Invizimals: The Lost Kingdom Review

Jong publiek opgelet! Het kan maar eens zo zijn dat je aan het einde van het jaar geen PlayStation 4 van de goedheiligman krijgt, en dat je nog met een PlayStation 3 opgescheept zit. Maar wees niet getreurd. Er is Invizimals: The Lost Kingdom, een game speciaal ontwikkeld voor het jongere publiek dat zich in het verleden heeft vermaakt met Skylanders, Ratchet & Clank en dergelijke. Dat belooft wat.

Wellicht ken je Invizimals al. Op de PSP verschenen namelijk al drie games uit de franchise en pas geleden is er ook een game voor de PlayStation Vita verschenen. En het waren ook hele toffe games. Met behulp van augmented reality kon je in je eigen tuin op zoek gaan naar de zogenaamde Invizimals, om ze vervolgens te vangen en te gebruiken tegen andere Invizimals in het spel.

Maar daar gaat de PlayStation 3-versie helemaal niet over. Het is totaal anders. En dat merk je al gelijk aan het begin. Novarama en Magenta Software, de ontwikkelaars van het spel, hebben ervoor gezorgd dat Invizimals: The Lost Kingdom het over een totaal andere boeg gooit. Geen kunstjes met de camera - waar Novarama zo door gewaardeerd wordt -, maar een echte platformer waar je met Hiro op pad gaat om verschillende Invizimals te vinden en tegen te vechten.

Hiro? Ja, Hiro. Hij is de hoofdpersoon van het avontuur dat je gaat beleven. Tijdens een vrij indrukwekkend introfilmpje krijgen we te weten dat Hiro een zogenaamde magische steen probeert te stelen. Je vraagt je natuurlijk af waarom; Hiro is op jacht naar Invizimals en heeft gehoord dat hij in het Verloren Konkrijk heel wat kan vangen. Maar ja, om toegang te krijgen, heeft hij dus die steen nodig. En dat lukt hem, natuurlijk.

Eenmaal aangekomen blijkt dat Hiro niet alleen op Invizimals moet jagen. Nee, er is namelijk een robotleger iets heel stouts aan het doen. Het leger is alle energie uit die wereld aan het stelen, en jij moet ervoor zorgen dat dat gestopt wordt. Dat is geen pretje, en dus zul je met behulp van de Invizimals het leger te lijf gaan.

Hiro kan naast jagen ook transformeren in Invizimals. En dat doet hij geregeld. Met in totaal zestien verschillende Invizimals kan Hiro op veel manieren zijn vijanden verslaan. Dat klinkt veel, maar Invizimals kenners weten dat er ongeveer honderd verschillende beesten in het universum zijn. En dan zijn zestien zeker weinig. Dat kan veel meer. Het lijkt alsof de ontwikkelaars niet genoeg tijd hebben gekregen om van Invizimals: The Lost Kingdom een heel groot spel te maken. Als je de keuze maakt om er een platformer van te maken, ga er dan ook voor. Probeer het niet zo compact als bij de PSP games (wat de bedoeling was, dus dat was goed) te maken. Maar nee hoor.

Het wordt dus al vrij snel eentonig met die Invizimals. Je bent ongelofelijk vaak aan het vechten, soms komt er een puzzel aan te pas en kun je jouw verzamelde Z-ballen besteden aan nieuwe vechtmethodes; maar daar blijft het ook bij. De extreem lage moeilijkheidsgraad geeft weliswaar aan dat het echt een spel voor kinderen van rond de zeven jaar is, maar bij Ratchet & Clank, LEGO en Skylanders heb je als volwassene het gevoel dat je een ware nostalgieles beleeft met het spel. Dat heb je bij Invizimals niet.

Qua variatie is het gelukkig wel goed gesteld met de zes werelden waarin je met Hiro terechtkomt. Ze zijn prachtig vormgegeven, al is dat niet op élke wereld van toepassing. Maar het is knap dat er veel aandacht is besteed aan de presentatie ervan. Dat zie je ook goed in de luchtgevechten die je soms meemaakt. Prachtig neergezet. Volop actie. Dan denk je: het kan toch de goede kant op gaan.

Maar dan denk je aan de dynamische camera, waardoor je zelf niet mag bepalen hoe je de camera wilt hebben. En dat is anno 2013 ongelofelijk irritant. Ja, in adventure games waar je niet hoeft te vechten is het bijzonder handig, maar niet in games als deze. Dat je lekker aan het vechten bent en dat dan de camera draait. Tel daarbij een ontbrekend achtergrondmuziekje - die het allemaal wat spannender zou kunnen maken - en je denkt: dom, dom, dom.

Tegenwoordig is het niet meer genoeg om een standaard platform game af te leveren, zeker als je spel nergens in uitblinkt. Dat is het geval bij Invizimals: The Lost Kingdom. Een ontzettend tof concept en een vrij geslaagde franchise, maar een platformer maken is toch echt andere koek. Het spel is, gelukkig voor de makers ervan, gemaakt voor kinderen en die zullen er dan ook niet mee zitten. Geen schandalig cadeau voor Sinterklaas dus. Maar als je hoopte eentje van het kaliber Ratchet & Clank, Jak & Daxter en dergelijke te hebben, dan heb je het mis. Jammer!