Mugen Souls Z Review - JRPG parodieert stereotypes

De role-playing game (RPG) Mugen Souls Z is een port, met alle extraatjes, van de in 2013 uitgebrachte versie voor de Playstation 3. Het is een vervolg op diens voorganger Mugen Souls, uitgebracht in 2012. Hoe goed de port presteert lees je in deze review.

Het verhaal van Mugen Souls Z is simpel: undisputed god Chou-Chou heeft na het veroveren van de zeven planeten in haar universum in het eerste deel nog niet genoeg veroverd en besluit om het volgende universum, bestaand uit twaalf planeten, ook te veroveren.

Op de eerste planeet komt ze ultimate god Syrma en de held Nao tegen. Syrma draagt altijd haar mysterieuze doodskist met zich mee om overal te kunnen slapen. Chou-Chou is kinderlijk nieuwsgierig naar de doodskist en wordt opeens door de kist opgezogen en opgesloten; waarop zij plots wordt leeggezogen van haar krachten en zo klein wordt dat ze op het hoofd van Syrma kan meeliften. Naarmate ze meer planeten en de bijbehorende undisputed god veroveren met behulp van Syrmas doodskist, krijgt Chou-Chou haar krachten beetje bij beetje terug en herinnert Syrma zich steeds meer wat haar rol in haar universum is.

De game komt langzaam op gang; vooral de eerste twee hoofdstukken voelen aan als een eeuwigheid door de grote hoeveelheid dialoog dat nergens over lijkt te gaan, omdat het grotendeels reacties op een reactie is van personages op elkaar. De personages zijn ook persiflages op animestereotypes doordat ze de irritantste eigenschappen daarvan belichten.

Je reist met jouw ruimteschip van planeet naar planeet, maar het dient ook als verzamelplaats voor winkels, galerijen, extra kerkers, en meer terwijl je in het spel bezig bent. Je komt er dus regelmatig terug om tussentijds spullen te kopen en verkopen, vrijgespeelde inhoud te bekijken of speciale kerkers te verkennen. Wapens en bepantsering upgraden, teamleden uitwisselen, opslaan of laden van save states is allemaal mogelijk op het ruimteschip.

Terwijl je van planeet naar planeet gaat, krijg je ingesproken dialoog te zien in het Engels of Japans terwijl je silhouetten van de betreffende personages ziet. Deze dialogen kunnen lang aanvoelen, maar je kunt deze overslaan. Daarop kun je de wereld verkennen te voet en al dan niet kiezen of je gevechten met de vijanden op het scherm aangaat.

Kies je ervoor om het gevecht aan te gaan, of wanneer de vijand jou te snel af is en daardoor gedwongen wordt, ga je naar een turn-based scherm waarop rechtsboven is te zien wie wanneer aan de beurt komt. Je kunt binnen een bepaalde diameter bewegen richting elkaar en daarna uit een keuzemenu kiezen wat je wilt doen. Grinden om jouw team in niveau te verhogen is nodig om een nieuwe wereld te veroveren.

Tot zover de typische RPG-gameplay want je kunt namelijk ook gedwongen worden tot een “ruimteschipgevecht”. Ware het niet dat jouw ruimteschip genaamd G-Castle kan veranderen in een enorme robot en jouw tegenstanders variëren van onder andere ruimteschepen, draken of planeten. Een ander mechanisme dat uniek is aan dit spel is captivate; daarmee speel je in op de fetisj van jouw vijanden tijdens gevechten of specifieke plekken op de wereldmap genaamd planet spots om ze vervolgens jouw peon te maken. Hiervoor maak je gebruik van een van de zeven mogelijke persoonlijkheidstransformaties die Chou-Chou doorspeelt aan Syrma. Deze persoonlijkheden zijn: ego, sadist, masochist, ditz, bipolar, terse, graceful en hyper.

Wanneer je iets wilt captivaten dien je driemaal een keuze te maken uit drie houdingen. Je bereikt daarmee tijdens een gevecht een van de volgende drie effecten: het doelwit wordt een peon, wapen of raakt woedend. In het laatste geval wordt het doelwit geheeld en krijgt een algehele statboost. Gelukkig is in een gevecht te zien wat het gevolg is van de gekozen houding op de drie mogelijke effecten. Dit is jammer genoeg niet het geval wanneer je een planet spot wilt captivaten; je ziet niet wat een mogelijk gevolg is van de gekozen houding waardoor zelfs na het kiezen van de juiste persoonlijkheid je met vallen en opstaan door het proces moet gaan. Het is totaal onbegrijpelijk waarom het gevolg van een gekozen houding in gevechten wel duidelijk zichtbaar is gemaakt, maar niet bij planet spots.

Ten slotte is het mogelijk om de camera zelf te bewegen met de rechter analoge stick en daarmee is al het positieve gezegd. De camera is niet goed in te stellen op de wereldmap waardoor het lastig navigeren is. Het gevolg van het stoeien om de camera de juiste kant op te laten wijzen is dat je onverhoopt tegen vijanden aanloopt of door ze wordt overvallen. De camera instellen tijdens gevechten gaat ook niet veel beter; het is niet goed te zien of je binnen het bereik bent van tegenstanders om ze wel of niet aan te vallen.

Gelukkig wordt het tijdens gevechten door middel van een pijltje en een geluidsignaal nog duidelijk of je een vijand kunt raken. Jammer genoeg geldt dat niet voor de wereldmap waardoor je gevechten niet altijd uit de weg kunt gaan door vijanden te ontwijken.
Het is erg jammer dat het captivate-mechanisme niet overal even goed is uitgewerkt, evenals dat de camera niet meteen goed is aan te sturen want de rest van de gameplay werkt zoals het hoort en biedt interessante opties in gameplay.

De audio is onderscheidend genoeg, in zoverre dat elke wereld zijn eigen deuntje heeft. Verder zijn de dialogen ingesproken in zowel Engels als Japans waardoor je, als je in het verhaal bent geïnteresseerd, niet hoeft te lezen maar op de personages op het scherm kunt letten. Deze personages zijn geen statisch plaatje, maar bewegen wanneer het nodig is hun mond, armen en meer.

De cut scènes zijn jammer genoeg statische plaatjes, maar de stoom in de badhuisscenes lijken te bewegen alsof het echt is over het scherm. Wanneer je in een wereld loopt is het wel wat duidelijker te zien dat het visueel wat ouder is, evenals tijdens gevechten aan de 3D-modellen. Toch is het niet zo erg dat je je gaat storen aan wat je ziet.

Je kunt aan je RPG-trekken komen met Mugen Souls Z mits je je niet stoort aan het parodiërende verhaal en de personages. Vooral de gameplay heeft last van cameraproblemen en het captivate-mechanisme wat minder goed is uitgewerkt. Dat neemt niet weg dat er op RPG-gebied meer dan genoeg is te doen om jou uren zoet te houden. Er is heel veel mogelijk om de personages op meerdere manieren uit te bouwen of aan te passen. Dat neemt jammer genoeg niet weg dat het verhaal van een parodie-RPG niet voor iedereen even aantrekkelijk is.