Pillars of Eternity Complete Edition Review - Presteert het onmogelijke

Een console-versie van Pillars of Eternity? 'Onmogelijk!', riep men in koor. Deze pc-rpg is immers, met al zijn hotkeys, vele menuutjes en tabbladen en het diepgaande vechtsysteem, veel te moeilijk en complex voor een controller. Spelontwikkelaar Paradox Arctic trotseert al deze obstakels en presteert het onmogelijke. Waarom, lees je in deze Pillars of Eternity Complete Edition review.

Pillars of Eternity begon jaren geleden als een klein Kickstarter-project, maar dankzij honderden donaties groeide het uit tot een van de beste rpg’s die ooit het levenslicht heeft gezien, met een 8,8 gemiddeld op GameRankings. De game, gespeeld vanuit een isometrisch perspectief, werd gezien als de ultieme ode aan rpg-klassiekers als Baldur’s Gate en Icewind Dale. Een beter compliment kun je als ontwikkelaar niet krijgen.

Nu, twee jaar na de eerste versie, is het spel opnieuw uitgebracht, onder de naam Pillars of Eternity Complete Edition. Zoals de naam al doet vermoeden, is dit de meest complete versie beschikbaar, inclusief alle patches en de twee delen van de gelauwerde uitbreiding 'The White March'. En - natuurlijk - is de interface volledig aangepast voor de besturing met de controller en het spelen op een televisie.

Dat laatste baarde veel fans zorgen. Want hoe krijg je Pillars of Eternity, een rpg met eindeloos veel mogelijkheden in het verzamelen van wapens, het aanpassen en upgraden van je characters, het knoeien met ingrediënten en het afvuren van spells en krachten, fatsoenlijk speelbaar op een controller?

Nou, om maar meteen met de deur in huis te vallen: Paradox Arctic, de studio verantwoordelijk voor de port, heeft wonderen verricht met de transititie naar de controllers. Op de een of andere manier zijn ze erin geslaagd om de de vele knopjes en toetsen in de PC-versie onder te brengen in slechts een paar knoppen op de controllers van de Xbox One en PS4.

Door bijvoorbeeld alleen maar de linkertrigger ingedrukt te houden, krijg je een wiel met daarop tabbladen als de questlog, het levelsysteem en de inventaris. Houd je de rechtertrigger in, dan krijg je zo’n beetje alle mogelijkheden die met het vechten te maken te hebben, zoals speciale krachten, het bepalen van de formatie van je team en het aan of uitzetten van de computer.

Eigenlijk heeft iedere knop op de controller wel één of meerdere functies. Het selecteren van de personages gebeurt door middel van de bumpers. Houd je een van die knoppen langer in, dan kun je het hele gezelschap in één keer selecteren. Daarmee is het gemis van een muis in één klap opgelost.

Minstens zo handig, is dat het spel automatisch voorwerpen en personages oplicht als je er met je cursor in de buurt komt, zodat je er gemakkelijk mee in contact kan komen. Dat is handig, want in de sfeervolle wereld van Pillars, met al zijn verborgen geheimen en mysterieuze wendingen, wil je ten slotte niets mis lopen. Of je nu in een zompig moeras of in een verlaten spookstad ronddwaalt met je soldaten en tovenaars: ieder huisje, grot of kerker moet en zal doorzocht worden.

Het is om die reden doodzonde dat de console-versie van Pillars of Eternity technisch verre van perfect is. Vooral tijdens de gevechten, als er veel op het scherm te zien is, wil de framerate nog wel eens inzakken. In het geval van Pillars maakt dat gelukkig niet zo heel veel uit, want met X kun je de gevechten tijdelijk pauzeren om je strijders te positioneren en opdrachten te geven.

Nee, de framerate-problemen vormen niet zozeer een groot probleem. De vreselijk lange laadtijden doen dat wel. In de proloog is het nog niet zo erg, maar naarmate het verhaal zich vordert en het save-bestand zwaarder wordt, dan duiken er zelfs voor de meest simpele handelingen laadschermen op.

Ga je een huisje binnen? Dan kan dat gerust wel een minuut duren. En dat is zeker bij een game als Pillars, waarbij je al engelengeduld moet hebben vanwege de vele dialogen en teksten, zeer kwalijk.

Buiten dat blijft Pillars of Eternity ook op de consoles een dijk van een rpg. Alles wat de pc-versie zo uitzonderlijk goed maakt, wordt hier nog eens dunnetjes over gedaan. Keuzevrijheid krijgt hier een nieuwe dimensie: je hebt letterlijk over alles voor het zeggen. Teamgenoten kun je tot in het kleinste detail aanpassen, van ras, afkomst, klasse uiterlijk tot speciale vaardigheden. Gebeurtenissen kun je geheel naar eigen hand zetten, door middel van beslissingen die tot ver in het verhaal nog invloed hebben.

Voor de spelers die bekend zijn met Baldur’s Gate, is Pillars of Eternity een feest der herkenning. Dat komt niet alleen door het isometrische perspectief, maar ook door de moeilijkheidsgraad. De game is verre van makkelijk en zelfs op de laagste stand zijn de gevechten bijzonder pittig. Gelukkig is er nog een speciale stand waarbij je aangeeft Pillars hoofdzakelijk voor het verhaal en de ervaring te volgen.

En zelfs dan is Pillars niet de makkelijkste game. Je moet er veel tijd en energie in steken, wil je het meest optimale uit de ervaring halen. Dat betekent: veel lezen, rustig de gebeurtenissen op je in laten werken en genieten van de diverse omgevingen en karakters. Daarmee is Pillars ook op de Xbox One niet voor iedereen weggelegd, maar investeer erin en je speelt met gemak een van de beste rpg’s van dit moment.

Wat vooraf voor onmogelijk werd gehouden, is werkelijkheid: Pillars of Eternity speelt fantastisch op de consoles. Voor een rpg die zo diepgaand en complex is, is het verbazingwekkend hoe intuïtief de besturing op de controller werkt. Is de pc-versie beter? Ja, maar daar gaat het hier nu niet om. Het belangrijkste is dat door een stel knappe koppen, deze meer dan fantastische rpg nu voor nog meer gamers te beleven valt.

Dus, heb je het origineel om de een of andere reden gemist, dan kun je met Pillars of Eternity Complete Edition in de herkansing.