Need for Speed: Carbon Review

Elke console kent wel een Need for Speed deel, de Nintendo Wii kon natuurlijk niet achterblijven. Nu de console net uit is, is er al een deel op verschenen, genaamd Carbon. Waarom dit een toepasselijke naam is, lees je in deze recensie.

Need for Speed: Carbon draait in dit deel nog meer om het tunen - racen en nog meer tunen. De shops zijn eruit gehaald en alles kan in je safehouse aangebracht worden, indien het is vrijgespeeld. Het tunen gaat dan ook nog een stuk dieper dan in de vorige delen. Zo kun je kiezen uit veel onderdelen die elk naar eigen smaak aanpasbaar zijn in bijvoorbeeld de dikte en breedte. Heb jij liever een dikke, brede en stoere vleugel of ga je voor de smalle maar subtiele vleugel? Alles is mogelijk. Buiten dikte breedte en lengte kun je de mate waarin deze naar binnen staat ook nog eens aanpassen, en niet alleen de vleugel maar ook de velg en nog veel meer onderdelen kunnen aangepast worden. Elke auto in Need for Speed: Carbon kun je dus uniek maken. Naast het uniek visueel tunen, kun je ook de performance instellen naar eigen behoeven. Wil je sneller optrekken of juist op de lange termijn harder rijden? Het geeft je een shit load aan mogelijkheden dus. Maar dat is nog niet alles, want we werden de Nissan Skyline natuurlijk wel een beetje zat, daar heeft EA aan gedacht en komt daarom met iets nieuws. Er zijn drie verschillende soorten klassen: de Muscles, Tuners en Exotics. Elke wagen heeft zijn voordeel zo zijn de Exotics kleiner en beter handelbaar en hebben de Muscles een hogere topsnelheid. Ter verduidelijking: een Corvette valt onder de Exotics en een Mustang valt onder de Muscles. Ben je een échte hardcore tuner, dan kun je met de Tuner klassen heel wat kanten uit.

Controls
Natuurlijk biedt de Nintendo Wii een hele nieuwe dimensie van gamen, zo ook met race games. Op andere consoles moest je een stuur aan schaffen om realistischer te kunnen game, nu biedt de wii-mote vergelijkende mogelijkheden. Je maakt gebruik van de wii-mote en indien je zelf wil kun je ook de nunchuk aansluiten, deze kun je in het menu gebruiken om in en uit te zoomen. Tijdens de race houd je de wii-mote scheef en dienen de 1 en 2 knoppen voor gas en remmen. De draaibewegingen van de wii-mote staan gelijk aan een stuur, draai je je wii-mote naar rechts dan zul je ook naar rechts sturen. Het is in het begin even wennen maar na een uurtje spelen, zul je het aardig onder de knie hebben. Met de pijltjes aan de bovenkant van je wii-mote kun je nitro inspuiten, slomotion aanzetten en je teammaten orders geven. Ondanks dat het niet zo realistisch is als met een volwaardig stuurtje, is het toch een stuk leuker dan met bijvoorbeeld een analoge stick, maar ook een stuk moeilijker! Er zit trouwens geen plastic omhulsol bij de game waar je de wii-mote in kunt steken, zoals dat bij andere games wel is op de Nintendo Wii.

Blockers, Drafters en Scouts
Nog een punt waarin Need for Speed Carbon zich onderscheidt van de vorige delen is het racen in teamverband. Tot nu toe was je gewend om voor eigen succes te rijden, daarmee hoger te komen en geld te verdienen en dan de beste auto’s te kopen en te tunen. Nu is dat anders, en naar mijn mening een stuk leuker. Je racet in sommige races nog voor je zelf maar er zitten ook races tussen waarin je een teammaat kan laten meedoen. Hij kan je helpen de rit te winnen, of als hij erg goed is, zal hij de race zelf ook nog wel eens winnen. De teammaten hebben verschillende kwaliteiten en zijn in soorten verdeeld. Je hebt de Blockers, Drafters en Scouts. Een Blocker dient ervoor om rivalen opzij te beuken waardoor ze de kant of het verkeer in rammen en achterop raken. Dan is er de Scout, deze zal je tijdens een race alle afsnijroutes laten zien wat je veel tijd kan besparen. De Scout zul je het minste gebruiken omdat je na een aantal keren wel weet waar de afsnijroutes zich bevinden. En als je voorop rijdt (wat natuurlijk vaak zo is) kan de Scout jou de routes niet laten zien. Dan is er nog de Drafter, mijn persoonlijke favoriet. Een Drafter kun je oproepen, hij zal dan hard aankomen racen en voor je gaan rijden. Als je achter hem rijdt zit je in zijn “draft”, de luchtweerstand is dan weg. Hierdoor kun je erg hard rijden en gemakkelijk je tegenstanders voorbij racen. Daarnaast is het zo dat als je achter hem rijdt de bochten makkelijker en scherper kunt nemen. Helaas is het wel onrealistisch dat de Drafter altijd voor je blijft rijden. Zelfs als je enorm hard gaat en nog eens Nitro inspuit zal hij voor je kunnen blijven rijden wat erg onecht aanvoelt. Pas bij de Drafter wel op de meter die links boven in loopt. Als de meter leeg is zal de drafter afzakken en zijn Nitro weer opbouwen, als je dan niet goed oplet en hij stopt ineens, zul je tegen hem aan botsen. Buiten al deze mogelijkheden bieden alle teammaten bepaalde voordelen van het vangen van meer geld als je een race wint tot het sussen van de politie in jouw territorium.

