Nintendo Switch 2 Review - Vertrouwd, maar beter

Na ruim 8 jaar is het eindelijk tijd voor een opvolger van de Nintendo Switch. Dat zijn alleen behoorlijke voetsporen om in te treden. Hoe dat de Nintendo Switch 2 in eerste instantie vergaat lees je in onze review. 

Als iets populairs een opvolger krijgt, worden de woorden ‘groter en beter’ vaak in de mond genomen als een belangrijk streven. Dat lijkt Nintendo met de Switch 2 vrij letterlijk te hebben genomen. De Switch 2 is groter dan de Switch 1 en is onder de kap qua techniek een stuk meer bij de tijd. 

Het is een aanpak die we niet meer gewend zijn van Nintendo. De laatste paar generaties kwam het bedrijf steeds met een manier waarop de nieuwe console zich vrij nadrukkelijk onderscheidde van de vorige. Maar dit keer blijft Nintendo bij een succesformule. Wie een Switch 2 in huis haalt en de Switch 1 ook al had, hoeft eigenlijk nauwelijks te wennen aan iets nieuws. 

Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat de console niets nieuws doet, alleen zit het dit keer minder in nieuwe manieren om te spelen en meer in het technische kunnen van de console. Dankzij een speciaal gemaakte chip van Nvidia, uitgerust met DLSS, belooft resoluties tot 4K bij framerates tot 60 fps, of framerates tot 120 fps als de resolutie niet verder gaat dan 1440p. 

Aangezien de Switch 1 in de meeste games niet verder kwam dan 1080p en 30fps, is dat een flinke vooruitgang. Zeker met het oog op moderne tv’s, die vaak groot genoeg zijn dat 1080p zichtbaar minder mooi is dan 4K, is het een wenselijke verbetering. 

Dan moet je er natuurlijk wel vanuit kunnen gaan dat je games daadwerkelijk op die mooie resoluties en framerates kunnen draaien. Daarin stelt de Switch 2 tot dusver gelukkig niet teleur. Hoewel het per game verschilt wat voor resolutie en framerate er precies wordt aangeboden, hebben we in onze tijd met de console nog niet gemerkt dat een game worstelde om zijn targets te halen. 

Er zijn bovendien ook aardig wat Switch 1-titels die profijt hebben van deze extra kracht. Dat beperkt zich ook niet tot titels die een update hebben gekregen voor Switch 2. In veel gevallen zijn de framerates stabieler en soms zelfs hoger dan hun originele Switch 1 target. Een wandeling op een uitgebreid gedecoreerd Animal Crossing-eiland wilde bijvoorbeeld nog weleens stroperig voelen op Switch 1, maar op Switch 2 draait dat als een zonnetje.

Voor alle verbeteringen onder de kap, is er ook één vrij zichtbare plek waar de Switch 2 eigenlijk een stap terugzet, in ieder geval vanaf de Switch OLED. Bij de onthulling van de console was er bij sommige fans een bepaalde teleurstelling dat de Switch 2 een LCD-scherm had. Wie veel in handheld-modus speelt, of zelf een OLED-tv heeft, kon het hogere kleurcontrast van de Switch 1-upgrade uit 2021 vaak goed waarderen. 

Maar het moet gezegd worden dat het scherm van de Switch 2 niet veel onder doet voor dat van de Switch OLED. Het mag dan een LCD-paneel zijn, maar ondersteuning van High Dynamic Range helpt het contrast wat op weg en bovendien heb je te maken met een 1080p scherm in plaats van 720p. Daar komt bij dat een LCD-scherm anno 2025 sowieso een stuk mooier kan zijn dan acht jaar geleden. 

We hebben ook dezelfde game op zowel de Switch OLED als de Switch 2 naast elkaar gelegd, waarbij we erop gelet hebben dat het geen titels waren die een visuele update hadden gekregen voor Switch 2. Je kunt een verschil zien, maar het is geen dag en nacht. Het Switch 2-scherm levert misschien wat in zonder OLED-paneel, maar het scherm dat je krijgt is helemaal niet verkeerd. 

