Prison Break: The Conspiracy Review

Michael Scofield ging in 2005 Fox River in om zijn broer te kunnen bevrijden. Nu, 5 jaar later, mag jij zelf als Tom Paxton de gevangenis in, om diezelfde Michael Scofield te stoppen. Maar weet dit concept de speler echt te boeien, of had het spel zelf achter slot en grendel gegooid moeten worden?

Welcome to Fox River
Voor iedereen die de serie niet kent zullen we beginnen met een korte uitleg over het verhaal. In de serie volg je Michael Scofield, een man van ongeveer 30 jaar die werkzaam is als bouwkundig engineer. Zijn broer Lincoln Burrows is onterecht opgepakt en veroordeeld voor de moord op de broer van de president. Michael wil zijn broer helpen, bereidt een plan voor om hem uit te breken en laat zich vervolgens oppakken zodat hij zijn plan kan uitvoeren.

Het moment dat Michael de gevangenis in gaat is ook het moment dat het spel begint. Je speelt in Prison Break: The Conspiracy alleen niet als Michael, maar iemand die werkt voor het bedrijf dat Lincoln Burrows erin heeft geluisd. Je speelt namelijk als Tom Paxton die dus werkt voor The Company, en het is jouw taak uit te zoeken waarom de altijd onschuldige Michael zich plotseling laat oppakken en naar dezelfde gevangenis wil als zijn broer.

Voor liefhebbers van Prison Break zijn er dan ook een aantal pluspunten die je al op voorhand kunt zien. Zo heb je de mogelijkheid om het verhaal van Michael te volgen vanuit een ander perspectief en natuurlijk kun je ook rondlopen in de gevangenis Fox River. Zo kom je op plekken waar je niet eerder bent geweest, maar kom je natuurlijk ook langs de bekende locaties uit de serie.

Keer op keer boven het plafond
Ondanks dat je dus in bijna heel de gevangenis kunt rondlopen en rondkijken, zijn er toch wel wat minpunten te ontdekken die het spel ongeloofwaardig maken. Je moet namelijk bijna altijd door de ventilatieschachten sluipen of jezelf door kruipruimtes verplaatsen om ergens te komen. Dit is de eerste paar keer leuk, maar begint daarna wel te vervelen. Dit had ook anders gedaan kunnen worden. Zo weet Michael zelf altijd een goed praatje te houden, waardoor hij ook komt waar hij wil, zonder altijd zo moeilijk te doen.

Een ander ongeloofwaardig punt tijdens je bezoekjes buiten de cellen, zijn de bewakers. Deze lopen natuurlijk overal rond, maar zullen je niet altijd opmerken. Zo gebeurt het dat je bij klaarlichte dag langs een bewaker rent en deze gewoon verder loopt alsof er niets aan de hand is. Het systeem dat namelijk gebruikt is voor de bewakers is een soort van waarneming die groter wordt als je in zijn zicht loopt. Door middel van pijltjes die steeds groter worden kun je zien dat de bewaker je gaat opmerken, maar als je dan jezelf op tijd verstopt verdwijnt dit weer. De bewaker zal dan niet even rondkijken, nadat hij iets verdachts heeft gezien, maar gewoon zijn weg vervolgen.

Mocht een bewaker je wel opmerken dan zie je niet een spannend filmpje waarin je wordt ingerekend en wordt afgevoerd, maar alleen een bewaker die glazig voor zich uitkijkt met daarbij de tekst dat je gepakt bent. Vervolgens mag je weer leuk opnieuw beginnen vanaf het vorige checkpoint. Ook niet echt geloofwaardig dus, en eigenlijk ook veel te makkelijk. Een veel betere optie was geweest als je wel echt was gepakt, en je dan vanuit je isolatiecel weer een weg terug moet vinden.

