Lost Odyssey Review

Het eerder genoemde Blue Dragon bleek een game te zijn met een vrolijk uiterlijk, en kwam op de wat oudere gamer zelfs een beetje te âkiddyâ over. Dit zal niet het geval zijn in Lost Odyssey, want het verhaal en de onderwerpen die hier aan bod komen richten zich wat meer op de volwassen speler. Dit merk je al vanaf de openingsscène, waarin twee gigantische legers bezig zijn elkaar af te maken, en er een meteoriet midden op het veld neerstort. Deze intro is, net als de andere filmpjes in het spel, heel mooi in beeld gebracht. Wel blijkt Mistwalker dol te zijn op picture-in-picture beelden en vreemde camerahoeken. Dit zien we niet vaak in games, en misschien voelt het daardoor wat uit zijn plaats. Ook valt het niet helemaal goed samen met de fantasy setting van het spel.

In Lost Odyssey is namelijk net de magische revolutie begonnen. Dit betekent dat magie nog in de kinderschoenen staat in deze wereld, en vooral voor de kleinere dingen gebruikt wordt. De wereld moet nog wennen aan het idee, en je zult magie nog niet tegenkomen in het dagelijks leven van de mensen.

A Thousand Years of Dreams
Net als in de meeste RPGâs krijg je in Lost Odyssey de controle over meerdere personages. De man waar de nadruk echter op ligt is Kaim, een immortal. Zoals de naam al doet vermoeden leeft hij al een hele lange tijd, maar het vreemde is dat hij zich niets van zijn verleden kan herinneren. Dit probleem deelt hij met de drie andere immortals waarmee hij reist: Sarah, Seth en Queen Ming.

Tijdens jouw reizen zul je allemaal punten tegenkomen die herkend worden door Kaim. Dit kan een bepaalde stad zijn, een langslopende persoon of een vijand. Wanneer dit gebeurt, zul je een verhaal uit âA Thousand Years of Dreamsâ te zien krijgen, wat een geschreven pagina is. Dit klinkt nogal vreemd voor een videogame, en dat is het ook een beetje. Je zult namelijk flink wat moeten lezen in dit spel. Gelukkig zijn de verhalen erg goed geschreven en ook leuk om te lezen. Heb je echter niet het geduld hiervoor, dan kun je ze ook overslaan, of later alsnog even doornemen.

De manier waarop het verhaal verteld wordt is heel goed uitgewerkt in Lost Odyssey, maar hiervoor moet je wel eerst even langs de saaie uurtjes komen. De eerste acht tot tien uur van het spel is een langzame opbouw, en pas daarna begint het spel echt. Tegen die tijd heb je ook een band opgebouwd met de hoofdpersonages, en de anderen die je tegenkomt en meeneemt op jouw avontuur.

Dit hebben we al een keer gezien...
Minder gecharmeerd waren we van de lokaties waar dit verhaal zich afspeelt. De spelers die wel vaker een game als Final Fantasy of Suikoden hebben gespeeld zullen al snel merken dat de plekken en themaâs in Lost Odyssey al tientallen keren gebruikt zijn. Het is erg jammer dat Mistwalker niet wat originelere lokaties kon bekenden, maar gelukkig is de afwisseling tussen deze lokaties wel goed. Je zult namelijk nooit erg lang blijven hangen op een bepaalde plek, en altijd maar verder reizen.

Een onderdeel dat in Lost Odyssey regelmatig voorkomt is natuurlijk het vechten. Net als in de meeste RPGâs uit Japan gebeurt dit met een turn-based systeem. Dit hebben we al vele malen eerder gezien, en helaas weet Mist Walker dit onderdeel niet te vernieuwen. Er is wel een poging gewaagd, want je kunt door op het juiste moment op de juiste knoppen te drukken de vijand extra schade aanbrengen. Bij de eindbazen komen er nog wat meer getimede elementen bij kijken, want dit zijn niet gewoon groter dan normale vijanden. Elke eindbaas is uniek en is een soort puzzel hoe je deze moet verslaan. Hierdoor wordt het vechten in Lost Odyssey een stuk interessanter dan in de meeste andere RPGâs.

Laden, laden en nog eens laden
De laadtijden weten dit echter een beetje te verpesten, want deze zijn duidelijk aanwezig. Dit zou niet zo erg zijn als het slechts enkele malen gebeurt, maar je zult soms het idee hebben van laadtijd naar laadtijd te gaan, met maar een klein beetje gameplay ertussen. Dit was op de vorige generatie consoles al uitermate irritant, maar zou op de huidige hardware niet meer voor mogen komen.

Conclusie
Uiteindelijk is Lost Odyssey vooral een goede keuze voor de gamers die de tijd nemen om een spel te spelen. Wil je non-stop actie, dan kun je beter zo ver mogelijk van deze titel uit de buurt blijven, maar ben je iemand die het geduld heeft om de verhalen in Lost Odyssey te lezen, de gevechten uit te denken en geen probleem heeft met een langzame start, dan is dit een game die je je nog lang zult herinneren.