Really Big Sky Review

We zijn tegenwoordig aardig verwend met alle hedendaagse games. Het is daarom best wel eens goed om terug te kijken naar waar het allemaal mee begon. Titels als Pac-Man en Space Invaders brachten ondanks de eentonigheid uren aan plezier. Zo af en toe duikt er een spelletje op dat weer terug gaat naar die roots. Really Big Sky is zo’n spel.

Zodra wij Really Big Sky opstartte werden we helemaal gevuld met een gevoel van nostalgie. Een simpele indiegame waar je met een ruimteschip moet schieten op alles dat in je weg komt. Simpeler kan niet. Dit bracht ons weer helemaal terug naar vroeger. Een tijd waarin een levensbalk nog bestond uit hartjes en 8-bit muziek uit onze speakers denderde. Really Big Sky is zo’n klassieker, maar wel in een hedendaags jasje. De oude garde kan er dus zeker mee overweg, maar vind de huidige generatie gamers dit nog wel leuk tijdverdrijf?

Random
Dat valt nog te bezien. Hoewel het doorhebben van de besturing slechts een kwestie van seconden is, blijft het een vrij pittig spel. En zo hoort het ook. Tegenwoordig worden we aardig in de watten gelegd met grote levensbalken en op iedere virtuele hoek weer een nieuw controlepunt. Bij Really Big Sky wachten je daar juist meer vijanden op en is het na een rake klap afgelopen met je. Zelfs een ervaren gamer zal het game-over tekstje vaak voorbij zien komen. Je moet dus echt van dit soort spellen houden wil Really Big Sky je aanspreken. En van vaak sterven moet je ook niet vies zijn, want sterven zul je.

Met een hoge moeilijkheidsgraad doet Really Big Sky dus al een greep naar de klassiekers, maar ook de willekeurigheid speelt een grote rol. Vroeger zagen we rare dingen voorbij komen op ons scherm. Toen was een loodgieter die schildpadden dood trapt heel normaal in een spel. In Really Big Sky staat je ook een aparte selectie aan dingen te wachten. De vijanden variëren namelijk van schietende dinosaurus schedels tot aan ontploffende pillen. En de eindbazen zijn ook vrij simpel maar creatief bedacht, als je het zo kunt noemen. Heel serieus kun je Really Big Sky niet noemen.

Iets te simpel
Really Big Sky probeert dus ergens vast te klampen aan de klassiekers en dat is ook meteen het knelpunt. Het is gewoon te simpel. Niet als in dat je je makkelijk een weg door het spel baant, maar eerder dat de gameplay zo weinig biedt. Je hebt een wapen en een drilboor tot je beschikking. Die eerste vuur je af op alles wat beweegt en die tweede gebruik je om door planeten heen te boren. Niet erg diepgaand dus, net als de vijanden. De levels worden willekeurig gegenereerd, waardoor je een willekeurige zooi aan vijanden op je af gegooid krijgt met af en toe een van de vier eindbazen. Na een uurtje of twee heb je alles wel gezien en ken je de vijanden uit je hoofd. Voor verrassingen kom je dan niet meer te staan. Gelukkig is in de verschillende modi wel wat meer diepgang terug te vinden.

Het hoge aantal aan game modi is de grootste reden waarom Really Big Sky leuk blijft. De verschillen zijn vaak heel subtiel, maar hebben toch grote invloed op de gameplay. Zo is er bijvoorbeeld een modus waar je niet kunt schieten en alles moet ontwijken en een ander die alleen maar eindbazen op je af stuurt. Keer op keer wordt er om een andere tactiek gevraagd. Voor diegenen die toch dat beetje extra zoeken naast het keer op keer verbeteren van de highscore is er de classic modus. Hierin kun je alle behaalde punten gebruiken voor verbeteringen aan je schip. Hoe sterker je schip is hoe langer je het vol kunt houden. Kortom met de verschillende modi zul je het meeste lol beleven.

Kleurrijke overkill
Er zijn een hoop verschillende modi, maar ook met het kleurgebruik is ontwikkelaar Boss Baddie niet bepaald zuinig geweest. De achtergrond is niet gevuld met planeten of bouwwerken, maar gewoon met felle kleuren. Zo fel dat ze letterlijk van het scherm af spatten. Dit zorgt voor aardig wat mooie plaatje waar je in het begin zeker een paar keer bij stil zult staan, maar op den duur zullen deze meer irriteren dan plezieren.

De kleuren leiden namelijk best wel af. Iedere vijand is felgekleurd net als de projectielen die zij afvuren. Als de snelheid van het spel dan ook nog eens verhoogd wordt en de achtergrond overgaat op een gekleurd soort mist, dan krijg je helemaal een kleurenbom voor je kiezen. Het is dan zo’n grote overkill aan kleuren en vijanden dat alles moeilijk is te onderscheiden. Begrijp ons niet verkeerd we zijn grote liefhebbers van kleur, maar niet als het ten koste gaat van de gameplay

Een mager spel
Really Big Sky kun je als een mager spel bestempelen. De gameplay is heel simpel en het aantal vijanden, evenementen en eindbazen is heel gering. Verder zal het grote kleurenpalet dat is gebruikt voor aardig wat moeite zorgen met het onderscheiden van alles. Toch roept het nostalgische gevoelens op. Mensen die dit soort spellen vaak hebben gespeeld kunnen voor die negen euro best veel plezier beleven aan Really Big Sky. Met name door het hoge aantal modi. Daarbij is Really Big Sky ook lekker pittig dus een volleerd meester zul je nooit echt worden. Het duurt weliswaar niet lang voordat je alle vijanden uit je hoofd kent, maar door de willekeurigheid van de levels zul je toch steeds op je hoede moeten zijn. Kortom ben je op zoek naar een simpel spelletje waar je niet te veel bij hoeft na te denken, dan is Really Big Sky iets voor jou.