In 1969 zette Neil Armstrong en zijn bemanning de eerste voet op de maan. Maar wat nou als de hele wereld denkt dat dit in scene was gezet? Race Naar De Maan is deze week verschenen op DVD. Of het de moeite waard is om hem in huis te halen lees je hier in de Race Naar De Maan Review!

In Race naar de Maan (Capture The Flag) volgen we Mike Goldwing, een 12-jarige jongen vol moed en vastberadenheid. Hij is niet alleen een ster in kitesurfen, maar ook nog de zoon en kleinzoon van NASA astronauten. Zijn opa Frank zou ooit een beroemde astronaut worden, maar leeft nu een eenzaam leven in een bejaardentehuis doordat hij niet mee kon met Armstrong en Aldrin op de Apollo XI missie.

Ondertussen is er een driftige miljonair die van plan is zich voor te doen als de eerste man op de maan. Ondertussen wil hij de Amerikaanse vlag uit '69 stelen samen met het kostbare mineraal Helium-3 wat in de grond te vinden is. Als een verstekeling komt Mike, samen met zijn opa en vriendin Amy, terecht in een spaceshuttle richting de maan om de vlag te pakken en zijn familie samen te brengen.

Mike is een jongen die samen met zijn vrienden Amy en Marty meedoen aan kitesurf wedstrijden. De film begint met een spelletje "verover de vlag" waarbij het team van Mike de winst op het laatste moment uit handen geeft. Teleurgesteld, maar niet uit het veld geslagen, gaat Mike bij zijn opa langs in het bejaardenhuis voor ex-astronauten om hem uit te nodigen voor zijn vaders verjaardag. Maar zoals de afgelopen 40 jaar laat Mike's Opa Frank zijn gezicht niet zien. En dat allemaal doordat hij zijn doel in het leven is misgelopen: een voet zetten op de maan.

Op het moment dat het gezin aan het eten is kondigt de miljonair Richard Carson aan dat de eerste maanlanding in scene is gezet en hij de eerste man zal zijn die op de maan landt. Maar NASA laat dit niet zomaar gebeuren en bereidt zich ook voor op een ruimtereis. Mike's vader Scott zal de expeditie leiden en doen wat Frank nooit is gelukt.

Omdat Scott een hoop heeft te leren krijgt hij hulp van zijn vader en het lijkt of de twee weer dichter bij elkaar komen. Maar dit is van korte duur doordat Scott zijn been breekt tijdens een proefrit in een maanlander en niet meer met de reis mee kan. Scott geeft zijn vader de schuld voor wat er gebeurd is. Er lijkt een vloek te rusten op de Goldwing familie.

Omdat Mike het niet langer aan kan zien besluit hij de raket in te sluipen en naar de maan te vliegen. Maar door technische problemen is hij samen met Amy en opa Frank de enige aan boord wanner de raket opstijgt. Via hulp van planeet aarde proberen de drie er alles aan te doen om Carson voor te zijn. De race naar de maan is begonnen.

Wat klinkt als een erg vrolijke en uplifting animatiefilm, blijkt het tegendeel over Race Naar De Maan waar. Het is een film waarin veel problemen voorkomen en een aardig serieuze toon heeft. Op een paar flauwe grapjes na komt gedurende het hele plot vrijwel tot geen humor voor. Dit kan een teleurstelling zijn voor mensen die een feel-good animatie verwachten. Een betere omschrijving zou zijn: een film waarbij de diepere gedachte leidend is. Conflict en drama komt uiteraard in elke scene aan bod maar wordt met weinig succes gecompenseerd door humor.

Daarnaast is de relatie tussen Opa Frank en zoon Scott erg dramatisch in Race Naar De Maan. Je ziet goed dat er jaren conflict is tussen de twee en dat dit niet zo makkelijk opgelost kan worden. Als na anderhalf uur duidelijk wordt waar de Goldwings de mist in gegaan zijn, komt het eerste geluksmoment in de film pas opzetten. Dit is wel erg jammer gezien het feit dat het een kinderfilm zou moeten zijn. Bovendien is de geloofwaardigheid van het probleem erg laag door karakters die niet goed zijn uitgewerkt of zelfs oninteressant zijn.

Dit neemt echter niet weg dat de film een behoorlijk doordacht thema behandeld en dit ook nog eens erg goed doet. Het feit dat de ruimtereis uit '69 zonder weerwoord nep wordt verklaard laat zien hoeveel impact de media op de wereldbevolking kan hebben. Ook al zou dit in het echte leven niet zo snel gebeuren geeft het de onderliggende problemen wel goed weer. Ook de conflicten binnen families komen overeen met die van het dagelijks leven. Een lastig onderwerp voor menig man of vrouw dat op een nuchtere manier wordt vertaald. Race Naar De Maan is een film waarin familiedrama een grote rol speelt.

Op het gebied van extra's is het aanbod erg mager. Er is alleen een "the making of" te vinden als bonusmateriaal. Naast interviews met de regie en productie is hier niet veel vernieuwende content te vinden. Rede hiervoor zou kunnen zijn dat de overgang van Spaans naar Engels lastig was voor de producenten. Taal zorgt vaker voor een kloof tussen nationale en internationale distributie.

De film Race Naar De Maan oogt als een standaard animatiefilm. Het tegendeel is waar. Veel verhalen richten zich op een jonge doelgroep, maar regisseur Enrique Gato lijkt het hier niet mee eens te zijn. De film is van begin tot eind serieus met weinig tot geen humor erin. Daardoor is dit een film die een wat ouder publiek wellicht meer kan waarderen.

Echter is het wel zo dat de betrokkenheid van de kijker niet hoog oploopt door conflicten die ongeloofwaardig zijn, oninteressante karakters of een vreemde wending van de verhaallijn. Al met al is het zeker de moeite waard om Race Naar De Maan te kijken. Maar of het nou een DVD/Blu-Ray voor je collectie wordt is nog de vraag.