Meadowland Review (DVD) - Sterk vertolkte nachtmerrie

Het is de nachtmerrie van iedere ouder; dat er iets vreselijks met je kind gebeurt. Meadowland draait om precies zo'n situatie. Een hartverscheurend verhaal waarbij ouders hun kind letterlijk kwijt raken. Of deze film de juiste snaren weet te raken lees je natuurlijk in deze Meadowland Review.

Op een dag zijn Sarah, Phil en hun zoontje bij een tankstation om naar het toilet te gaan. Zoals altijd letten ze goed op het kind, maar zoals veel ouders wellicht weten is één moment van onachtzaamheid genoeg. En precies waar iedere ouder altijd voor vreest, gebeurt hier. Hun zoontje is spontaan verdwenen.

Het toilet heeft een tweede uitgang die naar een verlaten garage leidt, maar daar is het kind niet. Bovendien ligt het tankstation aan een drukke weg, maar ook daar is het kind niet. Hij is letterlijk verdwenen. Maar waarheen dan? Meadowland opent met een verschrikkelijke scène. Voor het oog, maar ook voor het gevoel.

De scène waarin het kind verdwijnt knalt er niet alleen hard in, maar zet ook de toon voor de film. Thans, gevoelsmatig en voor een tijdje. Na deze gebeurtenis spoelen we namelijk een jaar door. Sarah (Olivia Wilde) en Phil (Luke Wilson) hebben hun zoontje duidelijk niet gevonden. Ze hebben het er nog moeilijk mee en kunnen de draad niet zomaar oppakken. Het sloopt ze langzaam.

Sarah slikt intussen medicijnen, maar werkt nog wel op school en Phil volgt therapie terwijl hij overdag als agent werkt. Tussen de twee gaat het niet altijd even lekker en daarbij komt ook nog eens de criminele broer van Phil logeren in hun kleine appartement. Het maakt de situatie niet beter voor het nog immer rouwende stel.

Het geeft een reëel beeld van wat er met iemand gebeurt als een groot verlies niet verwerkt kan worden. Sarah en Phil glijden steeds verder weg in een poel van donkere emoties terwijl ze door blijven zoeken naar hun verdwenen kind. Maar dan is er in de klas van Sarah een kind met Asperger die een lichtpuntje lijkt te zijn.

Voordat dit moment voorbij komt ben je al een heel eind verder in de anderhalf uur durende drama film. En het verhaal heeft al een hele berg emoties losgemaakt en zonder al deze dingen te overdrijven ben jij dan al compleet de film in gesleept. Regisseur Reed Morano heeft in haar debuutfilm Meadowland geen eenvoudige keuzes gemaakt, maar het zijn (bijna) allemaal de juiste.

Zo heeft ze ervoor gekozen om niets te overhaasten in de film en de komst van de criminele broer eens niet tot eindeloze ruzies of zelfs een affaire te laten leiden. Dit soort keuzes maakt van Meadowland een aangename film om te kijken, maar ook een des te overtuigendere ervaring. Sommige dingen daarentegen zijn minder slim gekozen.

Neem bijvoorbeeld het jongetje met Asperger die in het begin een kleine rol lijkt te hebben, maar al snel een sleutelrol toebedeeld krijgt. Gelukkig is dit ook weer niet té overhaast gedaan, waardoor het geen echte afbreuk aan de film doet. En de muziek en filmlocaties die Morano heeft gekozen zijn allebei prima voor het type film.

Een ander element wat wel een beetje verwarrend werkt in Meadowland, is het grote aantal karakters wat voorbij komt. De film draait natuurlijk om het echtpaar, maar er hangen net wat te veel karakters omheen die allemaal maar kort voorbij komen. Dit was niet nodig geweest.

Gelukkig zorgt dit er aan de andere kant wel voor dat de hoofdrolspelers Olivia Wilde (TRON, Her) en Luke Wilson (The Ridiculous 6, Bottle Rocket) echt schitteren. Want wat vertolken beide acteurs hun rollen goed.

Zij zorgen ervoor dat je echt in de emotie van een ouder die zijn kind kwijt is meegesleept wordt. Vooral Wilde weet je op diverse momenten in de film te raken en tilt de film bijna in haar eentje naar een hoger niveau.

Je hebt de extra feature van de film eigenlijk niet eens meer nodig om te weten wat deze film met de acteurs heeft gedaan. Je ziet hoe diep ze in hun rol zitten en dat er, hoewel de situatie niet echt is, echt een emotionele lading bij de acteurs zit.

Meadowland is dan ook een bijzonder overtuigende film. Het acteerwerk klopt, er zijn niet te veel clichés gebruikt, de film heeft zijn eigen (prima) tempo en sleept je door het geheel compleet mee.

Voor haar regiedebuut heeft Moreno meteen in de roos geschoten met dit drama. Voor dramaliefhebbers is dit dan ook een must see, maar zeker ook voor mensen (zoals ondergetekende) die minder van drama zijn zeker een aanrader!