Persona 4 Arena Ultimax Review - Spetterende vechtgame

Hoe onmogelijk het op papier ook klinkt: een Persona-game kan óók een goede fighting-game zijn. Dit benadrukte Persona 4 Arena, een fighter die volledig gebaseerd is op de rpg Persona 4. Met Persona 4 Arena Ultimax komen de spelontwikkelaars bij Arc Systems (eindelijk!) met een vervolg op de proppen voor de vorige generatie consoles.

Het heeft even geduurd voordat Persona 4: Arena Ultimax in Europa het levenslicht zag. De fighter was eind 2013 al in de Japanse arcadehallen te spelen. In augustus kreeg de game eindelijk een versie voor de Xbox 360 en PlayStation 3, maar een release in Europa liet nog even op zich wachten. Sinds een paar weken is Ultimax eindelijk te koop in ons kikkerlandje en zoals verwacht heeft de game onze honger naar weer een goede fighting-game doen stillen.

Ultimax maakt dankbaar gebruik van de fundamentele basis die de voorganger heeft gelegd. Opnieuw hebben we te maken met een pure tweedimensionale vechtgame, waarbij de mechanieken van BlazBlue en Guilty Gear in de blender gaan met de visuele stijl en personages van de Persona-serie. Het beste van beide werelden komt samen en zorgt voor een spetterende en (voor de verandering) een verhalende fighter.

Met de toevoeging van acht compleet nieuwe personages, schaduwversies van bestaande karakters en een waslijst aan slimme speltechnische veranderen wordt het feit dat de game weer voor de volle mep wordt verkocht meer dan gerechtvaardigd. Wat Ultimax met de nieuwe verhaallijnen uitstekend doet, is dat je meteen voelt dat het hier om een spin-off van Persona 4 gaat. De introductievideo, de typische menuutjes en balken en zelfs het geluid wanneer je iets selecteert: het ademt constant de sfeer van die geweldige rpg uit.

Voorganger Arena gold al als een verlengstuk op het verhaal van Persona 4, en eigenlijk geldt nu precies hetzelfde voor Ultimax. Het overkoepelende verhaal van Arena bood een spannende afloop die een opzetje gaf voor een volgend deel, Ultimax dus. De makers hebben opnieuw nauw samengewerkt met de verhalenschrijvers bij Atlus en weer een beroep gedaan op de bekende stemacteurs die de personages van de rpg hebben ingesproken. Dat is niet nieuw, maar het is een fijne gedachte dat Ultimax hierop niet heeft ingeleverd.

Al moeten we wel zeggen dat het in Ultimax soms iets té lang duurt alvorens je bij een gevecht terechtkomt. Nog meer dan in Arena wordt er te vaak en lang een aanloop genomen naar een knooppunt, een cliffhanger. Spelers die op zondagmiddag even snel willen knokken in de verhaalmodus komen hierdoor vaak bedrogen uit.

De makers nemen alle tijd om alle gebeurtenissen van de personages tot in de detail uit te lichten en schromen dus niet om uitgebreid verslag te doen van de karakterontwikkelingen. Dit ligt je wel of niet. Wie hier wel van smult, heeft zelfs de mogelijkheid om de gevechten door de computer te laten doen. Zo kun je Ultimax dus als een volledige grafische strip beleven zonder zelf in actie te hoeven komen.

Vanwege de komst van enkele nieuwe personages, is Ultimax ook gloednieuwe verhalen rijker. Interessanter is dat de makers echt hun best hebben gedaan om de vechters zo goed mogelijk in het bestaande repertoire te laten passen. Personages als Junpei en Rise zijn net als hun collega’s voorzien van een uitgebreid scala aan aanvallen, met hun memorabele Persona’s als hulpkrijgers. Via een simpele druk op de knop kun jij hen mee laten vechten, en ook in Ultimax zul je weer hard nodig hebben om de strijd in jouw voordeel te beslechten.

In Ultimax duurt het wel even voordat je de vechtmechanieken volledig onder de knie hebt. Ieder personage kan namelijk op verschillende manieren springen, blocken, counteren en slidings maken. Ze kunnen, afhankelijk van de eigenschappen van je karakter, ziek of duizelig worden en natuurlijk is er een duizelingwekkend aantal aan combo’s te fabriceren. Kanttekening aan Arena was dat de balans tussen de personages soms ver te zoeken was. In Ultimax zijn alle personages wat eigenschappen en attributen betreft opnieuw op de schop gegaan.

Bovendien hebben de makers hier en daar wat gewerkt om het vechtsysteem te optimaliseren. Zo kunnen spelers voortaan via het S-Hold systeem hun aanvallen opladen. Ook nieuw aan Ultimax is zijn de nieuwe shaduwtypes waaruit je kunt kiezen. Deze types vereisten een totaal andere aanpak. Wie met zo’n type speelt is namelijk een stuk kwetsbaarder, maar tegelijkertijd ook veel krachtiger. Dit maakt de gevechten een stuk spannender en zorgt ook voor meer dynamiek in de gameplay.

Persona 4 Arena Ultimax is nóg beter dan zijn voorganger en daarmee één van de meest diepgaande en gelaagde fighters die ooit op de markt is verschenen. De nieuwe personages en diens verhaallijnen maken indruk, alsook de kleine, nieuwe toevoegingen die het vechtsysteem weer net wat uitdagender maken. Dat de game af en toe onze aandacht verliest op het gebied van verhaalvertelling, doet helemaal niets af aan het feit dat Ultimax een prachtig uitziende en toegankelijke 2D-fighter is geworden.