Reus Review

Door de jaren heen hebben we al flink kunnen oefenen met allerlei verschillende godgames, maar eigenlijk blijft het maar een moeilijk iets. Dat spelen voor god dan. We denken allemaal dat een bos hier en een oceaan daar voldoende is om een leefbare wereld te creëren, maar Reus denkt daar anders over. De werkelijkheid is dat hier flink wat finesse voor nodig is.

In Reus van het Nederlandse Abbey Games krijgen we een kijkje in het dagelijkse leven van vier reuzen. Gigantische wezens die sinds jaar en dag gebruik maken van hun goddelijke krachten om de natuur in de wereld te bedwingen. Tot op een dag het moment komt dat hun diensten niet meer nodig zijn. Alles loopt zijn gangetje en de verschillende menselijke nederzettingen gaan vredig met elkaar om. Het viertal vindt het daarom allemaal wel best en valt uitgeput in een diepe slaap. Een paar eeuwen gaan voorbij waarna de goden ontwaken uit hun dutje en tot de realisatie komen dat al hun mooie werk is vergaan. De oceanen staan droog, de bossen zijn vergaan en de woestijnen zijn nog kaler dan ze al waren. Waardoor, dat weten ze niet, maar er wordt niet bij de pakken neergezeten. Het is tijd om geheel opnieuw te beginnen met een schone lei.

En op dat moment komt de speler in beeld. Voor je krijg je een lege 2D-wereldbol die je moet zien te vullen met zo veel mogelijk leven. Dit blijft niet bij slechts een beetje passen en meten en een simpele muisklik. Over alles moet worden nagedacht en zelfs dan gebeuren er zaken die buiten jouw macht liggen. Je streeft namelijk naar de vestiging van menselijke nederzettingen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan wanneer je verder geen controle hebt over de mensen. Het enige dat je kunt doen is ze stimuleren door een zo vruchtbaar mogelijk landschap te creëren. Je hoopt dan dat een gemeenschap zich vestigt.

Om dit alles te bewerkstelligen, moet je gebruik maken van de vier reuzen: de rots-, de moeras-, de oceaan- en de bosreus. Het spreekt eigenlijk wel voor zich wat voor een invloed iedere reus op het land kan uitoefenen. De eerste stap met al het leven is water en dit is ook het geval met Reus, tenzij je met een woestijn wilt beginnen. Door een oceaan te creëren met de oceaanreus wordt het omringende land vochtig, waardoor je met de overige reuzen een moeras of bos kunt maken in dat gebied. Plaats vervolgens wat dieren, mineralen en exotische planten en je hebt een mooi thuis gemaakt voor een menselijke nederzetting. Zie je na een tijdje wat mensen ronddartelen in de zojuist geplante bossen dan kan het echte spel beginnen.

Heb je eenmaal een goed gevulde wereld gemaakt met flink wat volken dan is het tijd om te groeien. Hier komt die finesse weer terug waar we het eerder over hadden. Iedere nederzetting wil zich verder ontwikkelen en daar zijn grondstoffen voor nodig. Nou kun je simpelweg rondstrooien met wat fruitboompjes en gesteentes, maar dan zal een dorp nooit de benodigde materialen krijgen die nodig zijn om alles draaiende te houden. Slim plaatsen en upgraden is hier sleutel. Een konijnenhol levert zogezegd meer op wanneer je deze naast een serie bessenstruiken plaatst en twee naast elkaar geplaatste mineraalmijnen maken het makkelijker voor de mensen om hun gesteenten te oogsten. Theoretisch gezien dan. Bovendien kun je ook nog eens alle grondstoffen upgraden en specialiseren om zo de invoer naar een dorpje nog beter te reguleren.

