Middle-earth Shadow of War Review - De oorlog om Mordor is begonnen

In 2014 werden we plotseling verrast door Middle-earth: Shadow of Mordor. Een game die zich inspireerde door andere games, het revolutionaire Nemesis-systeem introduceerde en een Lord of the Rings-jasje droeg. Monolith komt nu met de opvolger, Shadow of War. Kan het ons op dezelfde manier verrassen? Lees het in onze Middle-earth Shadow of War review.

Aan het einde van Shadow of Mordor maken protagonist Talion en lotgenoot Celebrimbor een nieuwe Ring of Power in het vuur van Mount Doom. Met deze ring willen ze een eigen leger van orks aan zich binden, om vervolgens voor eens en voor altijd met Sauron af te rekenen. Een nobel plan dat niet helemaal gaat zoals gepland, want binnen een minuut raakt het duo alweer de ring kwijt aan de spin Shelob – die in Shadow of War kan veranderen in een beeldschone vrouw.

Ondertussen moeten Talion en Celebrimbor het oog ook richten op Minas Ithil, het laatste bolwerk van de mensen in Mordor dat momenteel wordt belegerd door orks en de Witch-King of Angmar. Niet alleen is Minas Ithil een enorm belangrijk en strategisch punt tussen Mordor en Minas Tirith in, maar het huisvest ook een voorwerp dat de loop van de oorlog kan veranderen. De stad huisvest namelijk een Palantír, een glazen bol van Sauron, die koste wat kost uit de handen van de Nazgûl gehouden moet worden.

Het verhaal van Middle-earth Shadow of War is een zwaard dat aan twee kanten snijdt. Net zoals Shadow of Mordor vertelt het zijn eigen verhaal en houdt het niet al te veel rekening met de bestaande verhalen van Tolkien, waardoor het nogal wat onverwachtse wendingen krijgt en veel humor bevat. Daarnaast kan het zijn eigen gang gaan met bepaalde elementen, zoals Shelob die in een vrouw kan veranderen, en het is interessant om te zien hoe Monolith daarmee omgaat. Aan de andere kant is af en toe een lastige pil om te slikken hoe er met de lore van Tolkien wordt omgegaan en wij kunnen ons zeker voorstellen dat liefhebbers van de verhalen meer dan eens hun hoofd zullen schudden van ongeloof.

Dat gezegd hebbende komt het verhaal ook duidelijk niet op de eerste plaats in Shadow of War. Net zoals zijn voorganger staan de orks centraal in de game en daar is ook overduidelijk de meeste aandacht naar uit gegaan. Het Nemesis-systeem uit het eerste deel was al een briljant systeem dat we graag in meer titels willen zien, maar Monolith heeft er in Shadow of War nog een paar schepjes bovenop gedaan.

Wanneer je eenmaal de nieuwe Ring of Power terug in je bezit hebt, kan je verder met het domineren van orks om ze aan jouw kant te laten vechten. Heb je een hooggeplaatste ork te pakken, zoals een Captain of Commander, dan kan je deze op meerdere manieren aansturen en hun laten opwerken in de hierarchie van de orks. Wil je bijvoorbeeld een sterke Warlord doden, dan kun je één van jouw handlangers laten infilteren in zijn kring om hem vervolgens in de rug te steken op het perfecte moment. Of je kan één van jouw orks op een andere ork afsturen om hem simpelweg te doden en zijn, vaak cruciale, plek over te nemen.

Dit alles is niks nieuws ten opzichte van Shadow of Mordor, maar het verschil zit hem dan ook met name in de manier waarop orks in Shadow of War van elkaar verschillen. Ten eerste is elke ork lid van een bepaalde stam, wat al van invloed kan zijn op welk wapen hij gebruikt, zijn speciale vaardigheden en natuurlijk het uiterlijk. Maar daarnaast hebben orks ook nog verschillende klassen en talloze karaktereigenschappen wat elke ork uniek maakt.

Zo hadden we een ork in ons leger die ooit gebeten was door een spin, maar er eigenlijk best wel van genoot en hij heeft zich daarom helemaal omwikkelt met spinnenwebben en kruipen er kleine spinnen over zijn lichaam. Daarnaast is hij compleet immuun voor gif en daarmee ideaal om hooggeplaatste orks uit te schakelen die zich specialiseren in gif. Een andere ork was weer Morkz the Lookout, die bijna alleen maar ‘look out!’ kon scanderen en logischerwijs op geen enkele manier was te verrassen.

Het nuttig inzetten en handig gebruikmaken van de sterke en zwakke punten van jouw orks is ook cruciaal als het gaat om het innemen van een Fortress. Elk gebied huisvest één van deze enorme kastelen en wordt met hand en tand verdedigd door een Overlord en zijn hondstrouwe Warlords. Voordat je een Fortress probeert in te nemen kan je ervoor kiezen om in zijmissies de verschillende Warlords één voor één uit te schakelen en daarmee bepaalde verdedingswerken van het kasteel uit te schakelen. Wat ons betreft is het daarentegen veel leuker om een Fortress over te nemen die op volle capaciteit draait.