Canyon Duals
Ook het spelprincipe is veranderd, eerder moest je nog naar elke race toe rijden wat verveling kon veroorzaken. Dit heeft EA er uitgeknikkerd en kun je via je map naar elke race “jumpen”. Je kunt echter ook nog steeds vrij rondrijden in de “freeroam” optie. De map is verdeeld in kleine territoria die je moet veroveren. Je begint met niets maar groeit al snel uit tot één van de invloedrijkste personen. Als je alle territoria van een bepaalde groep (baas) hebt afgepakt, zal er een boss fight volgen waarbij je definitief het territorium overneemt. Deze boss fight wordt in de “Canyon” uitgevochten. Voor de mensen die The Fast and the Furious: Tokyo Drift hebben gezien, het lijkt er enorm op. De eerste keer zul je hem zo lang mogelijk moeten volgen (of inhalen, als je langer dan 10 seconden voor hem rijdt, zul je automatisch winnen). Des te korter je achter hem rijdt, des te minder punten worden er verdiend door hem. In het tweede deel (als je hem niet meteen hebt uitgeschakeld) rijd jij voorop, en zal de teambaas jou moeten bijhouden of overtaken. De Canyon is een smal weggetje in de bergen met veel bochten, waarbij goed stuurwerk een vereiste is. Pas alleen wel op voor de afgronden want als je daar in valt, is het meteen afgelopen en moet je weer opnieuw beginnen.

Meer dan alleen de Storymode
Naast dit alles biedt Need for Speed Carbon de nodige extra opties. Zo kun je er voor kiezen om naast de verhaallijn die zo’n 10-15 uur duurt bijvoorbeeld quick races te gaan doen of de politie uit te dagen en een achtervolging te beginnen. De politie is net als in Most Wanted nog altijd leuk. Ze komen met 20 auto’s achter je aan en kunnen je amper bijhouden. Natuurlijk kun je ze afwentelen door tegen bepaalde palen aan te rijden waardoor er bijvoorbeeld een gebouw naar beneden komt. Of verschuil je in een steegje om van ze af te komen.

Grafisch
Als laatste wil ik het dan nog even over de grafische kant van Need for Speed: Carbon hebben. Zoals jullie ongetwijfeld weten is de Wii niet gemaakt om grafische hoogstandjes te laten zien, maar vooral gericht op een vernieuwende gameplay. Persoonlijk ben ik meer een man van mooie graphics en lekker op de bank zitten met een controller in mijn hand zonder teveel bewegingen te hoeven maken. Toch heb ik, en niet alleen ik maar ook andere mensen van de crew, me uitstekend vermaakt met Need for Speed: Carbon. De game is voor een Wii game grafisch één van de beter games die je op dit moment in huis kunt halen, persoonlijk vind ik de game zelfs nog wat mooier dan Zelda. Het zijn geen High Defenition graphics en je moet niet op de tv ernaast de Xbox 360 versie van NFS: Carbon aanzetten, maar lelijk is het absoluut niet.

Conclusie
Need for Speed: Carbon is een leuke en grafisch mooie racegame voor de Nintendo Wii. Met het bekende arcade achtige gevoel denk ik dat veel gamers zich lang met deze game kunnen en zullen vermaken. Helaas biedt de game (nog) geen online mogelijkheden. Zelda ligt inmiddels met een laag stof in de kast want met Need for Speed: Carbon raak je niet uitgespeeld. Als je nog geen game van dit genre in huis hebt, raad ik je aan de game nu te gaan halen!