Pokemon Sword en Shield Review - Wat biedt de overstap naar de Switch?

Het is weer tijd om de zweep tevoorschijn te toveren en de liefste monsters ter wereld op te sluiten in veel te kleine ballen. De nieuwe Pokemon-games zijn voor het eerst verschenen op een console, namelijk de Nintendo Switch. Hoe de grote verandering uitpakt lees je in onze Pokemon Sword en Shield review.

Waar iedereen elk jaar een jaartje ouder wordt, verschijnt er ook ieder jaar een nieuwe Pokemon-game. Dit jaar zijn het Sword & Shield die verschijnen op de Nintendo Switch en een compleet nieuwe regio introduceren. Het betreft de op het Verenigd Koninkrijk-gebaseerde Galar-regio die vol zit met nieuwe monstertjes om te vangen, te trainen en ze vervolgens te laten vechten tegen anderen.

Vooral dat laatste is belangrijk in de Galar-regio, want het uitdagen van de kampioen van Galar is het doel waar iedere jonge trainer naar moet streven. Zodra je avontuur begint wordt je al snel op het hart gedrukt dat het je doel is om Leon, de Galar-kampioen uit te dagen. Om dit te doen moet je alleen wel eerst acht Gym Leaders verslaan met een team dat je gedurende je 40 uur-durende reis samenstelt.

Onderweg kom je een scala aan toffe en memorabele personages tegen, zoals je beste vriend Hop. Hij ziet zichzelf als je allergrootste rivaal, maar in zijn daden is hij meer een vriend met wie je dit avontuur beleeft. Dan heb je natuurlijk ook nog onderzoeker Sonia die je constant meer vertelt over Galar en nog een aantal andere rivalen, zoals Bede. Hij zal het bloed onder je nagels halen, iets waar fans al jaren om smeken, waardoor je weer een rivaal hebt die je met passie kunt haten.

Toch is het niet allemaal zo zwart-wit, want meer dan ooit te voren wordt er wat diepgang gegeven aan de ondersteunende personages en zijn er zelfs wat overkoepelende thema’s aanwezig. In vergelijking met eerdere games is de diepgang nu goed te vergelijken met een zwembad in plaats van de plas water die op de hoek van de straat te vinden is na een regenbui. Dit zegt niet dat je een diepgaand verhaal met plottwists hoeft te verwachten die je nog jaren bij blijven, maar het is tof om te zien dat Game Freak meer diepgang wil geven in plaats van dat er weer een flinterdun verhaal wordt voorgeschoteld.

Een groot onderdeel van het verhaal dit keer is de gloednieuwe mechanic voor in de Pokemon-gevechten, namelijk Dynamaxing. Door middel van Dynamaxing kun je een keer per gevecht een Pokemon uit je team omtoveren tot een reus die veel meer schade aanricht bij de tegenstander. De Pokemon in kwestie blijft drie beurten lang een reus, waarna hij of zij weer terugkeert naar haar normale vorm.

Deze nieuwe mechanic is inmiddels alweer de derde poging om gevechten meer diepgang en strategische waarde te geven, maar is eigenlijk een andere verpakking van dezelfde mechanic. In X & Y had je Mega-evoluties die gedurende het hele gevecht stand hielden en in Sun & Moon had je Z-Moves die bepaalde Pokemon twee keer per gevecht konden uitvoeren. Dit zegt gelukkig niets over de kracht van Dynamaxing, want de manier waarop de mechanic in de game zit verwerkt is uitstekend.

Constant weer zit je je af te vragen of je gelijk moet schakelen en moet Dynamaxen of dat je moet wachten tot je tegenstander zijn troefkaart speelt. Hierdoor ontstaat een tof schaakspel tijdens gevechten, maar daar blijft het niet bij. Dynamaxing staat namelijk ook centraal in misschien wel de beste toevoeging van de hele game, namelijk de Wild Area.

In de Wild Area kun je namelijk putten vinden waaruit hier en daar een onwijs sterke Pokemon zit in zijn Dynamax of Gigantamax-vorm. Waar de Dynamax-vorm alleen voor een reuze versie van een Pokemon zorgt, krijgt de Pokemon een compleet nieuwe vorm in zijn Gigantimax-vorm. Die laatste variant wil je dan ook zoveel mogelijk vinden al zijn die wel een stuk moeilijker om te verslaan.

