Jojos Bizarre Adventure - Eyes of Heaven review - bizar

Jojo’s Bizarre Adventure kent een rijke verhaallijn. Een verhaallijn die in de anime behoorlijk vreemd verloopt, maar wel voor het nodige spektakel zorgt. Logisch dan ook dat CyberConnect2 met de game ongeveer hetzelfde neer wil zetten. Maar of dat in een game een goede zaak is? Dat lees je natuurlijk in de Jojos Bizarre Adventure - Eyes of Heaven review!

Jojo’s Bizarre Adventure gaat over bloedlijnen, speciale krachten en vooral stijl, al is die laatste bij veel karakters in de serie op het laatste gebied wat vreemd te noemen. Er is al een aantal games geweest in de franchise, waaronder een op de SEGA Dreamcast en een op de PlayStation 3. En nu dus een game voor de PlayStation 4: Eyes of Heaven.

Eyes of Heaven begint als we de god Dio verslagen zien worden door Jotaru Kujo. Na dit gevecht zien we dat op een vreemde wijze de karakters die eerder gesneuveld zijn in de verhaallijn weer tot leven komen. Alleen ze zijn niet meer zo lief. Jojo en zijn vrienden worden door ze aangevallen met als doel ze uit de weg te ruimen.

Met behulp van Speedwagon moet Jojo deze karakters redden. En daarvoor moet door tijd en ruimte gereisd worden, maar vooral veel geknokt worden. Wat volgt is een verhaal wat behoorlijk verwarrend is. Voor de kenner van de serie geen nieuws, maar voor nieuwkomers die de anime niet goed kennen is het einde al snel zoek.

Het verhaal volgt namelijk niet direct de serie op, maar vertelt iets nieuws gebaseerd op die verhalen. De game legt daarbij ook niet echt iets uit. Hiermee is de game al echt gericht op de fans van de anime en minder toegankelijk voor nieuwkomers.

Jojo’s Bizarre Adventure is een anime die zoals gezegd om stijl draait. En die stijl komt erg goed terug in de audiovisuele kant van de game. De karakters zien er stuk voor stuk erg tof uit, de menu’s zijn overzichtelijk en de algehele grafische stijl van de game ziet er goed uit.

De karakters zijn cel shaded vormgegeven en de game an sich is een vreemde kruising van een stripverhaal en een circus. De kleuren spatten van je scherm in bijna iedere scène en de soundtrack is behoorlijk schreeuwerig. Het geheel past vreemd genoeg wel prima bij elkaar en is ook niet storend.

Alleen de levels zijn wat saai ingericht, hoewel ze wel voor een groot deel interactief zijn. Er zijn levels met raptors erin, een huis vol zombies dat in brand staat en nog veel meer. Alle 12 te spelen levels zijn behoorlijk van formaat, maar geen van de levels is echt memorabel. Ze hebben geen uniek gevoel en zorgen niet voor een extra dimensie in de gevechten.

En de gevechten zelf zijn ook niet fantastisch, wat echt zonde is. Dit is tenslotte waar de game om draait. Het gros van de game ben je aan het knokken tegen een van de andere karakters (ieder karakter komt meerdere keren voorbij) of tegen hordes zombies of vampieren.

De gevechten voelen simpelweg niet altijd even goed aan, hoe spectaculair ze ook kunnen zijn. Er wordt wel uitgelegd hoe alles werkt, behoorlijk omslachtig zelfs, maar tijdens een gevecht heerst er chaos. En dan niet de goede variant. Karakters lopen vast tegen een muur of je mist een tegenstander compleet terwijl je er tegenaan staat.

Daarbij is het aantal bewegingen dat je hebt behoorlijk beknopt. Je hebt slaan en hard slaan en daar kun je een combo van maken. Alleen als je hard slaat eindigt de combo vaak meteen. Dan zijn er nog enkele speciale bewegingen maar die zijn bijna nooit in een combo te gebruiken. Een behoorlijk plat vechtsysteem dus wat redelijk snel verveelt.

De Dual Combos en Dual Heat Attacks, ofwel de supermove, die je eens in de zoveel tijd in kunt zetten zijn spectaculair, maar ook deze hebben last van eerdergenoemde kwaaltjes. Het vechtsysteem heeft hier gewoon te weinig aandacht gekregen in tegenstelling tot Ninja Storm 4 uit dezelfde stal.

De besturing in Jojos Bizarre Adventure Eyes of Heaven is wel goed uitgewerkt, Karakters reageren snel en bewegen soepel door de levels heen. Dit merk je tijdens de gevechten, maar ook tijdens de Exploration gedeelten die je kunt spelen nadat je een level af hebt.

En de game heeft ook genoeg modi en karakters te bieden. De verhaallijn is de hoofdmodus met in totaal twaalf hoofdstukken die je een uur of zes bezighouden. Daarnaast is er nog de Free Play modus, waarin je in een vrij gevecht tegen de computer kunt spelen of naar een AI gevecht kunt kijken. En natuurlijk is de game ook tegen elkaar te spelen.

Alleen dit kan niet offline. Je zult dus online moeten spelen om andere spelers in elkaar te meppen. Helaas wordt de game op het moment van schrijven niet online gespeeld (althans, we hebben nooit iemand gevonden), dus dit onderdeel hebben wij niet aan de tand kunnen voelen. Naast deze twee modi is er nog een shop voor outfits, kun je karakters aanpassen en is er een karaktergalerij.

In alle modi kun je kiezen uit de ruime selectie vechtjassen. Er zijn namelijk maar liefst 51 karakters beschikbaar in de game die onderling ook nog eens verschillende Dual Heat Attacks kunnen hebben. Met zo’n flinke selectie karakters kun je je lol nog even op om alles uit te vogelen!

Hoewel het tof is dat iedereen gelijk te selecteren is, blijft er weinig ruimte over om dingen vrij te spelen. Dat is dan ook beperkt tot kleuren, wat moves en uitspraken van karakters die je vrijspeelt en met ervaringspunten moet kopen in de Shop van de game.

Jojo’s Bizarre Adventure komt dan wel van een ontwikkelaar met een berg ervaring in dit soort games, maar dat blijkt geen garantie voor succes te zijn. De game ziet er an sich goed uit, maar doet nergens iets bijzonders.

Daarbij is het echt op de fan gericht en is er te weinig op de nieuwkomer gelet. Het vechten laat hier en daar nog te wensen over, maar aan content is geen gebrek. Al met al is het een leuke game, maar echt alleen als je de serie kent. Anders snap je er geen bal van.