Het scherm van de Switch 2 is niet alleen scherper dan dat van zijn voorganger, het is ook groter. Om er ruimte aan te geven, is de console zelf ook een aardig stukje groter gemaakt, waarmee hij ook zwaarder is geworden. 

Dat hebben we nooit echt als onaangenaam ervaren, ook niet bij onze preview-ervaringen. Nu we de kans hebben gehad om de Switch 1 en de Switch 2 achter elkaar vast te houden, valt bovendien op dat de nieuwe console ook niet bijzonder veel zwaarder is. Het is een merkbaar verschil, maar geen wereld van verschil. Ook wanneer we een hele avond in handheld-modus speelden, hadden we geen moeite met het grotere formaat of gewicht. 

In het geval van de Joy-Con 2 controllers is het grotere formaat ronduit een verbetering. De controllers liggen veel aangenamer in de hand en er is op gelet dat ook iemand met kleinere handen en kortere vingers overal bij kan. Daarnaast zijn de knoppen net wat groter en voelen ze ook wat degelijker (hetzelfde geldt voor de sticks). Zeker als je ze op hun kant gebruikt doen ze dankzij de grotere SL en SR knoppen een stuk beter dienst als alternatief voor een volwaardige controller. 

Die grotere knoppen van de Joy-Con 2 waarop de nieuwe console subtiel wat aangenamer in het gebruik is. De magnetische bevestiging van de Joy-Cons is wat ons betreft een flinke stap vooruit. Je maakt je Joy-Cons makkelijker los en vast aan de console, de Joy-Con grip en de polsbandjes. Je hoeft de controllers ook niet zorgvuldig op hun plek te manoeuvreren: houd ze op ongeveer de goede plek en de magneten doen de rest. 

Tot dusver hebben we ook geen klachten over hoe goed de Joy-Cons vastzitten. De bevestiging is puur magnetisch: er is geen mechanisme dat vastklikt. Toch maken we ons tijdens het gebruik van de Switch geen enkele zorgen dat de Joy-Cons misschien loslaten. Ze zitten zelfs beter vast dan de soms wat wiebelige controllers van de Switch 1. 

Hoewel de Switch 2 op veel vlakken vertrouwd is, heeft Nintendo er toch iets nieuws in verstopt. Je kunt de Joy-Con 2 controllers namelijk gebruiken als muis. Dat kan handig zijn voor games die van oorsprong bijvoorbeeld met de PC in het achterhoofd zijn gemaakt. Maar het gaat wat verder dan dat. 

Een Joy-Con is namelijk nog steeds een Joy-Con wanneer hij als muis gebruikt wordt. Dus kun je het schuiven van een muis combineren met motion controls en rumble. Nintendo Switch 2 Welcome Tour laat een paar interessante manieren zien waarop dat gebruikt kan worden. Het wachten is nog een beetje op andere games die iets leuks met de muis doen, maar het concept staat ons wel aan. 

Een ander positief punt is dat de muis geen perfecte omgeving nodig heeft. Hij zal het beste werken op een muismat op een bureau, maar ook op een spijkerbroek of het zitvlak van de bank glijdt hij verdienstelijk zonder dat hij merkbaar minder accuraat is. Al met al is het een feature met potentie, die op de lange termijn nog bewezen moet worden als iets waar je wel of niet veel gebruik van maakt. 

De Switch 2 introduceert ook GameChat, een functie waarmee je tijdens het gamen kan bellen met vrienden die ook op hun Switch 2 aan het spelen zijn. Je kunt het in feite zien als een soort Discord van Nintendo. Je kunt elkaar horen, met een camera kan er beeld bij en je kunt er ook voor kiezen om je gameplay te delen met de groep. Welke van deze features je wel of niet gebruikt is vrij bepalend voor hoe je GameChat ervaart. 