En dit is precies wat Reus nou zo’n leuke game maakt. Je bent eindeloos combinaties aan het uitproberen om zo het meeste te kunnen halen uit een zo’n beperkt mogelijk stukje land. Alles om maar te voldoen aan de wensen van een dorpje. De mogelijkheden hierin gaan oneindig door omdat geen enkel dorpje hetzelfde is. Een vissersdorpje heeft weer andere behoeften dan een dorpje in de woestijn. En als het je dan eenmaal lukt om iedereen tevreden te houden, geeft dat gewoon een goed gevoel. Net als in de echte natuur heb jij een systeem gecreëerd waar alles perfect op elkaar is afgestemd.

Dit is zeer verslavend. Je verplaatst je constant van de ene kant van de wereld naar de andere om maar te kijken hoe het er met alle dorpjes voor staat en of je nog iets kunt betekenen. Maar hier zit ook gevaar aan verbonden. Geef je te veel aandacht aan een dorpje dan kan zijn hebzucht tot grote hoogten stijgen. Zo groot zelfs dat een dorpje de oorlog kan verklaren aan een ander dorpje om maar meer macht te krijgen. En dan volgt een morele keuze. Laat je ze het zelf uitvechten of grijp je als god zijnde in en veeg je een dorp met de grond gelijk. Mocht je voor drastische maatregelen gaan dan zit hier in ieder geval wel weer een voordeel aan verbonden. Je kunt wéér met een schone lei beginnen. Het liefste heb je natuurlijk dat dit nooit voorkomt en een aantal roofdieren rondom een dorpje is dan de perfecte manier om de bevolking in toom te houden. Zij mogen immers blij zijn dat jij hun bestaan toestaat.

Hoewel het zien slagen van een nederzetting al beloning genoeg is, beschikt Reus over nog een systeem dat de game meer speeltijd moet geven door middel van kleine beloningen. Deze zogenaamde 'Developments' speel je vrij wanneer jouw gemaakte wereld aan bepaalde voorwaarden voldoet. Bijvoorbeeld de aanwezigheid van een vissersdorpje van een bepaalde grote of een bepaalde hoeveelheid grondstoffen. Deze beloningen bevorderen het experimenteren en zorgen ervoor dat je iedere keer weer gevarieerd bezig bent. Bovendien ontgrendel je nog eens extra upgrades voor alle grondstoffen wat de game met ieder potje een nog diepgaandere ervaring maakt.

Het enige nadeel is dat de game verder niet echt iets biedt om de speelduur te verlengen. Je hebt een tutorial, een free-play modus en een zogenaamde Era modus met het enige verschil de tijdsduur die aan een potje verbonden zit. Een verhaallijn, op een kort filmpje aan het begin na, zit er ook niet in dus je moet echt fan zijn van het genre wil je van Reus kunnen genieten.

Grafische gezien valt het ook een beetje tegen. Het is een hele aparte visuele 2D-stijl die absoluut in de game past, maar de kwaliteit van een aantal beelden had wel iets beter gekund en dan met name van de wereld zelf. Als je uitzoomt ziet je speelveld er namelijk als een saaie bedoeling uit. De reuzen zijn daarentegen wel mooi vormgegeven. Nog een puntje zijn de verschillende menu’s die niet optimaal zijn. De letters zijn aan de kleine kant en van bepaalde icoontjes is de functie ook niet echt duidelijk. Je merkt dat je licht moeite moet doen om alles te lezen terwijl dit eigenlijk niet hoort.

Reus pakt het klassieke godgame genre dat door titels als Populous op de kaart is gezet en maakt het tot iets dat wij tot nu toe nog niet eerder hebben gezien. De nadruk wordt gelegd bij het zoeken naar een goede balans en dat is iets dat in veel eerdere games ontbreekt. Je moet zorgvuldig te werk gaan en goed nadenken over je keuzes. En af en toe laten weten wie er de baas is, wordt dan alleen maar aangemoedigd. Het resultaat is een game die gewoonweg erg goed in elkaar steekt. De enige minpuntjes over de grafische kwaliteit en speelduur zijn eigenlijk al door de vingers te zien als je kijkt naar het kleine prijskaartje. Kortom, met Reus heeft Nederland weer iets om trots op te zijn.