Ninety-Nine Nights II Review

Mensen, elven, orcs en meer fantasy elementen bijeen en denk daar vervolgens een held bij die overal op los mag slaan. Dan heb je ongeveer Ninety-Nine Nights beet, een Japanse game van vier jaar terug. Tijd om te kijken wat deel twee te bieden heeft!

In Ninety-Nine Nights II, vanaf hier voortaan aangeduid als N3 II, kruip je in eerste instantie in de huid van Galen, een ridder met twee zwaarden op zak. Jouw taak is duidelijk: in woestenij alles hakken en neerslaan wat je tegenkomt. Naarmate je verder komt in de game zul je ook andere karakters vrijspelen: Maggni, Zazi, Levv en Sephia. Het leuke is dat de verhaallijnen van alle karakters samenkomen en het uiteindelijk gaat om het vechten tegen The Lord of Nights.

Gevechten: hersenloos of onmogelijk
Het verhaal is niet diepgaand, maar eigenlijk verwacht je dit al niet zodra je begint te spelen, want je weet dat je een hack and slash game in handen hebt. In eerste instantie koop je zo'n game natuurlijk omdat je flink wat vijanden de hersens in de pan wilt slaan, tenzij ze die niet eens hebben. In N3 II hoef je niet bang te zijn dat je geen vijanden zult tegenkomen, regelmatig word je bestormd door honderden maar dan ook honderden vijanden. Typisch is alleen dat ze of ontzettend dom zijn of dat het gewoon een mission impossible wordt. Maar meestal is het met de A.I. tergend slecht gesteld en komt het dus neer op simpel button bashen.

Een balans is er dus niet echt, want op sommige momenten zijn vijanden zo goed dat je geen uitweg meer ziet. Hoewel goed het juiste woord niet eens is, het is meer een fout in de ontwikkelfase. Je hebt het vroeger vast wel eens meegemaakt: zo'n fase uit een beat 'em up game waarbij je één keer wordt aangevallen, de vijand steeds hetzelfde doet en je binnen no time K.O. bent zonder dat je maar iets hebt kunnen doen. Kortom je karakter was na één aanval al verlamd. Zulke momenten zul je ook in N3 II aantreffen: je komt ergens, een vogel uit de lucht valt je continu aan op dezelfde manier, maar na de eerste aanval kun je je al niet meer verzetten.

Een beat 'em up doet meer goed
Een beat 'em up game heeft alleen wel twee grote voordelen die N3 II niet heeft. Ten eerste, als je verlamd aan gort bent gemept, begin je één minuut later weer, immers betekent een nieuwe ronde, nieuwe kansen. Helaas kampte Ninety-Nine Nights al met verschrikkelijke save points. Je zou denken dat ontwikkelaar Q Entertainment wel wat met die kritiek zou hebben gedaan, maar helaas niet. N3 II kent een verschrikkelijk opslagsysteem.

Allereerst zul je elke keer een complete missie moeten afronden, dus onderweg stoppen, je console uitdoen en de volgende dag verder gaan, is er niet bij. In de missie zelf zul je wel zien dat het spel opslaat, toch als je doodgaat, blijkt dat je complete stukken opnieuw zult moeten doen. Dit maakt de game heel onaantrekkelijk om te spelen en zal dan ook alleen weggelegd zijn voor de mensen die geduld - veel geduld-hebben.

Q Enterainment probeert tevergeefs
Als je geduld hebt en wat verder speelt, zul je wel degelijk plezier kunnen beleven aan de game. Dit komt allereerst door de vijf karakters waarmee je gedurende het spel speelt, want het verhaal kent op die manier diverse invalshoeken en dat is leuk gedaan. Daarbij is het ook zo dat elk personage totaal anders is. De een beweegt snel, de ander sloom en elk karakter heeft zijn of haar eigen speciale vaardigheid. Het speelt dus ook echt heel anders als je eerst met Galen aan de slag gaat en later met Maggni. Tevens zijn de omgevingen waar de personages zich in wanen heel erg gevarieerd, waarbij de kleuren van je scherm spatten, alleen grafisch valt het wel tegen helaas.

Maar dat de ontwikkelaar zijn best heeft gedaan om een leuke game af te leveren is dus te zien als je iets verder kijkt en met geduld doorspeelt. Zo bevat het spel Japanse stemmen, maar kun je ook Engelse stemmen kiezen. Hoewel de voice acting niet helemaal goed verzorgd is, is de moeite kennelijk wel genomen om onze Europeanen iets anders te bieden.

Ook is het zo dat N3 II naast de gevechten soms wat puzzeltjes bevat of platformelementen. Dit puzzelen is heel oppervlakkig maar door even in een level wat hendels om te moeten draaien om een deur te openen, geeft net dat stukje afwisseling dat je nodig hebt tijdens de grootschalige gevechten. Na zo'n 20 uur vechten in singleplayer kun je online nog aan de slag, waarvan de leukste om te vermelden de co-op is. Het is altijd fijn om gezamenlijk nog even los te kunnen gaan.

Simpele aanpak
Want samen zul je nu eenmaal meer plezier hebben, dan alleen. Het spel kampt met teveel problemen waardoor al snel duidelijk wordt dat N3 II -nogmaals - enkel gespeeld kan worden door geduldige gamers. En deze groep heeft dan duidelijk rekening te houden met hef feit dat de opzet van N3 II heel simpel is en blijft. Je hebt twee knoppen waarmee je aanvallen kunt en één knop voor een speciale vaardigheid. Daarnaast heb je nog een knop om te springen en één om te verdedigen, maar door de doorgaans simpele A.I. van de tegenstander, hoef je die sowieso al niet mee te tellen. Nu is het wel zo dat het spel een soort van klein RPG-systeempje kent doordat je jezelf kunt upgraden met orbs die je verzamelt, maar verwacht hier niet teveel van.

N4: Nee tegen Ninety-Nine Nights
Al met al stelt N3 II dus redelijk teleur waarvan de grootste ergernissen voortkomen uit het belabberde A.I. systeem van de vijanden (om te huilen zo slecht óf om te gillen zo moeilijk) en de slechte opslagmogelijkheden. Qua hack and slash titels zijn er sowieso betere mogelijkheden voor handen. Door goed op te letten zie je dat Q Entertaiment haar best wel heeft gedaan een degelijke game af te leveren. Hier en daar is het soms best wel eventjes leuk, maar al met al komt alles net niet goed uit de verf. Mensen die een simpele hack and slash game zoeken, kunnen N3 II spelen, maar zorg dan wel dat je veel geduld hebt. Ninety-Nine Nights II wordt afgekort tot N3 II vanwege drie keer de letter 'N', helaas voegen we vandaag daar een vierde aan toe: Nee.