OlliOlli Review

Tien jaar geleden was alles dat Tony Hawk aanraakte goud, waaronder menig Tony Hawk-game. Nu horen we weinig van de skateboarder qua games, maar gelukkig is er een nieuw skateboardwonder: OlliOlli.

De Ollie is niet alleen het olifantje van Blijdorp, maar ook de bekendste skateboardtrick en eentje die menig stuitje heeft doen kneuzen. De game OlliOlli draait niet helemaal om de ollie, maar wel om de beste tricks doen in de korte levels die je krijgt voorgeschoteld. Het is een goed moment voor een nieuwe game voor de PlayStation Vita en een goed moment voor een skateboardgame, dus het klinkt al als een succes.

Toch is dit niet een skateboardgame waar je waarschijnlijk aan denkt bij dat woord. Het is geen Tony Hawk, waarin je in third-person rondboard in een zo realistisch mogelijk uitziende wereld. Nee, studio Roll7 maakte van OlliOlli een sidescrolling 2D-skateboardgame, waardoor hij meteen een retro feel krijgt. Om dat ouderwetse gamegevoel te versterken, is er ook een soundtrack aan toegevoegd met elektronische beats. Natuurlijk geen DJ Armin van Buuren, maar een soort opgepimpte jaren '80-geluiden.

Grappig genoeg voelt OlliOlli niet als een hele oude game. Dat heeft vooral te maken met de achtergronden; een autosloperij, de skyline van een grote stad. Het zijn hele toffe achtergronden waar jij je graag op concentreert als je skateboarder weer een smak maakt. Dat gebeurt namelijk heel erg vaak. Terwijl je zo veel mogelijk trapjes afspringt en stunts probeert te doen, valt hij namelijk wel eens (heel regelmatig dus) op zijn achterste.

Op de voorgrond kom je uit opgebouwde stangen uit dikkere pixels tegen waar skateboarders natuurlijk dol op zijn (hun testikels vaak minder), maar ook wat vreemde elementen als dinosaurussen en Londense bussen. Natuurlijk allemaal leuk om uit te proberen, maar daarvoor moet je wel een wat meer geoefende OlliOlli-aar zijn. Het lijkt namelijk in veel opzichten op echt skateboarden: het gaat snel, het is superstoer, je valt gigantisch vaak en je wordt er zo gefrustreerd van als het niet lukt dat je net zo lang doorgaat tot jouw trick een keer slaagt.

Feit: deze game bevat 125 tricks om te leren en 250 uitdagingen, dus je kunt je borst vast natmaken. Vaak is het tricks doen (waarvoor je onder andere het pookje veel gebruikt) niet eens het allermoeilijkste, je moet er namelijk ook rekening mee houden dat je hem goed landt door op het juiste moment de X-knop ingedrukt te houden. Je skateboarder is dus niet de enige die vliegensvlug voorbij zoeft; je vingers moeten minstens net zo vlug zijn. Kortom, niks achterover hangen, maar krampachtig op het puntje van je stoel zitten, dat is hoe je OlliOlli speelt.

Er kan namelijk een heleboel. Grinden, even steppen om harder te gaan, hoge sprongen maken om extra tricks te kunnen doen en zelfs de manier waarop je landt kan verschillen. Er gaat dan ook niet voor niets een tutorial aan vooraf die redelijk streng is. Een goede maatstaf voor de rest van de game ook, want je wordt op zelfs de kleinste foutjes zwaar afgestraft. De tutorial is heel erg duidelijk en heel erg welkom, je leert er de ins- en outs op een makkelijke manier.

Steeds wordt er gezegd wat je moet indrukken en als je dat doet, dan heb je weer een nieuwe trick geleerd en ben je een stapje dichterbij het vrij kunnen skateboarden. Het is aan te raden de eerste paar levels echt een paar keer goed over te doen om de kneepjes van het skatevak goed te leren. Je wordt namelijk al vrij snel geconfronteerd met lastigere levels en nog meer mogelijkheden zoals items verzamelen en uitdagingen die je kunt behalen. Zorg in ieder geval dat je hoge scores haalt, want daarmee kun je nieuwe levels vrijspelen.

Een nadeel aan deze game is dat het soms wel wat gehannes is met het pookje. Alle fouten zijn in dit spel helemaal aan jezelf te wijten (ook die kleine foutjes die grote gevolgen hebben voor je skateboarder), maar je zou je kunnen afvragen of dat pookje wel zo optimaal is. Het duurt echt een tijd voordat je onder de knie hebt hoe je tricks doet met dat pookje en het ook echt goed gaat. Over het algemeen straalt deze game wel een bepaalde kwaliteit uit, waardoor je zou verwachten dat het dan toch wel echt aan jou ligt en niet aan een technische fout.

Nog wel een kleine voetnoot over technische fouten, want de game die voor deze review is gebruikt had wat mankementjes. Lees: hij liep af en toe zomaar vast. Nu is de kans heel groot dat dit probleem met een day one patch wordt verholpen, maar het is natuurlijk heel irritant als het toch af en toe voorkomt dat je game ineens wordt afgekapt. Juist omdat dit al een spel is die de gemoederen hoog doet oplopen, kan een vastloper net de druppel zijn die de emmer doet overlopen. Houd je PS Vita goed vast en gooi hem niet dwars door je televisie of een treincoupé heen als die day one patch toch tegenviel.

Sommige gamers zullen stellen dat het uitkomen van een game op de PS Vita sowieso als donderslag bij heldere hemel komt, maar OlliOlli weet positief te verrassen. Sterker nog, het slanke skateboardertje weet je al binnen een paar minuten in de game te sleuren en uren van je kostbare tijd af te nemen. Dat zijn niet allemaal je beste uren, want het is een lastige game die veel van je vraagt. Het is meer: ‘Nog een keertje proberen… Argh! Nou, nog een keertje dan!’ Zie je jouw skater regelmatig stuiterbal op het asfalt spelen, dan laait de frustratie op, maar tegelijkertijd de motivatie om er nog harder voor te gaan. Dat getouwtrek in het brein is precies waar Roll7 gebruik (of misschien misbruik) van maakt in deze game. Dat OlliOlli er ook nog eens heel appetijtelijk uitziet door old school met snel en flitsend te combineren, maakt dat je – wellicht voor het eerst - aan iets heel anders dan Tony Hawk leert te denken wanneer je het woord skateboardgame hoort.