Ga je enkel voor voice chat, dan is er weinig GameChat aan te merken. De ingebouwde Switch 2 microfoon kan je stem van vrijwel overal in de kamer goed opvangen en bovendien filtert hij omgevingsgeluiden vrij goed. Collega Luuc liet op zeker moment weten dat zijn waterkoker aan stond, maar daar hebben wij niets van gehoord. 

Met camera kun je in principe ook goed uit de voeten, al moet gezegd worden dat als je wat verder van de camera af zit, de filters waarbij je omgeving wordt weggesneden niet geweldig werken. Je kunt de camera weliswaar verplaatsen om dichterbij te staan, maar dat moet maar net kunnen in je huiskamer. 

Waar GameChat alleen echt steken laat vallen is bij het delen van gameplay. Hoewel je eigen performance er bij de meeste games niet onder lijdt, krijgen je vrienden een erg hakkelig beeld te zien. Je kunt laten zien wat je ongeveer aan het doen bent in een game, maar een gedetailleerde demonstratie van hoe die ene missie in Mario Kart World werkt, zit er simpelweg niet in. 

Daarnaast is het jammer dat Nintendo een zeer beperkt aantal lay-outs heeft voor Game Chat. Je kunt je eigen game op volledig scherm houden, maar zodra je het venster van je gesprekspartner wil zien, lever je aardig wat scherm in. Bij een grote groep kom je daar niet onderuit, maar als je met één persoon belt, was het toch wel fijn geweest als je zelf kon bepalen waar het venster staat en of het wel of niet overlapt met je game.

Behalve GameChat is er nog een ander deel van de Switch 2-ervaring waarvan we niet onder de indruk zijn: het besturingssysteem. Zoals je misschien al weet, is dat ongeveer hetzelfde als die van de Switch 1: het versienummer telt zelfs door vanaf de vorige generatie. Er zijn wat cosmetische verschillen, maar er lijkt niets echt op de schop te zijn gegaan. 

Dat betekent dat je nog steeds kunt kiezen uit precies twee menuthema’s: licht en donker. Ook is het maken van een groep het enige dat een beetje lijkt op een mapje, maar een softwaregroep kun je nog steeds alleen vinden als je eerst naar de pagina met al je software gaat. Ze vastmaken aan het Home-menu is geen optie. In dat Home-menu kun je trouwens ook niet de grootte van game-icoontjes aanpassen om er meer op het scherm te krijgen. 

Op zich is het fijn dat je geen heel nieuw menu hoeft te leren om je Switch 2 te gebruiken. Maar thema’s en mapjes zijn dingen waar menig Nintendo-fan nu al acht jaar om vraagt. Je weet nooit wat er in de toekomst nog wordt toegevoegd, maar als de ingang van een nieuwe generatie niet wordt aangegrepen als een mooi moment om de menu’s wat meer karakter en gewilde features te geven, vrezen we toch dat het altijd een kale bedoening blijft. 

Over de gehele breedte zijn we verre van ontevreden met de Switch 2. Hij is comfortabel en de games ogen mooi. Nintendo heeft er moeite in gestoken om een Switch 2 te maken die fijner is in het gebruik én meer games aankan. Dat je Switch 1 games zelfs zonder update ook profijt hebben van de extra kracht is helemaal mooi meegenomen. 

Wel was het fijn geweest als er ook wat aandacht was gegaan naar de kritiek die fans hebben op de firmware van de Switch 1. Ook zien we de nodige ruimte voor verbetering in GameChat. De kern van de feature werkt, maar met name het delen van gameplay laat toch wel wat te wensen over. 

Er zijn nog onzekere factoren rondom de Switch 2. Blijft de toevoer van goede nieuwe games stabiel? Duikt er later in het leven een Joy-Con drift-achtig mankement op? Het is afwachten, maar voor dit moment hebben we te maken met een console die comfortabeler is dan de Switch 1 en meer capabel is op technisch vlak. We hebben er in eerste instantie veel plezier van en dat is uiteindelijk toch de belangrijkste maatstaf voor hoe goed een console is.