Red Orchestra 2: Heroes of Stalingrad Review

Het lijkt wel alsof je al urenlang met je sniper de horizon aan het afspeuren bent. Daar verschijnen ze dan door de sneeuw: een troep Duitsers op oorlogspad. Je mikt erg precies en nauwkeurig tussen de ogen van hun commandant en net wanneer je de trekker over wilt halen, val je dood op de grond. Als je houdt van realistische shooters, moet je zeker deze recensie eens doornemen.

De Tweede Wereldoorlog was vroeger enorm populair in de game-industrie. Tegenwoordig zijn alle grote ontwikkelaars afgestapt van deze tijd en krijgen we enkel nog maar moderne oorlogsvoering te zien. Tripwire Interactive blijft echter in het verleden steken en toont ons ditmaal de strijd om Stalingrad tussen de Sovjet-Unie en de nazi’s. In Red Orchestra 2: Heroes of Stalingrad, staat realisme weer centraal en dus verzet deze game zich tegen de overdosis arcade shooters die we steeds vaker zien. Maar de realiteit kan ook saai zijn en de vraag is dus of de gameplay wel kan blijven boeien.

Oefenen in de singleplayer
In tegenstelling tot de eerste Red Orchestra game, heeft Heroes of Stalingrad een singleplayer campaign. Sterker nog, je kunt zowel met de Duitsers als de Russen spelen in de historische strijd om Stalingrad. Je leert wel wat over de geschiedenis tijdens de singleplayer, maar echt leuke gameplay momenten zul je hier niet beleven. Dit omdat Red Orchestra 2 de focus legt op de multiplayer, waardoor de singleplayer aanvoelt als de online modus met bots. Bots die overigens niet zo verstandig zijn. Vijandige troepen zijn eenvoudig te flanken en zijn vaak traag van begrip. Ook je eigen manschappen zijn niet slim en lopen de hele tijd voor je vizier.

En als je wordt neergeschoten terwijl je gebouwen aan het ruimen bent, is er geen reden tot paniek. Je kruipt gewoon in de huid van een teamlid en speelt op die manier verder alsof er niets is gebeurd. Een beetje dus zoals in Battlefield 2: Modern Combat, maar dan meestal zonder een beperking in het aantal teamleden. Het is een goed systeem en eigenlijk erg handig voor beginnende spelers die niet bekend zijn met Red Orchestra. De singleplayer moet je dan ook helemaal klaarstomen voor de multiplayer, die een goede kennis van alle mogelijkheden vereist.

Spelen voor je level
Alles draait dan ook om de multiplayer, waarin maximum 64 mensen het tegen elkaar kunnen opnemen op gigantische maps, zowel te voet als in een tank. Door punten te veroveren en tegenstanders neer te knallen, verdien je punten waardoor je een hoger level krijgt. Hogere levels geven je toegang tot nieuwe wapens en posities. Helaas gebeuren er nog wel eens fouten tijdens het berekenen van je behaalde punten, maar Tripwire Interactive belooft snel met een patch te komen om dit op te lossen. Wanneer je een hoger level hebt, kun je hogere posities krijgen in je team. Zo zullen de meest ervaren spelers zichzelf kronen tot teamleider en kunnen ze bevelen uitdelen.

Andere spelers zullen kiezen voor snipers, machinegeweren of andere wapens en posities. Van elke positie zijn slechts een beperkt aantal plaatsen, waardoor niet iedereen bijvoorbeeld als sniper kan gaan campen in een gebouw. Dit systeem zagen we eerder ook al terug in America’s Army, maar Red Orchestra 2 heeft een veel betere balans opgezocht tussen alle rangen en posities.

