Kickbeat: Special Edition Review

Kickbeat begon als een grapje, maar het is nu toch echt een volledige game met zelfs een Special Edition. Een kung fu-game waarin je ritmisch moet zijn: werkt dat?

Op het hoofdkantoor van ontwikkelaar Zen Studios zit een groep creatievelingen die voor de grap een spel wilden maken voor hun creative director. Hij hield nogal van kung-fu, dus leek het ze grappig om er een gek genre doorheen te mixen. Een beetje ritme, een beetje vechtkunst en het verhaal dat een boos imperium alle muziek in de wereld heeft gestolen zorgden ervoor dat Kickbeat ook echt werd gemaakt.

Opzich is er niet heel veel meer over van het vechten. Je personage vecht wel, maar het gaat er in de gameplay puur en alleen om dat je de juiste knop op het juiste moment indrukt. Dat betekent dat je niet zelf beslist welke move je personage doet, dat hangt helemaal af van de slechteriken die op je pad komen.

Die staan namelijk allemaal in een rondje om je heen en afhankelijk van of ze aan de rechterkant, linkerkant, van boven of van beneden aanvallen, moet jij het daarmee corresponderende icoontje indrukken. Soms zelfs twee tegelijk, wat best pittig is omdat het tempo vrij hoog ligt. Snel driehoekje en rondje, om daarna meteen tegelijkertijd vierkantje en kruisje in te drukken is vrij heftig.

Er zijn verschillende kleuren vijanden en het is handig om dat in de gaten te houden. Ze komen namelijk niet allemaal op de tel precies een slag uitdelen, sommigen nemen net even een halve tel of nog een andere maat aan. Wel allemaal in het ritme, maar dat betekent wel dat je je duim vliegensvlug op de juiste plekken moet kunnen zetten.

De game ziet er niet heel erg mooi uit en voelt een beetje zielloos. Steeds weer die slechteriken om je heen in een saaie discotheek-opstelling is niet inspirerend. Nu heb je geen tijd om rustig naar die omgeving te kijken, want je bent hard aan het buttonbashen, maar alsnog voelt Kickbeat wat cheap aan.

Wat daarentegen wel inspirerend is, is de tracklist. Niet alleen omdat een van de favoriete bands van ondergetekende er tussen staat, maar sowieso omdat het een leuke mix biedt van pop, rock en hiphop. Je vecht jezelf al knoppendrukkend een weg door 24 ietwat oude tracks van onder andere: POD, Rob Zombie, Celldweller, Southpaw Swagger en Blue Stahli.

De special edition biedt 6 tracks meer dan de gewone game. Voor de Steam-editie geldt zelfs dat je eigen muziek kunt importeren. Desondanks is de game qua content wat minimalistisch. Eigenlijk ben je er vooral lang mee bezig omdat het een uitdaging is op het juiste moment de juiste knoppen te blijven indrukken.

Het helpt om op de bank mee te bewegen met de beat, zodat je timing optimaal is. Deze game is namelijk niet vergevingsgezind. “Wat een makkelijke tutorials, ik skip ze wel” kun je denken, maar daar kom je waarschijnlijk later op terug. Het is een pittige game, zelfs als je hem op het makkelijkste niveau (normal) speelt.

De content is dan niet reusachtig groot van omvang, ietwat repetitief en de game voelt wat simpel in elkaar gezet, KickBeat is verder een lekker uitdagende game die weinig kost (en ook nog cross-buy bevat voor PlayStation-bezitters). Je besturing wordt zo precies geregistreerd dat je timing perfect moet zijn ,maar zolang je ritme hebt, zoef je er doorheen.