Journey Review - Journey zegt meer dan duizend woorden

Tweeënhalf uur. Zo lang hadden we nodig om de credits van Journey voorbij te zien rollen. Het zou het begin van een negatieve Journey review kunnen zijn, maar vergis je niet: Journey is jaren na de originele release nog steeds een waanzinnige reis, die je gegarandeerd nooit meer zult vergeten.

Voordat we verder gaan is het belangrijk om te vermelden dat ondergetekende het origineel (in 2012 op de PS3 beloonden we de game met een 8,5) nooit gespeeld heeft. Met een frisse blik betraden we de woestijn van Journey, waarin je een figuurtje in een rood gewaad bestuurt. Geen naam, geen inleiding: alleen een rood mannetje, een uitgestrekte woestijn en een hoge berg in de verte waarvan je weet dat je er heen moet.

Het is opmerkelijk hoe Journey je zonder een woord te spreken of letter op het scherm te schrijven leert hoe de game in elkaar zit. Simpelweg door te proberen en ontdekken kom je achter de vaardigheden van het personage dat je bestuurt, dat bijvoorbeeld een talent is in het naar beneden glijden van zandheuvels.

Ook heeft hij een magische sjaal, die opgeladen kan worden om korte stukjes door de lucht te zweven. Een combinatie van dit glijden en zweven is genoeg om je een weg door de wereld van Journey heen te banen, en omdat de game nergens echt moeilijk wordt, hoef je geen platformheld te zijn om het avontuur tot het einde uit te zitten.

Terwijl we druk bezig zijn met het opsporen van stukjes stof in de woestijn om onze sjaal te verlengen, zien we een klein rood stipje in de verte door de lucht glijden. Zo snel als we kunnen banen we ons een weg door het mulle zand, en zodra we dichtbij genoeg zijn om te zien dat het een andere speler is, kunnen we niet snel genoeg de knop indrukken waarmee ons figuurtje een geluidssignaal geeft. De kreet is genoeg voor de andere speler om ons op te merken en ook hij (of zij) wijzigt zijn koers om ons te ontmoeten.

Voor we het weten rennen we samen het ene na het andere gebied door, terwijl we met de geluidssignalen aan elkaar laten weten als er iets bijzonders te zien is. Deze piepjes zijn het enige communicatiemiddel, en omdat er geen manier is om te weten met wie we spelen, kunnen we ook geen andere berichten naar elkaar sturen. Een willekeurige voorbijganger dus, die toevallig op hetzelfde moment dezelfde reis naar de berg maakt.

Vanaf de eerste seconde zijn we onder de indruk van de grafische pracht van Journey, maar pas als we na een half uurtje spelen een enorme zandheuvel afglijden terwijl de ondergaande zon de wereld in een gouden licht baadt, komt alles samen.

De orkestrale muziek bouwt op, de camera zorgt voor een filmisch standpunt en de ondergaande zon maakt van een glijpartij een waanzinnig kunstwerk, waar wij met onze anonieme metgezel doorheen roetsjen. Het had wat ons betreft oneindig door mogen gaan, maar voor we het weten schieten we de rotswand uit, en tuimelen we de donkere grotten in.

Hoewel Journey zoals gezegd slechts een paar uur duurt, passeer je tal van verschillende omgevingen, die zowel qua uiterlijk als op het gebied van gameplay heel anders aanvoelen. We verklappen verder niets, maar de manier waarop Journey de gebieden en het speltempo afwisselt is waanzinnig, en zorgt voor een ervaring die je zonder dat je er erg in hebt in een gamesessie uitspeelt. We raden het ook van harte aan om dit te doen, omdat zo het verhaal dat Journey je probeert te vertellen het beste overkomt.

Het is lastig om een vinger te leggen op wat Journey nu zo'n onvergetelijke ervaring maakt. Er zijn geen epische eindbaasgevechten of unieke puzzels, maar toch weet de game heel wat in je los te maken. Na afloop wisten we bijvoorbeeld niet hoe snel we de soundtrack moesten downloaden en konden we niet wachten om onze ervaringen te delen met vrienden die Journey ook gespeeld hebben.

Of het nu het unieke coöperatieve aspect is, de waanzinnig mooie omgevingen, de muziek die naadloos aansluit op de gameplay of een combinatie van dit alles, we kunnen je geen warmere aanbeveling geven dan om een avondje vrij te maken voor Journey. Zet je telefoon uit, doe de gordijnen dicht en zet een koptelefoon op en laat jezelf onderdompelen in deze unieke videogame, die je simpelweg een keer gespeeld moet hebben.