Gelukkig kun je deze gevechten, de zogenoemde (Max) Raid Battles, samen met maximaal drie anderen aangaan via een lokale- of online-verbinding. Dit voegt een gloednieuwe dimensie toe aan gevechten is geeft alleen maar meer reden om met vrienden Pokemon te spelen. Zowel jong en oud kan genieten van deze nieuwe gevechten waarbij je gezamenlijk op het puntje van je stoel zit.

Buiten de gevechten om is de Wild Area overigens ook fantastisch vanwege de uitgestrekte vlaktes die vol zitten met Pokemon om te vangen en geheimen om te ontdekken. Wanneer je voor het eerst het reusachtige gebied betreedt, wil je verdwalen in de wereld en alle hoeken en gaten ontdekken. Dat wordt alleen nog maar beter wanneer je de credits voorbij hebt zien rollen en terugkeert. Dan zijn er opnieuw een tal aan mogelijkheden die zonder pardon je speeltijd verdubbelen.

Helaas is het wel overduidelijk dat er nog wat aan de Wild Area gesleuteld had mogen worden buiten de Raids om. Zo ziet het gebied er beduidend slechter uit dan de lineaire gebieden van de game en is het een framerate-drama zodra je in de Wild Area bent en je verbonden bent met het internet. Zo vertraagt de game op verschillende momenten flink in de Wild Area als je online verbonden bent en is het soms door Nintendo Switch Online-problemen niet goed mogelijk om samen te spelen.

Gelukkig zal je lokaal weinig last hebben van de online-problemen en zal je oog meer vallen op de toffe nieuwe designs van de verschillende Pokemon. Met 80 nieuwe Pokemon zijn er niet ontzettend veel nieuwe monstertjes te vinden, maar wordt het al snel duidelijk dat de focus ligt op de creativiteit. Iedere nieuwe Pokemon is uniek op zijn eigen manier en bagger als Garbodor (een letterlijke vuilnis-Pokemon) hoef je niet te verwachten.

Ook de muziek is beter dan ooit, wat mogelijk te maken heeft met Toby Fox (maker van Undertale) die zijn hand in de pap heeft gehad voor de muziek. Sommige nummers doen je denken aan prachtige sprookjesavonturen, terwijl andere nummers op heerlijk wijze je bloed sneller laten pompen. Daarbij zijn de animaties mooier dan ooit te voren. Daarvoor hoef je alleen maar naar Corgi-Pokemon Yamper te kijken die als trouwe viervoeter constant met zijn staart kwispelt en met je wil spelen.

Aan de ene kant is het dan ook wel begrijpelijk dat Game Freak heeft besloten om minder Pokemon in de game te hebben, zodat de kwaliteit van de animatie piekfijn is. Toch blijft het een gemis dat het niet mogelijk is om alle Pokemon in Sword & Shield te verzamelen en er dus geen National Dex is. Er zijn simpelweg spelers die al 20 jaar hun favoriete monsters overzetten naar iedere nieuwe generatie en dat zal nu niet meer mogelijk zijn voor veel mensen. Van de inmiddels 890 Pokemon zijn er in Sword & Shield slechts 400 te vinden en dat voelt gewoon niet lekker aan.

Toch mag het ontbreken van de National Dex het plezier van een nieuwe generatie Pokemon niet drukken. Al helemaal niet omdat de games nu op een Nintendo-console te spelen zijn. Natuurlijk is handheld nog steeds mogelijk en werken beide manieren als een trein, maar dan raden we wel af om niet met het internet te verbinden. Dat blijft bij veel Nintendo-games nog steeds voor problemen zorgen en dat is in de Wild Area bij Sword & Shield niet anders.

Wel is de Wild Area verreweg de beste toevoeging aan een Pokemon-game ooit dankzij de ongekende vrijheid en de talloze uren die je daar kunt spenderen. Tel hierbij de toffe Raids op die je samen met vrienden kunt spelen en je hebt een heerlijk multiplayer-plezier. Voor wie toch liever alleen de game speelt is er een tof verhaal dat (een kleine) stap vooruit zet betreffende diepgang. Combineer dat met toffe nieuwe Pokemon en de beste muziek die de serie ooit gekend heeft en je kunt met gemak meer dan 100 uur vermaak vinden in Pokemon Sword & Shield.