Pro Cycling Manager 2011 Review

De maand juli. Le Tour de France. De maand van de Tour. Le Tour. Ga maar naar de bakker. Koop een stuk stokbrood. Ga zitten, achter de computer. Start Pro Cycling Manager 2011 maar op. Inderdaad. Zoals ieder wielren fan én gamer gewend is, komt er ieder jaar vlak voor de Tour een nieuwe Pro Cycling Manager uit. En ieder jaar wordt deze volgens ontwikkelaar Cyanide beter en beter.

De meeste lezers op XGN zullen niet veel over het spel gehoord hebben. Niet echt verrassend. De franchise is namelijk alleen voor de PC uitgebracht, máár daar is dit jaar verandering in gekomen met Tour de France voor de Xbox 360 en PlayStation 3. Deze recensie gaat echter niet over de console versie, maar over Pro Cycling Manager 2011 voor de PC: dé simulatie manager wielrennen game.

Een succesvolle franchise
Het is immers een hele grote franchise. Het spel is verbazingwekkend vaak over de toonbank gegaan, mede dankzij de goede marketing van Cyanide. Vlak voor de Tour de France komt het spel dus uit. Hét ultieme moment. Menig liefhebber van deze bijzondere sport zit dan al met zijn hoofd in Frankrijk. De bergen, de Alpe d’Huez. Het liefst wil je zelf meedoen. En daar zorgt Cyanide dus voor.

Het principe in Pro Cycling Manager 2011 is simpel. Je krijgt de beschikking over een wielerteam. Denk maar aan Rabobank, Astana, QuickStep, noem maar op. Maar je kunt ook voor een eigen samengesteld team gaan. Helaas is dat laatste niet bijzonder uitdagend, want een team vol met mensen van het kaliber Contador is erg saai en bovendien niet zo heel erg spannend meer.

Maar je kunt ook voor een Continental Team gaan, zeg maar een team uit de Jupiler League van de wielrenwereld. Daar ligt wél de uitdaging: ervoor zorgen dat je een UCI ProTour licentie krijgt. Ervoor zorgen dat je de juiste sponsoren krijgt, de juiste talenten strikt, ga zo maar door. Dit alles klinkt behoorlijk als Football Manager. Terecht ook, want in grote lijnen is Pro Cycling Manager eigenlijk het Football Manager van de wielrensport.

Niet alleen de Tour
Dus dat betekent dat je - net als dat je zelf niet de beschikking hebt over een speler in een wedstrijd in Football Manager - de etappes niet zelf rijdt. Je bent ploegleider, dus je hebt de beschikking over al je renners. Het klinkt makkelijk, maar dat is het absoluut niet. Het duurt een lange tijd tot je het spel zelf doorhebt. Wanneer moet je aanvallen? Wanneer moet je water gebruiken? Op hoeveel stijgingspercentage op de Alpe d’Huez moet ik aanvallen met Robert Gesink? Een juiste timing is hier van groot belang.

Om misverstanden te voorkomen: je hoeft niet enkel etappes in Frankrijk te rijden. Pro Cycling Manager draait namelijk om meer dingen dan alleen de Tour de France. Ook de Amstel Gold Race, Milaan – San Remo en vele andere rondes, klassiekers en wedstrijden worden er gereden. Al die wedstrijden bij elkaar zorgen ervoor dat je nog heel lang bezig zult zijn met het spel, voordat je een seizoen hebt uitgespeeld. En als je dus klaar bent met het seizoen, mag je door naar de volgende. Totdat je dood valt. Figuurlijk dan.

De uitdaging
In Pro Cycling Manager 2011 is er ten opzichte van editie 2010 niet veel nieuws te vinden. De muziek, de menu’s, de graphics en het commentaar zijn weliswaar veranderd, maar speltechnisch gezien is het bijna hetzelfde als 2010. Kan dat als minpunt gezien worden? Aan de ene kant wel, maar aan de andere kant moet je bedenken dat de formule van Pro Cycling Manager al goed was. Er hoeft niet zoveel meer toegevoegd of veranderd te worden. Wel is het sprintgedeelte veranderd, waardoor het ineens moeilijker is geworden om met je team een ‘treintje’ (allemaal renners van je team achter elkaar, met de beste sprinter op de tweede of derde plaats zodat hij de eindsprint kan doen) te vormen.

Het is een invoering die positief ontvangen mag worden. Cyanide wil van Pro Cycling Manager duidelijk een hele moeilijke, maar wel uitdagende, game maken zodat iedereen het telkens blijft proberen. Je krijgt tijdens het spelen ook het gevoel dat er iets te halen valt. Een groot verschil tussen Football Manager en deze game is dat je hier de moeilijkheidsgraad kunt veranderen. Gaat het nog te moeilijk? Dan doe je een moeilijkheidsgraad lager. En als het weer makkelijk wordt, dan schroef je ‘m weer omhoog. En geloof de recensent; het is nog nooit iemand gelukt om met twee vingers in de neus, op de hoogste moeilijkheidsgraad, een etappe te winnen. Opletten zul en moet je. Daarom voelt een overwinning erg goed. Je voelt dan de euforie in je lichaam.

Wie zijn dat?
Een groot gemis van Pro Cycling Manager 2011 is toch wel het ontbreken van een aantal licenties. Dat betekent dat wielrenners als Cancellara, Contador en Mollema niet hun echte namen hebben. Oké, het zijn maar namen, maar het komt bijzonder knullig over. Vooral omdat Pro Cycling Manager de enige wielrengame is die er bestaat, en dus is het raar dat een licentie van die spelers moeilijk te verkrijgen is. Vooral bij een uitgebreide game als deze wil je alles compleet hebben. Daarom is dit eigenlijk een aderlating.

Mooier!
De grootste verandering die Cyanide heeft toegepast is toch wel het grafische aspect van het spel. De textures zijn vervangen, de modellen zijn vernieuwd en de omgevingen zijn ook weer verbeterd. Het is duidelijk dat Cyanide haar meeste focus op de graphics heeft gelegd deze editie. Is dat erg? Zeker niet. Waar ze de volgende editie wel aandacht aan mogen besteden is het commentaar. Nog altijd is deze niet helemaal in orde en overtuigend, ook al heeft Cyanide de nodige aanpassingen gebracht.

Zelf de Tour beleven is al een droom
Het moge duidelijk zijn: Pro Cycling Manager 2011 is het walhalla voor wielrenfans. Maar ook als je de sport ‘gewoon leuk’ vindt, moet je dit spel zeker onder de loep nemen. Probeer het. Als game voldoet het spel namelijk aan de meeste eisen en daarom is het eigenlijk voor iedereen leuk. Het is bovendien erg uitdagend, waardoor je in wedstrijden écht snakt naar de overwinning. En dat is sport. Zoals het hoort.