One Piece Odyssey Review - Terug in de tijd met de Straw Hats!

One Piece is een van de langstlopende manga- en animeseries ter wereld. Om het vijfentwintig jarig jubileum van de manga luister bij te zetten heeft Bandai Namco een nieuwe game rond de geliefde Straw Hat Pirates uitgebracht. De game biedt een origineel verhaal, maar bezoekt ook hoogtepunten uit de lange historie van One Piece. Hoe dat zit? Dat lees je in onze review.

One Piece vertelt al 25 jaar de belevenissen van De Straw Hats onder leiding van de elastieken Monkey D. Luffy tijdens hun omzwervingen met hun hun piratenschip de Thousand Sunny. Ze bevaren de twee grote oceanen die de wereld van One Piece bedekken, op jacht naar de verborgen schat van de overleden piratenkoning. Wie de One Piece weet te vinden mag zich de nieuwe koning van de piraten noemen, dus er is animo genoeg om deze schat te vinden!

De serie overspant inmiddels meer dan duizend afleveringen in de populaire anime die op de gelijknamige manga gebaseerd is die eveneens een astronomisch aantal hoofdstukken telt. Daarnaast kent de serie inmiddels een aantal spin-off games, waaronder de in 2019 verschenen One Piece: Pirate Warriors 4. De Warriors-game maakte gebruik van de Mousou gameplay, die we goed kennen van games als Dynasty Warriors.

In One Piece Odyssey gooit Bandai Namco het over een heel andere boeg. Er is gekozen voor een meer old-school stijl, waarbij de grafische anime stijl gekoppeld is aan turn-based gevechten. Dat werkt behoorlijk goed, maar voor we daar verder op in gaan, even terug naar het verhaal.

Dat verhaal is namelijk een bijzondere mix van een origineel verhaal en flashbacks uit het verleden. Luffy en de Straw Hat Piraten belanden door een bijzondere storm op een eiland genaamd Waford. Het schip is gezonken en moet gerepareerd worden. Tijdens hun verkenning van het eiland ontmoeten ze Lim, een wat schuchter meisje dat alle krachten van de Straw Hats ontneemt en ze in kubusvorm over het eiland verspreidt.

Al snel heeft Lim spijt, want de Straw Hats blijken toch best toffe peren te zijn, maar het kwaad is geschied. Om hun krachten terug te krijgen moeten ze hun eigen herinneringen herbeleven en daar de belangrijkste gevechten opnieuw te beleven. Dit is een slimme manier van Namco Bandai om in het verhaal bekende locaties op te kunnen nemen, maar ondertussen tóch een nieuw verhaal te kunnen vertellen. Herinneringen zijn immers niet perfect en de wereld uit hun herinneringen wijken dan ook regelmatig flink af van hoe ze die eerder beleefd hebben.

Het verhaal in de verschillende herinneringen en op Waford worden op typische One Piece wijze doorspeeld met afwisselend filmpjes en stukken die je zelf in de omgevingen kan rondlopen. Vooral de filmpjes munten uit in de typische humor van One Piece.

Elk karakter heeft zo zijn eigen karaktereigenschappen en die worden zowel in de gevechten als tijdens het verhaal gebruikt. Dreigt een kanonskogel Alabasta te verwoesten, dan gebruiken de Straw Hats de lenigheid van Luffy om de kogel de lucht in te slingeren. Lopen ze tegen een ingewikkelde puzzel aan, dan weet Robin daar wel een slimme opmerking over te plaatsen.

Tussen de filmpjes door voelt het verhaal wel een beetje slapjes aan. De taken die je krijgt voelen nogal cringy aan en lijken vooral bedoeld om de boel te traineren. Wil je in Alabasta naar het paleis, dan kom je een flauwgevallen man tegen. Ga je medicijnen zoeken, dan blijken die achter een poort te koop te zijn, maar de sleutel is weg. Bovendien zijn de medicijnen gestolen, maar dat leer je pas nadat je tien eieren uit nesten in de stad verzameld hebt. Vervolgens moet je weer ergens anders die medicijnen terug zien te veroveren van een stel dieven, waarna blijkt dat die flauwgevallen man die helemaal niet nodig had, hij had gewoon honger.

Tel daarbij op dat je onderweg regelmatig random encounters en een volledig ontbreken van de optie van fast travel, zelfs nadat diezelfde fast travel geïntroduceerd is. Het lijkt wel of Namco Bandai het er om doet: de gameplay van Odyssey voelt regelmatig aan alsof er 25 jaar geen progressie geboekt is. Zelfs even snel opslaan is er niet bij, daarvoor moet je een save point opzoeken!

Dat geldt in grote mate ook voor de gevechten. Tijdens de omzwervingen zullen de Straw Hats het regelmatig aan de stok krijgen met bekende en onbekendere vijanden. Wie een kans wil maken tegen de bekende eindbazen uit de serie doen er goed aan de ‘kleinere’ vissen niet over te slaan: die gevechten zijn nog vaak behoorlijk uitdagend, maar kunnen onmogelijk worden als je niet voldoende geüpgraded bent.

De gevechten zijn turn-based en gebaseerd op het steen-papier-schaar idee: elk personage heeft zijn eigen aanvallen, maar ook een affiniteit. Die affiniteit bepaalt of een vijand je ‘ligt’ of niet, en daarmee hoeveel schade je aan kan richten. Zaak is de juiste personages tegenover de juiste tegenstanders te zetten. Het gevechtssysteem is best uitgebreid en biedt mogelijkheden om vijanden te verlammen, in brand te steken, te vergiftigen en meer. Uiteraard hebben je tegenstanders die optie ook!

Interessant is dat ieder karakters speciale aanvallen heeft, die langzamerhand weer terug aangeleerd worden. Die aanvallen kosten TP, maar daar hoef je in tegenstelling tot de old-school turn based games niet zuinig mee te zijn. Is je TP op, dan kan je nog een reguliere aanval uitvoeren. Die is zeker niet zwak, maar geeft je bovendien nieuwe TP! Dat zouden meer games zo moeten doen.

Kom je zwakke tegenstanders tegen die je sowieso wel verwacht te kunnen verslaan, dan kan je de game zelfs op de automatische piloot zetten. De AI is best bekwaam, maar zal geen speciale team-aanvallen uitvoeren en ook de samenstelling en positionering van je team niet aanpassen, maar voor het gros van de confrontaties is het meer dan adequaat.

De game geeft een prettig One Piece gevoel en viert 25 jaar van de manga op vrolijke wijze. De gameplay lijkt regelmatig wat moderne technieken te missen waarbij de save points best pijnlijk kunnen zijn als je flinke stukken gameplay verliest. Ook het van hot naar her gestuurd worden zonder écht een duidelijk doel of gevoel van voortgang te hebben voelt als onnodige vertragingstactiek, terwijl de game ook zonder meer dan voldoende content bevat.

Positief is dat de game niet zomaar oude verhaallijnen opdist maar daar een frisse draai aan geeft, terwijl het vechtsysteem goed uitgedacht is, maar misschien net te weinig uitgedaagd wordt. De One Piece wereld voelt solide en levendig en doet ons direct verlangen naar de anime zelf. Dat is misschien wel de grootste verdienste van deze game.