Gezellig in een tank
Teamwork is dus zeer belangrijk en vooral in de Territory modus, waarbij je verschillende gebieden moet veroveren, speelt dit een grote rol. Je team wordt geleid door een commandant, die de macht heeft om bommenwerpers te bevelen en om bepaalde delen van de map zichtbaar te maken. Hij moet dan ook rekenen op zijn teamleiders en andere soldaten om goede informatie door te spelen. Het echte belang van teamwork zien we terug bij het besturen van een tank. Hier heb je namelijk drie mensen voor nodig: een bestuurder en twee mensen die de grote loop en het machinegeweer besturen. Deze drie personen moeten als één man samenwerken en dat is niet altijd eenvoudig. Slechte communicatie leidt dan ook steevast tot een snelle dood.

Schuilen
Het mag duidelijk zijn dat deze game niet bedoeld is voor liefhebbers van snelle, vrij eenvoudige shooters als Call of Duty. Geduldig zijn en goede afspraken maken, dat zijn de sleutelwoorden van Red Orchestra 2. Wie op zichzelf speelt en zomaar wat rondloopt, zal niets bereiken. In plaats daarvan moet je van de ene beschutting naar de andere lopen. Met een druk op de knop kun je cover nemen achter zowat elk object. Vervolgens kun je boven je schuilplaats uitkomen om een kijkje te nemen of om gericht te vuren. Ben je in het nauw gedreven dan kun je blind vuren. Je schiet dan zomaar wat in het wilde weg, maar als je iemand raakt, ben je bijna zeker dat je iemand hebt omgelegd.

Waanzinnig realistisch
Want één kogel richt vaak al genoeg schade aan om iemand te doden. Een kogel in het hoofd of in het torso hebben een fatale afloop, terwijl een kogel in de ledematen nog te herstellen valt. Zorg wel dat je snel je wonde verzorgt, of je zult doodbloeden. Tijdens het doodbloeden krijg je nog enkele seconden de tijd om in het rond te schieten, voordat je het loodje legt. Het mag duidelijk zijn dat Red Orchestra ideaal is voor mensen die van realisme houden. Wat dacht je van wapens die sneller zullen blokkeren in de ijskoude buitenlucht, dan in de warmere omgeving van een kamer?

Bugs
Toch heeft Red Orchestra 2 te kampen met heel wat bugs. Zo zullen voorwerpen in de verte vanuit het niets tevoorschijn springen. Ook enkel de delen waar je naar kijkt worden volop geladen. Dus als je je bliksemsnel omdraait, zie je de omgeving van minder gedetailleerd veranderen naar erg gedetailleerd. Zo zijn er nog genoeg kleine fouten die niet erg vervelend zijn, maar gewoon niet thuishoren in een game als deze. Ook hier heeft de ontwikkelaar beloofd om snel met een oplossing te komen.

Sfeervol slagveld
Op de hoogste grafische setting is Red Orchestra 2 een plezier voor het oog. Het puin op de grond, de kledij van elk personage, alles is tot in de puntjes gedetailleerd en klopt met de geschiedenis. Ook het geweld wordt fantastisch weergegeven. Een schot door het hoofd levert een kleurrijk patroon op tegen de achterliggende muur. Een schot van een tank zal ledematen in het rond laten vliegen. De harde sfeer van de oorlog komt erg goed ten toon, al zijn er soms problemen met de details wanneer je je vliegensvlug omdraait. Het geluid is zo goed als perfect en hier valt dan ook niets op aan te merken.

Pittige oorlog
Red Orchestra 2: Heroes of Stalingrad is een aanrader voor iedereen die de Call of Duty’s en Battlefields van deze wereld meer dan beu is en op zoek is naar een pittigere game die dichter bij de realiteit staat. Helaas is deze game niet perfect vanwege de gebrekkige A.I. en de hoeveelheid bugs. De bugs zouden in de nabije toekomst opgelost worden, maar de vraag blijft uiteraard wanneer. De focus ligt helemaal op de multiplayer en deze heeft dan ook een ijzersterke sfeer waarbij enkel teamwork en slim denken garant staan voor de overwinning. Red Orchestra 2: Heroes of Stalingrad is hierdoor zonder twijfel één van de betere shooters van 2011.