Michael dwarszitten
Naarmate het spel vordert zul je erachter komen dat Michael dus echt zijn broer probeert te bevrijden. Jouw opdracht is dit te stoppen en te zorgen dat Lincoln toch echt op de elektrische stoel beland. Echter is dit een stuk moeilijker dan je denkt, en de game lijkt het ook niet als prioriteit te zien. Je bent namelijk veel meer bezig met het maken van vrienden in de gevangenis. Net als Michael moet je namelijk vrienden worden met de verschillende mensen om zo te kunnen ontdekken wat Michael doet. Je komt dan ook alle bekenden uit de serie ook in Prison Break: The Conspiracy tegen.

Doordat het verhaal verweven is met de serie, zul je veel momenten uit de serie terugzien in de game. Het probleem is alleen dat de serie maar liefst 16 uur duurt, terwijl het spel een stuk minder tijd vereist. Hierdoor heb je heel snel het gevoel dat je momenten mist in het spel, want ineens is er een opstand en ineens is deze weer over, terwijl dit in de serie een veel langere tijd in beslag nam. Dit soms vreemde tempo is zeker een minpunt in de game.

Een ander heel erg groot minpunt is de kwaliteit van de graphics. Deze ligt namelijk ver beneden het huidige niveau van games, zeker omdat de game op de Xbox 360 en de PlayStation 3 verschijnt, en niet op de Wii. De manier van lopen lijkt veel meer op die van Jar Jar Binks, een karakter uit Star Wars dat nou niet echt bekend staat om zijn intelligentie. Op deze manier heb je ook soms het idee dat je met buitenaardse wezens te maken hebt die nog wat aan hun nieuwe lichaam moeten wennen, en niet met gevangenen van Fox River.

Andere voorbeelden van slechte grafische aspecten zijn er genoeg. Zo lijken de karakters wel op de personages uit de serie, maar er zijn ook nog veel verschillen te zien. De omgevingen zijn niet erg gevarieerd en missen detail, waardoor je toch al snel op een plek bent uitgekeken, en het komt te vaak voor dat je ergens doorheen loopt of grijpt. Ook heb je de mogelijkheid om te vechten, maar iemand zomaar in elkaar slaan kan niet. Alleen als het verhaal van de game het gevecht toelaat, kun je de ander raken. Anders sla je constant tegen de lucht.

De echte stemmen
Als je fan bent van de serie dan weet je waarschijnlijk precies hoe de personages klinken, en dit is gelukkig niet veranderd in Prison Break: The Conspiracy. Er is namelijk bij de meeste van de karakters gebruik gemaakt van de echte stemmen. Ook de muziek die je hoort is net als in de serie, wat natuurlijk goed is. Daarnaast is de hele opzet van de game, zoals die van een tv-serie. Alles is namelijk opgedeeld in episodes, en tussen die episodes door zullen tussenstukjes afspelen met het bekende Prison Break deuntje.

Naast dat het leuk is de gevangenis constant te verkennen is er nog één reden waarom je misschien het spel vaker op zou willen pakken. Je kunt namelijk deelnemen aan gevechten op een Street Fighter achtige manier. Ondanks dat dit er niet altijd even goed uitziet, is het wel een grappige toevoeging. Je kunt namelijk tegen verschillende karakters uit het spel vechten, om zo geld te verdienen. Dit geld heb je nodig om spullen te kopen in de gevangenis die je het leven een stuk aangenamer maken. Verwacht echter geen volwaardige fighting game, want, net als de rest van het spel, is dit gedeelte ook middelmatig uitgewerkt.

Alleen als je de serie echt leuk vindt
Ondanks dat het verhaal hierboven een hoop negatieve punten kent, is Prison Break: The Conspiracy wel leuk om te spelen, maar alleen als je echt fan bent van de serie. Je moet dan uiteraard geen hoogstaande graphics verwachten, maar mocht je met iets minder tevreden zijn, dan is het spel zeker aardig om te doen. Vooral het feit dat je Prison Break: The Conspiracy voor maar 50 euro kunt halen en ook in combinatie met de serie te koop zal zijn, werkt in het voordeel van de game. Toch kent de game meer minpunten dan pluspunten, en haalt het dus ook een middelmatig cijfer.