Net zoals de vijandelijke Overlord kan jij namelijk ook kapiteins aanstellen om deel te nemen aan de aanval, die elk verschillende opties hebben om een bepaald punt makkelijker over te nemen. De aanvalsleider kan bijvoorbeeld kiezen om een groep Sappers mee te nemen die de hoofdpoort kunnen opblazen, maar ook een legertje Ologs die muur kapot kunnen rammen of weer een troep Caragors die over de muur heen kunnen rennen. En zo heeft elke kapitein die je meeneemt een andere keuze uit drie verschillende opties.

Wanneer je eenmaal de aanval opent op een Fortress is het taak om meerdere controlepunten over te nemen, wat er steeds meer worden naarmate je verder komt in het spel. De gevechten op de punten kunnen extreem chaotisch worden met meerdere kapiteins die aan jouw kant vechten en een aantal kapiteins die vechten voor de Overlord. Als het je lukt om alle punten over te nemen en je een weg te banen naar de hoofdzaal, dan wacht je daar tot slot een groots gevecht met de Overlord en zijn handlangers die je in eentje uit moet vechten. Het is een flinke bezigheid om een Fortress over te nemen, of te verdedigen, maar het zijn dan ook verreweg de beste momenten die we hebben beleefd tijdens de Middle-earth Shadow of War review.

Shadow of War is dan ook zeker geen makkelijke game en je zult meerdere malen het loodje leggen door de verschillende orks waarmee je het aan de stok krijgt. Wanneer je levelt of bepaalde zijmissies voltooit, krijg je skill points die je kan investeren in één van de vele vaardigheden of een sub-skill die een vaardigheid aanpast. Maar al die vaardigheden zijn ook echt nodig wanneer orks op den duur bijna al jouw aanvallen kunnen weerstaan. Als je bovendien één aanval te vaak gebruikt, dan krijgt je tegenstander het trucje door en kunnen ze die aanval vervolgens ook weerstaan.

De upgrades in wapens en uitrusting die je vindt, zijn daarbij ook belangrijk en kunnen een uitkomst bieden in een noodsituatie. Zo kan je bijvoorbeeld een dolk vinden die ervoor zorgt dat de Quick Throw-vaardigheid de tegenstander in vuur en vlam zet, ideaal als je oog in oog staak met een sterke ork die zwak is tegen vuur. Maar daarnaast zorgen wapens en uitrusting van hogere levels ook voor meer schade, levenspunten en pijlen.

Uiteraard moeten we het ook nog even hebben over de beruchte lootboxes, die je kan kopen met geld. Wat ons betreft hadden ze de lootboxes er beter uit kunnen laten, want het voegt werkelijk waar niks toe en je kan de game gewoon uitspelen zonder dat je daar ook maar één lootbox voor hoeft te openen – inclusief het goede einde. In de lootboxes vind je namelijk orks, wapens en vaardigheden voor orks, maar op het laatstgenoemde na krijg je al die dingen door de game gewoon te spelen. De hele praktijk voelt dan ook alleen maar aan als een manier om spelers van hun geld te beroven als het even tegenzit.

Eén van de grootste kritiekpunten die Shadow of Mordor kreeg te verduren was het saaie kleurenpalet en de eentonige gebieden, veel variatie is er immers niet te vinden vlakbij de Black Gate. Gelukkig trekken we er in Shadow of War opuit en, zoals we net ook al even lieten vallen, zijn er meerdere gebieden te bezoeken. En deze gebieden variëren nu sterk van elkaar.

Je begint het avontuur natuurlijk in Minas Ithil waar het nog lekker Gondoriaans aanvoelt met een grote, witte stad en indrukwekkende architectuur, met een groen bos ernaast voor een mooi uitzicht. Maar al snel trek je eropuit naar het wat meer bekend aanvoelende Cirith Ungol, de eeuwenoude bossen van Nurnen, de sneeuwtoppen van Seregost en het vulkaanlandschap van Gorgoroth. Met name Seregost en Gorgoroth zijn zeer indrukwekkend, maar stuk voor stuk voelen ze anders aan en maken ze gebruik van een ander kleurenpalet.

Het gevoel voor detail en het gebruik van licht komt op deze manier ook veel beter naar voren dan in Shadow of War. Wanneer een feloranje zon zijn licht laat schijnen over de uitrusting van Talion, de bouwwerken van de orks, mensen en elven en de ongereptheid van de natuur, dan sta je af en toe even stil van verbazing. Het is een zeer welkome verbetering ten opzichte van de vijf verschillende kleuren bruin die Shadow of Mordor te bieden had.

Heeft Middle-earth Shadow of War ons weten te verrassen zoals zijn voorganger dat deed? Nee, maar dat betekent allesbehalve dat Shadow of War niet een betere game is dan Shadow of Mordor. Het eerste deel legde een solide basis neer, waar het tweede deel op doorbouwt en verbetert. Shadow of War is groter en beter in alle opzichten, net zoals de orks.

We hebben helaas ook wat minpunten ervaren tijdens onze Middle-earth Shadow of War review. Zo is het duidelijk dat het verhaal op de tweede plek komt, ondanks dat het wat interessante dingen met de lore van Tolkien doet. Ook de lootboxes zijn een dubieuze keuze geweest en hadden wat ons betreft er gewoon uitgelaten kunnen worden. Maar als je genoten hebt van Shadow of Mordor, dan is Shadow of War een no-brainer om in huis te halen en een absolute topper.