King's Quest Chapter 1 Review - Klassieker uit lang vervlogen tijden is terug!

Eindelijk! Een klassieker uit lang vervlogen tijden is uit een lange slaap ontwaakt. Na zeventien jaar blaast spelontwikkelaar The Odd Gentlemen het geliefde en traditionele King’s Quest nieuw leven in door vijf episodes gefaseerd uit te brengen. De eerste aflevering is inmiddels verkrijgbaar. Meer weten? Lees dan verder in onze King’s Quest review.

Van oorsprong is King’s Quest een point-and-click avonturenserie die in de jaren tachtig en negentig furore maakte. Dat was de tijd waarin het genre hoogtij vierde, met grote dank aan de legendarische Monkey Island-games. Zo populair en geliefd was King’s Quest niet, maar de serie onder (het reeds uit elkaar gevallen) Siera Entertainment vergaarde bekendheid nadat er steeds betere delen uitkwamen.

De introductie van de Super Nintendo leidde tot een flinke afname in de vraag naar point-and-clickgames. Het genre verloor aan populariteit, wat tevens het einde betekende voor King’s Quest. Herrezen uit zijn as is daar het vernieuwde King’s Quest: geen point-and-click, maar een volwaardige avonturengame waarin je vrij kunt rondlopen. Gamers die zijn opgegroeid met King’s Quest zullen er ongetwijfeld aan moeten wennen, maar al gauw wordt duidelijk dat de persoonlijkheid en de magie van de serie overeind is gebleven.

Opnieuw stap je in King’s Quest in de schoenen van Graham, een dappere maar slungelige jongen die niets liever wil dan een ridder zijn. In zijn ogen is de sprookjesachtige wereld van Daventry niet meer wat het geweest is. Grote, mythische wezens houden de bevolking in hun greep en het landelijke bestuur doet niets om de vele gevaren in de kiem te smoren. Met Graham als ridder zou alles anders zijn. Aldus Graham. Gewapend met een vurig enthousiasme en ongebreidelde energie neemt hij deel aan een kampioenschap waarin hij bij succes geridderd kan worden.

Op papier is het verhaal van King’s Quest vrij summier en nogal onbetekend, maar de manier waarop alles uit de doeken wordt gedaan is van een ongeëvenaard niveau. De game herbergt een soort sprookjesachtige verhaalvertelling: een oudere, door ziekte getroffen Graham blikt terug op zijn vele avonturen en vertelt deze met veel passie aan zijn kleindochter Gwendolyn. Het meisje zit aan zijn bed gekluisterd, omdat haar grootvader als geen ander kan vertellen over de vele draken die hij heeft getrotseerd en over de vele blunders die hij heeft begaan.

Deze verhalen worden verteld terwijl een jonge en onervaren Graham erop uit trekt. Vaak zijn het hilarische anekdotes die precies op het moment verteld worden zodra jij ze meemaakt. Leuk voorbeeld is het moment waarop een draak uit zijn slaap ontwaakt en je zo snel mogelijk een schuilplaats moet zoeken. Terwijl je naarstig op zoek bent naar een plek om te schuilen, hoor je Graham meerdere malen tegen zijn kleindochter zeggen ‘natuurlijk is het slim om...’ en ‘zo snel mogelijk deed ik...’. Maak je een fout, dan corrigeert Graham zich wat meestal met een hilarische grap gepaard gaat.

Hoe eenvoudig de gameplay ook oogt, het gebeurt geregeld dat Graham het loodje legt. Immers staat King’s Quest bekend om zijn onbegrijpelijke raadsels en puzzels. Voor sommige oplossingen moet je soms zo extreem krom en out-of-the-box denken dat je wel uren bezig bent alvorens je het juiste antwoord vindt. Een combinatie van scherpte, goed nadenken en de juiste voorwerpen is de sleutel tot het oplossen van de raadsels. Vaak ligt het antwoord echter recht voor je neus en hoef je in principe alleen maar het object uit je inventaris in te zetten.

Op andere momenten moet je weer helemaal teruglopen naar het stuk gebied waar je net vandaan komt om een bepaald voorwerp op te halen. In het begin is dit niet zo erg, daar de makers er alles aan gedaan hebben om een geloofwaardige wereld neer te zetten. Maar na een uur of twee begint het zogeheten backtracken toch aardig te frustreren. Daarbij halen de vele laadschermen tussen gebieden en het ontbreken van een fast-travel optie en een wereldmap de vaart behoorlijk uit King’s Quest. Als klap op de vuurpijl ben je verplicht om iedere dialoog af te luisteren, zelfs als je deze al gehoord hebt.

Het gebrek aan tempo is niet onoverkomelijk, maar het staat wel haaks op de filosofie van King’s Quest en laat je te vaak op de automatische piloot spelen. Dat is zonde, want daardoor verlies je het oog voor de vele pracht en praal die in de wereld van Daventry huisvest. De handgeschilderde wereld waarin wezens als reuzen, draken en minotaurussen rondbanjeren is werkelijk een lust voor het oog. In combinatie met de prachtige muziek, die continu van stemming wisselt (eerst vrolijk en dan grimmig), is dit audiovisueel gezien de mooiste King’s Quest-game aller tijden.

Spil in het visuele succes is Daventry, waarvoor de makers hun inspiratie haalden uit hun grote voorliefde voor folklore en mythologie. Niet alleen de setting is gebaseerd op die verhalen, ook de vele personages funderen in mythologie. Ze hebben allemaal iets herkenbaars. Zo zijn er ridders die zo arrogant zijn dat ze zichzelf alleen maar belachelijk maken, manipulatieve marktlui die je naaien waar je bij staat en vriendelijk ogende bejaarden die eigenlijk niet te vertrouwen zijn. Ieder karakter in King’s Quest heeft iets unieks en dat komt voor een groot deel door de stemacteurs die zonder meer een waanzinnige bijdrage hebben geleverd.

De langverwachte terugkeer van King’s Quest is een verrijking voor de game-industrie. Vijf minuten in Daventry is genoeg om verliefd te worden op de sprookjesachtige wereld en alles wat je daar kunt vinden en beleven. Het verhaal is avontuurlijk en meeslepend, de puzzels eenvoudig maar niet té makkelijk en de (veelal hilarische) personages schitteren allemaal in hun uitzonderlijkheid en persoonlijkheid. De eerste aflevering van King’s Quest duurt nog geen vier uur, maar smaakt nu al naar meer.