Professor Layton vs. Phoenix Wright: Ace Attorney Review

Professor Layton vs. Phoenix Wright: Ace Attorney klinkt een beetje alsof de twee nette heren elkaar in de haren zullen vliegen in een strijd om de dood. Gelukkig is het iets minder luguber allemaal en komen de twee er zonder al te veel kleerscheuren vanaf. Maar overleeft de game zelf het ook in onze recensie?

Eerder gingen we al met de proloog van Professor Layton vs. Phoenix Wright: Ace Attorney aan de slag. In een impressie lieten we toen weten onder de indruk te zijn dat beide franchises trouw blijven aan hun eigen basis. Het is niet alsof een van beide hoofdrolspelers in een game van de andere op bezoek is, maar beide heren worden gerespecteerd. Fans van beide series zullen zonder meer aan hun trekken komen. Na het spelen van de rest van de game komen we daar niet op terug. Je krijgt als het ware twee games voor de prijs van een. Als dat geen mooie deal is, weten wij het ook niet meer.

Het avontuur van Layton en Wright begint in Londen, maar al snel verplaatst de game zich naar Labyrinthia. Deze mysterieuze stad is compleet afgesloten van de rest van de wereld. De inwoners hebben geen idee wat zich buiten de muren van de stad afspeelt en van Londen hebben ze dan ook nog nooit gehoord. De leider van Labyrinthia heet de Verteller. Hij is de gelukkige die mag bepalen wat er met de stad en haar inwoners gebeurt. Alles wat hij op papier zet, gebeurt namelijk in het echt.

Met samengeknepen billetjes wachten de inwoners op de nieuwe verhalen van de Verteller. Tijdens een grote parade wordt de toekomst aan het publiek bekendgemaakt en weten de stedelingen of ze opgelucht adem kunnen halen of dat ze voor hun leven moeten vrezen. Dat laatste komt nog wel eens voor door de aanwezigheid van heksen in de stad. Net als hier tijdens de middeleeuwen gebeurde, worden vrouwen links en rechts van hekserij beschuldigd en veroordeeld. Een topadvocaat kan dat niet laten gebeuren en Phoenix Wright stapt de rechtbank in om van hekserij verdachte meisjes te verdedigen. Professor Layton probeert ondertussen te ontdekken wat er in Labyrinthia gaande is.

Dit laatste is misschien wel het meest interessante dat de game te bieden heeft. Net als in voorgaande Professor Layton games bezit deze crossover een fantasierijk verhaal dat absoluut de moeite waard is. Er zijn zoveel dingen te ontdekken en uit te vogelen dat je de game maar moeilijk weg kunt leggen. Het verhaal vordert het snelst in de Layton-gedeeltes. Bereid je er maar vast op voor dat je een flinke lading tekst gaat lezen. Een paar korte tussenfilmpjes zijn er wel, maar het overgrote deel zul je zelf tot je moeten nemen. Dit heeft echter wel één voordeel: je kunt alles op je eigen tempo doen.

Natuurlijk is een Layton game niet compleet zonder puzzels, en die zul je dan ook veelvoudig tegenkomen. In de impressie waren we nog niet zo onder de indruk van de moeilijkheidsgraad van deze puzzels. Dat is gelukkig helemaal goed gekomen. Je zult je brein goed aan het werk moeten zetten om sommige raadsels op te lossen. Hier en daar kom je wel eens een puzzel tegen die te simpel voor woorden is, maar over het algemeen zit het goed met de moeilijkheid. Een puzzelgame moet uitdagend zijn, en daar slaagt dit gedeelte van de game absoluut in.

Waar de game iets minder succesvol is, is in de rechtbank. Eerder waren we alleen maar lovend omdat het zo geweldig voelde om de zaak compleet op zijn kop te zetten met de juiste bewijsstukken. In de rechtbank van Labyrinthia wordt de zaak helaas door de getuigen zelf alle kanten opgestuurd. Nadat je tijdens het kruisverhoor een getuige beschuldigt van een tegenstrijdigheid, wordt steeds de schuld op magie geschoven en verandert het verhaal van een getuige. Keer op keer gebeurt het weer. Je wordt gewoon voorgelogen zonder dat je er iets aan kunt doen. Het is een wonder dat je een rechtszaak nog tot een goed einde weet te brengen omdat de getuigen toch maar wat uit hun nek lullen.

Dat is erg storend. Zeker omdat je zo’n vier uur per rechtszaak bezig bent. Dat is een veel te lange tijd om een onbetrouwbare getuige te overhoren. Je weet hierdoor ook nooit waar de zaak heen gaat. Dat is erg leuk als je van verrassingen houdt, maar als jouw eigen verzonnen theorie over de zaak continu ontkracht wordt doordat het verhaal van de getuige verandert, is het al snel niet leuk meer. Aangezien je ongeveer de helft van de game in de rechtbank doorbrengt is dit een flinke domper in het plezier.

In de rechtbank wordt de tijd ook nog eens extra lang gemaakt door nutteloze teksten die helemaal niets toevoegen. Wanneer een statement gemaakt wordt dat niemand verwacht had, moet je tien keer door een tekstblok klikken met alleen maar puntjes om de verbazing in de game duidelijk te maken. Storender is dit wanneer iets ontzettend voor de hand ligt, maar de keuze om een bewijsstuk naar voren te brengen die alles oplost niet beschikbaar is. Je moet dan eerst hele teksten lezen over hoe wanhopig de toestand wel niet is en wat er op het spel staat. Ook in de het Layton-gedeelte van de game wordt vaak onnodig iets herhaald. Dat haalt het tempo er alleen maar uit en daar heeft niemand zin in.

Om dan toch maar op een positieve noot te eindigen, kunnen we tevreden zijn over de algemene uitstraling van Professor Layton vs. Phoenix Wright: Ace Attorney. De game oogt als een klassieke Layton/Wright game met mooie tekeningen. In eerdere delen uit de franchises waren we nooit zo te spreken over de 3D-functies. Die waren wel aanwezig, maar werden buiten de tussenfilmpjes niet indrukwekkend gebruikt. Nu bevat het spel een stuk meer visuele diepgang en ook in meerdere puzzels is 3D een prettig gezicht. Vergezeld met de fantasievolle achtergrondmuziek is het zeker geen straf om door Labyrinthia te struinen.

Als je van plan bent om Professor Layton vs. Phoenix Wright: Ace Attorney in huis te halen dan moet je dat vooral doen voor het spannende verhaal dat de twee heren beleven. Dit komt het beste tot uiting in de gedeeltes waarin je met stedelingen praat en puzzels oplost. Die puzzels zijn zoals vanouds lekker uitdagend en een genot om te spelen. In de rechtbank wordt je voortgang echter afgeremd. Je staat uren lang naar chronische leugenaars te luisteren en daar krijg je al snel genoeg van. Zou dit een vechtgame zijn, dan was Professor Layton er met de titel aan de haal gegaan.