is de grafisch kant van deze game.

Conclusie
Saw: The Videogame is helaas niet wat het kon zijn. Bijna alles wat je doet lijkt op elkaar en je blijft maar van punt A naar B rennen en dit net zolang totdat de game afgelopen is. Daarnaast is het geluid om te huilen, maar dit wordt dan weer een klein beetje goed gemaakt door de graphics. Wanneer deze game in de budgetbak ligt zou het aan te raden zijn om deze aan te schaffen, maar niet wanneer die voor de volle mep in de schappen ligt.