Muramasa: The Demon Blade Review

Japanners zijn dol op RPG’s en zwaarden. Muramasa: The Demon Blade behaalde dan ook binnen de kortste keren de top van de Japanse gamelijsten. Japanse wijsheid: de mooiste bloemen (lees: games) groeien aan de rand van het ravijn, maar heeft Vanillaware zich op de rand van het ravijn durven begeven?

De laatste tijd verschijnen er maar weinig goede Wii games. Toch zitten er een paar potentiële titels tussen de slechtere games, waaronder Muramasa: The Demon Blade. Maar is deze game wel wat voor ons kaaskoppen? Want de game oogt nogal Japans…

Alles met de hand getekend
Wat wellicht het meeste opvalt als je de trailers of screenshots van Muramasa: The Demon Blade bekijkt, zijn de graphics. Alle animaties, personages en de gehele omgevingen zijn met de hand getekend en zijn echt verbluffend te noemen. Je kunt dan ook goed zien dat er veel aandacht aan de game geschonken is. Uiteraard zijn er hier en daar pakjes alleen voorzien van een ander kleurtje, maar dat vind je in iedere game wel terug. Kleine tip: ga eens een tijdje stil staan in een level en je zult ontzettend veel objecten en decoraties zien die je niet zult zien als je alleen maar door speelt.

Een mysterieus zwaard en leiderschap
In Muramasa: The Demon Blade volg je het verhaal van Kisuke of Momohime. Kisuke is een jongen uit Kyo, en weet op het moment waarop jij aan het verhaal begint niets meer van zijn verleden. Het enige wat hem nu bezig houdt is het verkrijgen van een mysterieuze katana dat zich bevind in het plaatsje Edo.

Momohime is een vrouw uit Edo. Haar ziel wordt per ongeluk overgenomen door Jinkuro Izuna. Deze Jinkuro Izuna wilde eigenlijk de ziel van Yagyu overnemen om zijn leiderschap en fysieke kracht over te nemen. Momohime heeft, eenmaal overgenomen door Izuna, geen andere keus dan te reizen naar Kyo.

Metroid-lite en vechten
De gameplay in Muramasa: The Demon Blade kun je het beste samenvatten als Metroid-lite. Zo dien je van links naar rechts te lopen en te springen en ondertussen verschillende monsters af te slachten. Meer dan vechten, lopen en springen is er dus niet bij. Toch heeft Muramasa een klein steekje laten vallen en dat is op het gebied van reizen. Want om je potions of andere items aan te vullen, dien je terug te gaan naar een dorpje. Je kunt dan ook niet ‘even snel’ terug gaan naar een dorpje maar je moet de hele afstand terug lopen. Erg jammer, want als je eenmaal de vijanden hebt verslagen zullen ze niet terug komen.

Overigens is elk gevecht interessant genoeg om je door te laten spelen. Zo neem je het af en toe op tegen tientallen vijanden, die in groepjes van ongeveer tien personen tegelijk komen. Allen met hun eigen vaardigheden en krachten. Het meest vette aan deze gevechten is ongetwijfeld het combo systeem. Zo zul je binnen no-time de meest vette combinaties op het scherm toveren. Uiteraard speelt ook hierbij het springen een grote rol, want wat is er mooier dan een vijand eerst keihard de lucht in te meppen en hem daarna richting zijn maatjes te rossen?

Zwaarden en ervaringspunten
Mocht je na het verhaal, dat ongeveer 18 á 20 uur in beslag neemt, nog niet genoeg hebben van Muramasa: The Demon Blade, dan kun je het spel nogmaals doorlopen om alle zwaarden (waarvan er maar liefst 108(!) zijn) en bonussen verzamelen. Het is erg leuk dat ook hier erg veel aandacht aan is besteed, maar ook hier komt het lopen weer om de hoek. Want van A naar B lopen kan soms flink wat tijd in beslag nemen.

Tijdens je avontuur in Muramasa: The Demon Blade zul je ook ervaringspunten verkrijgen. Deze kun je gebruiken om je personage en je zwaarden beter te maken. Ook zul je recepten vinden waarmee je eten kan koken. Hierbij zal je ziel verschillende nieuwe bonuskrachten krijgen die vervolgens weer door je zwaard gebruikt zullen worden. Deze krachten zijn overigens niet permanent.

Geluid
Net als het grafische aspect, is het geluid in Muramasa: The Demon Blade erg goed te noemen. Zo bouwt de muziek zich op bepaalde momenten erg goed op en is het op andere momenten rustig. Ook past de gekozen muziek erg goed bij de scènes. Wat wel een minpunt is, is dat er alleen maar Japanse voice-overs in de game zitten. Wel wordt alles ondertiteld, maar het verhaal zou makkelijker, en leuker, te volgen zijn met Engelse stemmen erbij.

Conclusie
Als we naar het totaalplaatje kijken van Muramasa: The Demon Blade, kunnen we vaststellen dat dit één van de weinige Wii-pareltjes is dit jaar. Zo is het verhaal leuk, zijn de graphics verbluffend, de geluiden goed en ook de gameplay is goed. Wel zijn er drie grote minpunten, de Japanse voice overs, het ontbreken van een Multiplayer modus en het soms lange reizen. Mocht je echter opzoek zijn naar een vette actie game voor de Wii, dan is Muramasa: The Demon Blade een aanrader!