Nintendo Switch 2 Welcome Tour Review - Aangenaam kennis te maken?

Wie een Switch 2 in huis haalt, kan kennismaken met de console via een game die daar speciaal voor gemaakt is: Nintendo Switch 2 Welcome Tour. Maar hoe leuk is die game daadwerkelijk? Onze ervaring lees je in deze review. 

Nintendo komt bij de lancering van een nieuwe console vaak met een game die moet demonstreren wat die console bijzonder maakt en wat voor gameplay-ervaringen je kunt beleven met de hardware. Je kunt denken aan Wii Sports, Nintendo Land op de Wii U, of 1-2-Switch. Op de Switch 2 heeft Nintendo een vergelijkbare game, die toch net even anders in elkaar zit. 

Een titel als Wii Sports laat namelijk zien wat voor bewegingen de Wii kan registreren, maar houdt zich niet zo erg bezig met hoe de console dat doet. Nintendo Switch 2 Welcome Tour daarentegen draait echt om de console zelf. De game is in feite een virtuele expositie over de Switch 2. Die aanpak heeft zijn sterke punten, maar het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. 

Waarschijnlijk het beste aan Nintendo Switch 2 Welcome Tour is de mate waarin je de console uiteindelijk leert kennen. De Switch 2 lijkt op het eerste gezicht een grotere Switch, maar er is meer aan de hand en Welcome Tour laat je dat veel meer zien dan je waarschijnlijk verwacht. Je wordt meegenomen naar vrijwel elk deel van de console en zijn accessoires, inclusief de binnenkant. 

Daarbij kom je van alles te weten over de Switch 2, inclusief dingen die je niet eens echt afvroeg. Uiteraard vertelt Nintendo je graag hoe HD Rumble 2 werkt ten opzichte van normale rumble, of de HD Rumble van de Switch 1. Maar de game heeft net zo goed iets te vertellen over de rubberen afdekking van een schroef, of het ene afwijkende pootje van het Dock. 

De game is daarmee een uitstekende uitweiding over de Switch 2 en de vaak onverwachte dingen waarover je moet nadenken bij het maken van een console. Als je een beetje van weetjes houdt, of interesse hebt in de geschiedenis van Nintendo, zul je smullen van alle kennis die er in Welcome Tour zit. Dat de game daarbij soms in opvallend veel technisch detail treedt, maakt hem ook interessant voor wie de echt technische kant leuk vindt of bijvoorbeeld kinderen die later in dat veld hopen te werken. 

Die kennis over de Switch 2 doe je op door quizjes te doen. Bij bepaalde onderdelen van de Switch 2 staat een balie en door met de medewerker achter die balie te praten, verschijnt er een aantal weetjes om te lezen, begeleid door animaties en plaatjes. Heb je ze allemaal gelezen, dan kan diezelfde baliemedewerker je er een quiz over geven. 

Die quiz is niet bijzonder spannend. Men zegt wel eens dat er bij een multiple choice-vraag altijd een onzin-antwoord is dat je bijna meteen kan afstrepen. In Nintendo Switch 2 Welcome Tour zijn de foute antwoorden op een vraag regelmatig zo overduidelijk fout dat je de vraag niet eens meer hoeft te lezen om hem goed te beantwoorden. Je moet vrij moeiteloos in elke quiz de maximale score kunnen halen. 

Een overhoring over informatie die je net hebt gelezen zal zelden erg interessant zijn. Maar richting het einde van de game, wanneer de quizzen best dicht op elkaar kunnen zitten, werd dit aspect van de game een aardige sleur. Jammer, want het lezen van die weetjes blijft juist wel leuk en informatief. 

Weetjes en quizzen zijn leuk, maar je verwacht natuurlijk ook dat een titel als Welcome Tour je de nieuwe features laat ervaren. Een voorbeeld van een gameplay-toepassing is natuurlijk ook geen overbodige luxe. Dat doet de game met respectievelijk tech demo’s en minigames. 

Een Welcome Tour tech demo laat je zien of voelen wat een feature kan betekenen door hem aan te zetten en je een checklist te geven van dingen die je kunt proberen. Zo is er een demo die de trilling van HD Rumble 2 langzaam over laat gaan in geluid, terwijl een andere demo laat zien hoeveel pixels 4K eigenlijk is, door je te laten zien dat het hele eerste level van Super Mario Bros. in zijn geheel op het scherm past, waarbij er nog veel ruimte over is. 

