Dat de wereld alles behalve perfect is, weten de meeste mensen wel. Oplichting, afpersing en verkrachting, helaas gebeuren die dingen maar al te vaak. Een filmreeks die daar prachtig op inhaakt is de Millennium-trilogie, verfilmd naar de boeken van Stieg Larsson. Waarom de films zo overtuigend zijn, lees je in deze Millennium-trilogie review.
Als de meeste mensen aan Zweden denken, komt dikwijls de IKEA als eerste bovendrijven. De winkel waar je meubels kunt kopen die je vervolgens zelf in elkaar moet zetten. Of aan de typische gehaktballetjes die je bij dezelfde winkel kunt bestellen. Hoewel de Millennium-trilogie niks te maken heeft met gehakt of meubels in elkaar zetten, spelen de drie films zich wel hoofdzakelijk in het Scandinavische land.
In de Millennium-trilogie wordt duidelijk gemaakt dat illegale praktijken ook in Zweden niet uit te sluiten gaan. Bestaande uit drie delen –
Mannen die vrouwen haten,
De vrouw die met vuur speelde, en
Gerechtigheid – volg je als kijker twee excentrieke personen: Mikael Blomkvist en Lisbeth Salander. Eerstegenoemde is een onderzoeksjournalist die werkt aan het tijdschrift Millennium (waar de titel van de filmreeks op is gebaseerd).
Ongeregelheden in kaart brengen
Dit blad publiceert onderzoeksverhalen over ongeregeldheden in onder andere de zakenwereld. Door deze gevoelige informatie openbaar te maken, maakt hij zowel mede- als tegenstanders. Een van zijn zaken loopt echter anders dan gepland, als getuigen plots verdwijnen en er veel bewijs vals blijkt te zijn. Blomkvist wordt veroordeeld en moet de bajes in, maar hij is vastberaden om zijn gelijk te krijgen.
Wat Blomkvist niet weet, is dat hij in de gaten wordt gehouden door hacker Lisbeth Salander. Zij doet een achtergrondcheck op de man voor één van haar opdrachtgevers, Henrik Vanger. Vanger wil Blomkvists namelijk benaderen voor een opdracht. Het nichtje van Vanger is ooit spoorloos verdwenen, en hij wil dat Blomkvist op onderzoek uitgaat, om te kijken wat er nou echt met haar is gebeurd.
Samen sta je sterker
Blomkvist accepteert de opdracht en dat betekent het begin van een lang onderzoek. Salander, die hem nog altijd in de gaten blijft houden, begint ook in het onderzoek betrokken te raken als ze Blomkvist op bepaalde aanwijzingen wijst. Dit is het begin van een nauwe samenwerking, en tevens het samensmelten van de verschillende verhaallijnen. En dat is pas het begin van deel één.
Want de Millennium-trilogie bevat nog zo veel meer spanning. Het eerste deel, Mannen die vrouwen haten, richt zich voornamelijk op Blomkvist en zijn mogelijk onterechte veroordeling. De vrouw die met vuur speelde en Gerechtigheid daarentegen richten zich meer op de computerhacker Salander. Toch bevatten alle drie de films dezelfde grimmige, noch realistische sfeer die het kijken zo tof maakt.
Geen Hollywood-praktijken in de Millennium-trilogie
De Millennium-trilogie is namelijk op een ‘normale’ manier in elkaar gezet. Hollywood actie, zoals je die ook kunt vinden in de Amerikaanse verfilming
The Girl With the Dragon Tattoo, zal je in deze originele Zweedse versie niet zo snel tegenkomen. De actie is kleinschaliger, maar levert niet in op intensiteit.
Hetzelfde kun je zeggen over de seksuele kant van de films. Er is wel degelijk seks aanwezig in de films, maar geen van die scènes is erotisch getint. Salander (Noomi Rapace) is als vrouwelijke hoofdrolspeelster authentiek en misschien een tikkeltje vreemd, maar wordt niet neergezet als een typisch lustobject. Mikael Blomkvist (Mikael Nyqvist) wordt neergezet als een man die niet snel bang te krijgen is, maar niet op zo’n typische macho manier.
Volwassen toon komt overtuigend over
De films stralen volwassenheid uit, en dat is zeker een compliment. Je neemt hetgeen dat zich op het scherm afspeelt serieus, en je wordt door die serieuze toon enorm het verhaal ingezogen. De constante spanning die je voelt door de delen laat je op het puntje van je stoel balanceren. De Millennium-trilogie is
thriller zoals het genre bedoeld is.
Het valt dan ook op dat, hoewel elk deel dik twee uur duurt, je nooit het gevoel krijgt dat de films echt langdradig zijn opgebouwd. Het moet gezegd worden, zes uur voor alle drie de delen is lang, en dat zal voor sommigen toch een reden zijn om deze serie links te laten liggen.
Millennium-trilogie review: een must-see
En dat is nou juist wat die mensen niet moeten doen. De Millennium-trilogie is een
must-have, of in ieder geval een
must-see, voor iedereen die het thriller genre een warm hart toedraagt. De realistische, spannende toon van de
film komt overtuigend over, en de acteerprestaties van onder andere Nyqvist en Rapace zijn indrukwekkend. Dankzij deze sterke acteerkunsten blijf je van begin tot eind geboeid kijken, en dat is precies wat een film met je hoort te doen.
Cijfer: 9