Ratchet & Clank: Tools of Destruction Review

Qua platformer is het aanbod op de PS3 best schaars. Eindelijk ligt Ratchet & Clank: Tools of Destruction in de winkels, helaas wel voor een hoge prijs van 70 euro. Is de game zijn geld waard?

Terug naar de roots
Ratchet & Clank was één van de grootste series qua actie platformers op de PlayStation 2. Veel liefhebbers hebben dan ook uitgekeken naar de overstap op de PS3. Ratchet Gladiator is een game die toch bij velen niet goed in de smaak is gevallen, daarom grijpt Isomniac Games terug naar de roots voor de aflevering. Dit houdt in: verwikkeld raken in allerlei avonturen, rondlopen op diverse planeten en vrolijk gekleurde tegenstanders op een vrolijke manier aan gort schieten. Dit gaat gepaard met diverse wapens en gadgets. Ofwel, je trekt een warm vertrouwd jasje aan die voorzien zal zijn van enkele vernieuwingen, wat dus geen baanbrekende of schokkende elementen zullen zijn.

Verhaal
Maar geldt niet zoals altijd: waarom sleutelen aan een goed concept? Ratchet & Clank: Tools of Destruction is een combinatie van een platformer en een shooter, wat allemaal gebeurt in een 3D perspectief. Toch zal net zoals voorgaande delen het platform gedeelte een ondergeschikte rol spelen aan de actie. Verwacht geen shooter zoals Halo of een Call of Duty, nee dit is een vrolijke kindergame waarbij je met bizarre futuristische wapens en gadgets aan de slag mag gaan. En ik moet zeggen dat zo’n gele gekke kat best wel voor een fris windje kan zorgen. Hoewel het verhaal een ondergeschikte rol speelt, zal ik er toch even op ingaan. Boosdoener Tachyon (een alien met een enorm hoofd), de laatste overblijver van het moorddadige ras Cragmites, wil namelijk Ratchet en alle andere Lombaxen om zeep helpen. Ondertussen heeft Ratchet door dat de Lombox een geheim verborgen houden, aan jou is de taak om hier achter te komen en uiteraard Tachyon te stoppen. Op zich is het verhaal aardig, in tegenstelling tot het einde van het spel want een ware anticlimax teweeg brengt!

Speel met Ratchet en Clank
Het grootste gedeelte van de game speel je met Ratchet waarbij je allerlei aliens en robots overhoop knalt. Niet alleen schiet je, ook spring je door fabrieken, grind je over rails en meer van dat soort waanzinnige acties. Daarnaast speel je zo nu en dan met sidekick Clank. Het leuke aan hem is dat hij er een nieuwe gave bij heeft, zo is hij namelijk de enige die het buitenaardse ras de Zoni kan zien en dit ras kan hij via telepathie manipuleren. Met Clank los je puzzels op en hij kan zich manoeuvreren door kleine gangen en de tijd vertragen. Hierbij wordt direct al duidelijk dat er diversiteit in de game zit. Dat is direct ook een groot pluspunt aan deze game; variatie is er enorm. Hoewel Ratchet in het begin alleen beschikt over een blaster, enkele granaten en een moersleutel, wordt je wapenarsenaal al snel erg uitgebreid. Het leuke aan je wapens is dat je deze kunt upgraden, nadeel is dat je te snel teveel wapens krijgt en je deze ook te snel kunt upgraden. Het grootste nadeel van Ratchet & Clank: Tools of Destruction is namelijk de moeilijkheidsgraad. Deze is net even iets te makkelijk. Vreemd is dan ook dat als je de hele game hebt uitgespeeld (na zo’n uurtje of 12), er een modus vrijkomt, waarbij je de game nog een keer kunt doen, en dan wél op een moeilijker niveau. Waarom was deze optie niet direct van het begin af aan beschikbaar?

Wapens en gadgets
Hoewel je veel wapens hebt, zul je toch niet blijven wisselen (neem ik aan), omdat het simpelweg niet nodig is. Toch is het wellicht handig om te blijven rouleren met wapens en mogelijkheden, al is het alleen al dat je op die manier voor jezelf er een levendigheid op nahoudt. Je hebt de oude bekende wapens zoals de Buzz-blades en de Pyroblaster. Maar daarnaast zijn er ook nieuwe wapens, bijvoorbeeld de Tornado Launcher en de Plasma-beats. Bij eerstgenoemde tover je een twister tevoorschijn die je moet besturen met je tilt sensor en bij laatstgenoemde verschijnen groene monsters die op je vijanden zullen springen. Wat een pluspunt trouwens dat er leuk gebruik wordt gemaakt van de Sixaxis controller! Naast je wapens beschik je zoals ook de vorige games over allerlei gadgets. Nog steeds kun je je vijanden laten veranderen in pinguïns en dat verveelt natuurlijk nooit.

Drukte spat van je scherm en hoe!
Het is dan ook een game dat uitermate geschikt is voor kinderen. Dit komt dus allereerst omdat het spel iets te gemakkelijk is. Maar verder zit in de hele game humor verscholen, wat zich ook laat afspelen in het Nederlands en daar moet je zeker van genieten. Zoals voorgaande delen is dit spel uitermate vrolijk gekleurd, de vrolijkheid spat van je beeldscherm. Het is nog mooier en intenser dan je gewend was. Daarbij zijn de levels erg gedetailleerd; iedere vijand is anders getekend en ingekleurd en grafisch tilt het je echt naar een hoger niveau. Het is een verademing om rond te springen in de diverse werelden. Zo zul je je bevinden op een vulkanische planeet, een drijvende stad, een jungle level en nog veel meer. Hoewel de drukte van je scherm afspat, voelt het nooit beklemmend en blijft alles er goed verzorgd uitzien. Wat dat betreft laat dit spel zien hoe een PS3-titel er minimaal uit zou moeten zien en is het een goed voorbeeld voor ontwikkelaars. Alles klopt, net zoals de muziek en de voice-acting en wat betreft heb ik niets anders dan mijn complimenten richting de makers.

Conclusie
Valt er dan nog wel kritiek te leveren? Nou nee, eigenlijk niet. Het is wellicht jammer dat er geen co-op mogelijkheid is, maar dit zou puur een extraatje geweest zijn, want de game is gewoon goed. De moeilijkheidsgraad is ietwat gemakkelijk waardoor je relatief snel klaar zult zijn met de game en dan kun je je wellicht afvragen of het die 70 euro wel waard is. Daar komt bij dat er niet heel veel veranderd is. Er zijn enkele vernieuwingen aangebracht waarbij het leukste extraatje uiteraard het gebruik van de Sixaxis controller is. Toch krijg je wel voor 70 euro een ware next-gen titel, want dit spel is grafisch helemaal in orde en daar komt bij dat de game gewoon erg gevarieerd en vermakelijk is. Ik voel me weer als herboren om met dat gele kat op een vrolijke manier alles kapot te mogen schieten!