Minigames geven je een wat specifieker doel: ontwijk zo lang mogelijk met muisbesturing de stekelige ballen. Vind zo snel mogelijk 5 enkele pixels op een 4K-beeld. Per minigame zijn er vaak twee of drie scores of tijden om naar te streven, waarbij de laatste twee soms best pittig zijn. Haal je één van de doelen, dan krijg je een medaille en met genoeg medailles speel je nieuwe minigames en moeilijkere niveaus van bestaande minigames vrij. 

Op papier testen de minigames je vaardigheden met de nieuwe features van de Switch 2. In de praktijk beproeven ze ook je geduld. Dat je gedurende de hele game maar een paar medailles nodig hebt om het basisniveau van een minigame vrij te spelen, is maar goed ook. Want het kwam vrij regelmatig voor dat we de eerste medaille in een minigame haalden, waarna de tweede meteen zoveel lastiger was, dat we er snel geen echt plezier meer uit haalden.

Daarnaast waren er ook minigames die we ronduit niet leuk vonden. Eén minigame geeft je bijvoorbeeld een gezicht om na te doen in de camera. Maar veel van die gezichten kun je alleen nadoen als je niet in de camera kijkt, maar je moet in de camera kijken om te zien of je al een beetje in de buurt komt. Dat maakt het toch vrij lastig om een goede score te halen. 

Zodoende hadden we naarmate we verder kwamen in de game steeds meer de neiging om een minigame gewoon even te proberen en er alleen nog verdere tijd aan te besteden als we ze leuk vonden of er toevallig goed in waren. We zijn ook minigames tegengekomen waar we wel van konden genieten, of waarvan we dachten dat ze leuk waren geweest in bijvoorbeeld Mario Party, waarin je speelt tegen een andere speler in plaats van een klok. 

Maar uiteindelijk was de kwaliteit te wisselend om de minigames een highlight van Welcome Tour te noemen. Wat dat betreft is het fijn dat je de volgende gebieden vrijspeelt door stempels te verzamelen bij prominente onderdelen van de Switch 2 en niet met die minigame medailles. 

Zelfs als je elke minigame in Welcome Tour leuk vindt om te spelen, vragen we ons af of je uiteindelijk veel tijd haalt uit de game. Uiteindelijk bereik je een punt waarop je alle medailles hebt, of het vaak genoeg geprobeerd hebt, dat je het opgeeft. Veel reden om de game daarna nog op te starten, is er niet.

Vergelijk je dat met bijvoorbeeld Wii Sports of Nintendo Land, dan komt Welcome Tour niet heel gunstig uit de bus. Die eerste twee titels waren het hele leven van hun console inzetbaar op feestjes. Een potje bowlen in Wii Sports is makkelijk te ‘verkopen’ aan een ruimte met gamers en niet-gamers. Je zou een competitie kunnen opzetten rondom Welcome Tour-minigames, maar zodra je Mario Party of Mario Kart hebt, is het makkelijker om gewoon die titels op te starten.

Nintendo Switch 2 Welcome Tour is niet zonder verdienste. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Wii Sports of Nintendo Land, vertelt de game je echt hoe je console werkt. Vooral dat maakt dat we de game niet als tijdverspilling zien: het is echt leuk om te weten hoeveel tijd en denkwerk er zit in aspecten van de console die je voor lief neemt. 

Maar de minigames zijn erg wisselend van kwaliteit en de quizjes over de weetjes zijn een beetje een sleur. Er zitten ook hier zeker lichtpuntjes in de game, maar het is toch wel een beetje bijzonder dat een stuk software dat je er herhaaldelijk op wijst dat de Switch 2 een gaming-apparaat is, zelf op zijn minst leuk is wanneer het een game probeert te zijn. 

Nu is een virtuele expositie over de Switch 2 niet het allerslechtste waaraan je 10 euro kan uitgeven. Maar een paar uur speeltijd met een wisselende mate van plezier is niet wat je noemt waar voor je geld.