PROTOTYPE Review

In Prototype word je continu belaagd door twee partijen: Je behoort niet tot de mensen en niet tot de monsters. Als Alex Mercer zul je diverse gedaantes moeten aannemen om te overleven, maar overleeft de game überhaupt alle hoge verwachtingen wel?

Redelijk voorspelbaar verhaal
Met argusogen wordt er al een aantal weken gekeken naar Prototype en nu is het moment van de waarheid aangebroken. Wordt Alex Mercer onze held of niet? In ieder geval kruip je in de game in de huid van genoemde persoon. Maar het wordt allemaal veel spannender dan dit, want hij wordt in het begin van het verhaal wakker op een operatietafel in een ondergrondse faciliteit en ziet dat twee artsen op het punt staan hem open te snijden.

Snel vlucht hij naar de begane grond, maar hij weet niet wie hij is of waarom hij in een mortuarium wakker is geworden. Vastbesloten om erachter te komen gaat Alex op zoek naar de waarheid, maar wat hij onderweg tegenkomt is allerminst prettig. Dit is een veelbelovend begin van de game, waarin ruimte is gelaten voor een diepgaand verhaal met veel verassende wendingen. Naarmate het verhaal vordert zal Alex er namelijk op diverse manieren achter komen, wie hij is en wat er precies met hem gebeurd is.

Jammer genoeg wordt er in PROTOTYPE niet optimaal gebruik gemaakt van de vele kansen om de speler te verrassen met een vreemde wending of een spectaculair plot. In tegenstelling met het veelbelovende begin van de game, ontstaat er namelijk al snel een redelijk voorspelbaar verhaal.

Het verhaal speelt zich dan ook geheel af in een alternatieve versie van Manhattan, welke gevuld is met een aantal bekende plekken als Central Park, maar toch op een aantal punten anders is dan de echte stad. Zo is er bijvoorbeeld op verschillende locaties een legerbasis tussen de torenhoge gebouwen te vinden, waar Alex meestal wel informatie moet halen om zijn geheugen terug te krijgen.

Ongelooflijk sterk….
Dit is uiteindelijk ook het doel van het spel: Alex zijn geheugen terugkrijgen en wraak nemen op degenen die hem maakten tot wat hij is. Er zijn namelijk experimenten op Alex uitgevoerd, waardoor hij de kracht heeft om mensen te consumeren, waardoor Alex hun gedaante aan kan nemen en een deel van hun kennis eigen maakt. Alex kan ook ongelooflijk hoog springen, tegen ieder gebouw wat hij tegenkomt omhoog rennen en op den duur zelfs zweven. Hij blijft hier echter erg rustig over en toont geen duidelijke emotie over hetgeen wat hem aangedaan is.

Het consumeren van tegenstanders is de kracht die de speler het meeste zal gebruiken in PROTOTYPE. Hierdoor vult Alex namelijk zijn levensmeter aan en leert hij steeds nieuwe dingen bij. Zo zal hij leren om bepaalde voertuigen te besturen als hij de juiste personen consumeert, maar hij zal zijn armen ook in dodelijke wapens kunnen veranderen door bepaalde gemuteerde inwoners te absorberen.

Naast het vrijspelen van de krachten verdient de speler ervaringspunten (EP) als hij vijanden verslaat of consumeert. Met deze EP kan hij uiteindelijk zijn huidige krachten versterken en er een aantal nieuwe krachten bij kopen, waardoor hij nog sterker wordt. Met de verschillende bewegingen die Alex tijdens zijn avontuur krijgt, kan hij zijn tegenstanders letterlijk doormidden klieven en zelfs de grootste tanks met een krachtige uithaal rijp voor de schroothoop maken.

Naarmate het spel vordert zal de speler ook steeds meer en steeds gruwelijkere manieren ontdekken om zijn tegenstanders in de pan te hakken. Zo kan Alex uiteindelijk een aantal gigantische tentakels uit de grond kunnen laten komen die het hele gebied letterlijk in puin legt. Het bloed vliegt dan ook in volle glorie over het scherm en dan hebben we het niet eens over het aantal ledematen wat gedurende het spel afgehakt wordt.

…maar niet onoverwinnelijk
De vijanden zijn echter niet machteloos tegen te krachten van meneer Mercer. Zo zullen de soldaten in grote getale aanwezig zijn als de speler chaos veroorzaakt. Ze zullen ook alles inzetten wat ze hebben: helikopters, tanks en nog een aantal andere voertuigen zijn snel ter plaatse om Alex het leven zuur te maken, maar ook om de razendsnel groeiende plaag van mutanten, die door toedoen van Alex Manhattan aan het slopen zijn, tegen te houden.

De mutanten zijn eigenlijk de oorspronkelijke bewoners van Manhattan die op gruwelijke wijze vervormd zijn en het op iedereen voorzien hebben, maar natuurlijk vooral op Alex. Ze komen tevoorschijn uit zogenaamde Hives die op hun beurt overal in de stad op gebouwen opdoemen. Deze vijanden zijn over het algemeen sneller en sterker dan de soldaten die Alex tegenkomt en komen vaak in vergelijkbare aantallen opzetten.

