Psychonauts 2 Review - Tijd voor het brein!

Eindelijk. Zestien jaar na Psychonauts en zes jaar na zijn aankondiging kunnen fans verder met Raz' avontuur. Door veel uitstel hebben we lang moeten wachten op Psychonauts 2. Maar was het ook het wachten waard? Want zelfs als we tijd zien als een constructie die in ons hoofd zit is zestien jaar wel erg lang...

Het verhaal van Psychonauts 2 begint meteen waar het vorige deel eindigde. Gelukkig Double Fine is zich bewust van het grote tijdgat tussen de twee delen in, want het eerste dat we te zien krijgen is een cutscene waarin Raz ons weer helemaal op de hoogte brengt. Wat een goede vent! En daarmee vertelt het spel ons ook iets dat nog veel belangrijker is. De uitstekende humor en charme die we gewend zijn, is nog volop aanwezig.

Dat komt natuurlijk niet als een grote verrassing. Van Grim Fandango tot Brütal Legend, we weten dat Tim Schafer ons aan het lachen kan brengen. En in Psychonauts 2 is dat niet minder. Naast liters aan woordgrappen gerelateerd aan het brein en denkvermogen hebben veel personages een vlotte babbel met leuke comebacks. De pret gaat ook niet zover overboord dat het irritant wordt.

Daarnaast is er de charme. Psychonauts 2 heeft een zekere warmte in zich. Personages zijn aandoenlijk, en er is een constant gevoel van hoop aanwezig. Het verhaal is er een van de underdog. Kleine Raz die doet waar een organisatie aan geheime agenten mee worstelt. Maar ook een van context, perspectieven en tweede kansen. Zoals je meteen in het eerste level zal leren, is een schurk zelden simpelweg een schurk. Het is iemand die op een kwetsbaar moment werd uitgebuit, of voor wie alles teveel werd. Psychonauts vertelt ons dat het niet een schande is om hulp te vragen, en dat je niet alles alleen hoeft te doen. Dit leren we door het verhaal, maar ook de baasgevechten. Want je staat er zelden helemaal alleen voor. Er schieten anderen je te hulp.

Hoewel er wat te verkennen is in en rondom het hoofdkantoor van de Psychonauts, speelt Psychonauts 2 zich voornamelijk af in de gedachten van anderen. Als Psychonaut (in training) bezoekt Raz steeds breinen om te zien wat de gedachten van zijn vrienden, vijanden en collega's zijn. Als een gevolg kunnen werelden lekker vreemd zijn.

En dat is goed! De werelden zijn creatief, raar en soms een beetje griezelig. Het is leuk om te zien hoe anderen de wereld ervaren, en dit is de meest speelse manier om zoiets te doen. Iedereen denkt heel anders, en dat weet Psychonauts 2 heel goed weer te geven. Onze favoriet is een psychidelische wereld die doet denken aan Woodstock, of nummers van The Beatles. Maar we komen zo gauw niet op een level die we niet leuk vonden. Goed, het tandartslevel was wat ranzig, maar dat heeft ook wat.

Ook laat het zien dat iedereen alles anders ervaart. In verschillende levels zien we bepaalde gebeurtenissen letterlijk door andermans ogen. Wat voor de één een heldendaad is, kan voor de ander een daad van verraad zijn. Vooral de centrale tragedie wordt op deze manier in de spotlight gezet, maar ook veel kleinere momenten worden mooi weergegeven. Aan de ene kant zagen we iemand die in de steek gelaten werd, terwijl we aan de andere kant een wanhopige strijd zagen om terug te keren. Double Fine toont waarom mensen soms langs elkaar praten, en hoe moeilijk het is om elkaar echt te begrijpen. En ook hoe belangrijk het is.

Psychonauts 2 is een actie-avontuur waarin de gameplay vooral draait om platformen en vechten. Helaas moeten we eerlijk zeggen dat de gameplay soms wat gammel is. Het is niet slecht, verre van. We konden ons er prima mee vermaken. Rondspelen met de verschillende krachten is leuk en met de patches kan je ze een beetje aanpassen om rare dingen te doen.