In tegenstelling tot de aantallen zijn er niet al te veel verschillende tegenstanders te vinden in PROTOTYPE. De speler zal, afgezien van de voertuigen, slechts vijf of zes verschillende soorten soldaten tegen het lijf lopen en hetzelfde geldt voor de mutanten die bij elkaar wel voor voldoende schade aan Alex en de stad zorgen, maar niet echt een originaliteitsprijs verdienen wat betreft de afwisseling. Hier had Radical Entertainment meer moeite in mogen steken, maar tussen alle rondslingerende ledematen, ontploffingen en rennende burgers (waar overigens wel genoeg varianten van zijn) valt het uiteindelijk niet heel erg op.

X marks the spot
Feit is wel dat de speler gedurende de hele game tussen deze twee vuren gevangen zit. Alex is namelijk de vijand van de mensen, maar ook van de mutanten. De speler zal zich dan ook in de Free Roam modus, waar hij niet echt met een missie bezig is, steeds staande moeten zien te houden. Als de speler zich in deze modus bevindt, kan hij ervoor kiezen om een hoofdmissie aan te nemen of een zijmissie te spelen, waarin Alex’ krachten steeds opnieuw op de proef gesteld worden.

Het aannemen van missies doet de speler erg eenvoudig. Op de map die op het scherm komt als de speler het spel pauzeert, staat een aantal iconen weergegeven. De gele iconen met een ster erin geven de hoofdmissies aan en de overige iconen over het algemeen zijmissies, waarin Alex zo snel mogelijk een route moet afleggen of zo veel mogelijk vijanden op een bepaalde manier moet afmaken.

Erg jammer is het dan weer dat het doel in de hoofdmissies nagenoeg altijd hetzelfde is: Je moet veelal iemand doodmaken en hierbij vaak zelfs nog consumeren of een legerbasis infiltreren om meer informatie te winnen of iemand te bevrijden. Met grote regelmaat ontaardt de situatie tijdens de hoofdmissies in een totale chaos. Op zulke momenten zetten de onschuldige burgers het op een rennen en vliegen de kogels je om de oren. De straten zijn namelijk over het algemeen erg druk bevolkt en als de paniek uitbreekt is het overzicht erg snel verloren.

Naast de missie iconen zijn er daarom nog een aantal andere iconen, zoals een blauw DNA-symbool bij mensen die je moet consumeren of een rood schedeltje bij mensen die je moet doden voor een missie. Dit zijn iconen die de speler vaak een beetje op weg helpen in de missies en ervoor zorgen dat het doel goed te vinden is in de massa mensen waar Manhattan onderdak aan biedt.

Jatten en verbeteren
Het idee van de iconen en de open wereld waar PROTOTYPE zich afspeelt is al in talloze games toegepast, maar de ontwikkelaar heeft het in deze game goed weten te gebruiken en verbeteren. De kaart met haar iconen is erg overzichtelijk en de straten zijn goed bevolkt.

De geluiden in de game zijn allemaal wel goed voor de sfeer, maar er is niet echt een gevoel bij de acties van Alex op te merken. Zo is zijn stem een beetje neutraal, terwijl er meer emotie in verwacht werd. Hij is tenslotte zijn geheugen kwijt en de rest van de wereld is woedend op hem. De soundtrack is echter wel erg goed en speelt mooi op de spannende momenten in.

Een minpunt van de stad, waarin de game zich afspeelt, is dat de gebouwen allemaal erg veel op elkaar lijken wat betreft de kleur en vormgeving. Ook de mensen in de stad zien er allemaal wat gewoontjes uit en zijn grafisch niet erg goed te noemen. De belangrijke personages en met name de tussenfilmpjes zien er daarentegen wel weer erg goed uit.

Dit is weer een complete tegenstelling met de explosies van gebouwen en voertuigen, want deze zijn weer wat minder van kwaliteit. De ontploffingen zijn bijna allemaal hetzelfde en gebouwen breken zo’n beetje in stukken wanneer je ze vernietigt. De rommel die de vernietigende kracht van Alex en zijn tegenstanders in de hitte van de strijd achter laten spreekt daarentegen wel weer boekdelen en maakt een heleboel van de kleine grafische tekortkomingen goed.

Eindresultaat met wat deuken
In totaal heeft PROTOTYPE een kleine 20 uur speeltijd die nog wat verlengd kan worden als de speler hier en daar een beetje aanrommelt tussen de missies door. Dit gaat uiteindelijk gebeuren, omdat de verhaallijn niet erg verrassend is en de missies uiteindelijk niet heel veel variatie bieden. Het betere hak- en snijwerk is in de game volop aanwezig met de bijbehorende liters bloed. Grafisch is de game geen hoogtepunt, maar het geluid is wel weer erg goed. Al met al is het avontuur van Alex Mercer een redelijke game geworden, maar het heeft de verwachtingen van de gamer niet helemaal waar gemaakt.