Maar het wiebelt wel aan wat kanten. Zo is het soms moeilijk in te schatten hoe ver iets is, waardoor je niet weet of je de sprong kan halen. Of dat je misschien een dubbele sprong nodig hebt en niet gewoon een enkele. Niet fijn als te ver springen ook betekent dat je een grote val maakt. Ook konden we soms tijdens een gevecht aanvallen niet ontwijken omdat we omsingeld waren. Gelukkig is de straf voor een gemiste sprong klein, en werkt het over het algemeen prima.

De krachten zijn erg leuk om mee te spelen. Je kiest zelf welke krachten je tot je beschikking hebt, en tussen de krachten wisselen is gemakkelijk. En hoewel bepaalde vijanden zwak zijn voor specifieke vaardigheden heeft alles zijn toepassingen. We werden wel even gefrustreerd als we een enkel platform wilden bevriezen, en niet ook het platform dat ernaast stond. Maar naast dat was het leuk om te experimenteren en te ontdekken wat voor rare fratsen je allemaal uit kan halen.

Voor hen onder ons die van collectibles houden is er goed nieuws. Er zijn een hoop goodies te vinden. Figmenten, psykaarten, herinneringen en halve geesten. Zodra je aan een level bent begonnen, kan je opzoeken hoeveel van alles er is. En je kan terugkeren naar plekken die je eerder hebt bezocht, dus het is niet nodig meteen alles te vinden.

Maar meer is niet altijd beter. Soms is minder meer. Want wij besloten al heel gauw dat we geen zin hadden om naar al die dingen op zoek te gaan. Het grote aantal werkte flink ontmoedigend. Het helpt ook niet dat je enkel beloond wordt met meer levels. Ja, je kan je krachten ermee versterken. Maar is er echt niets anders dat we ermee kunnen doen? Want wij waren aan het einde van de rit level 58 zonder echt op zoek te gaan naar dingen. Sommige van onze krachten waren naar het maximum gebracht, en de anderen gebruikten we eerlijk gezegd alleen als het moet. Als we door de bomen het bos niet meer zien gaan we naar een park, en dat is precies hoe we ons voelden in Psychonauts 2. Veruit het grootste minpunt. Maar als dit het grootste minpunt is zegt dat ook wel wat!

Psychonauts 2 is niet de moeilijkste game. Gevechten zijn zelden zo moeilijk dat je zal sterven, en als het dan toch gebeurt verlies je niet veel tijd. In de winkel kan je items kopen om jezelf mee te genezen, of zelfs eenmalig voorkomen dat je het onderspit delft. Maar wij hebben er nooit één gebruikt, of zelfs gekocht.

Dit is niet per sé een plus- of minpunt, maar we vonden het wel iets dat even genoemd moet worden. Psychonauts 2 is vergevingsgezind en geduldig. Als jij iemand bent die lekker op je eigen tempo door het spel wil en niet teveel zorgen hoeft te maken om grinden en alles perfect te kunnen, dan is dit een goed spel voor jou. Ben jij een massochist die alleen voldoening voelt van een overwinning als je voorheen twintig keer de grond in bent gedrukt, dan wil je dit spel misschien laten liggen.

Laten we de muziek ook even niet vergeten. De achtergrondmuziek zal geen zeeën splijten of water in wijn veranderen, maar het slaagt er wel in de sfeer over te brengen. Als speler weet je altijd hoe je je hoort te voelen, en dat is goed. En het is steeds aangenaam aanwezig. Leuk, maar niet bijzonder.

Maar er zijn twee momenten waarop de muziek echt uitblinkt. Brain in a Jar met Jack Black en nog een nummer die je vanzelf zal ontdekken. Beide nummers hebben ook een functie in Psychonauts 2, wat het extra leuk maakt. Beide zijn uitstekende toevoegingen, en nummers die wij nu zelf af en toe opzetten.

Al met al zijn we dik te vreden met Psychonauts 2. Het verhaal is intrigerend, de humor is uitstekend en de charme spat er vanaf. De gameplay is niet altijd van topkwaliteit, maar het is leuk en het werkt als het moet. Als je niet schrikt van kilometers aan collectibles, of als je al verkocht was door het origineel, dan is Psychonauts 2 een spel voor jou. Het is bovendien een goede afsluiter voor zijn voorganger zonder nieuwe spelers af te schrikken.

Psychonauts 2 is nu te spelen op Xbox One, Xbox Series S/X, PlayStation 4, Playstation 5 (via backwards compatibility) en PC. Voor deze review speelden wij de game op de Xbox Series X.