Infernal: Hell's Vengeance Review

Volgens religieuze geloven zijn er twee soorten krachten: goed en slecht. In Infernal: Hell’s Vengeance neem je de rol in van de slechte kant. Zijn wij gezegend met dit spel of is het één en al hel en verdoemenis?

Halverwege oktober lag het spel dan in de winkel, Infernal: Hell’s Vengeance. Het spel is ontwikkeld door Metropolis Software en wordt uitgeven door het Nederlandse PlayLogic. Infernal: Hell’s Vengeance verscheen in 2007 voor de PC en is nu dus geport naar de Xbox 360. Maar vervloekt zijn Metropolis Software en PlayLogic voor het voortbrengen van dit Satanskind!

Ryan is best vet
In Infernal: Hell’s neem jij de rol op je van Ryan Lennox, een voormalig agent van het licht. Ryan, vrijwel de hele game door Lennox genoemd, is onder bepaalde omstandigheden terecht gekomen op het duistere pad. In het begin van de game ben je overigens nog goed, maar na één level word je slecht. Ryan is in eerste instantie niet van plan zich tot het kwade te bekeren maar door het aanbod van de duivel, in kostuum, gaat hij toch het kwade vertegenwoordigen op wraak te nemen op het goede. Ryan is dan ook best een vet personage maar helaas zit Ryan Lennox in de verkeerde game, want dit spel is niet zo best.

Het verhaal is best aardig
Al snel in de game gaat Lennox samen met een dame genieten van een drankje. Tijdens dit gesprek wordt Lennox gebeld door een onbekend persoon, en mocht hij ‘het’ overleven dan wil deze persoon Lennox graag zien op een bepaald adres. Als Ryan zijn telefoon heeft opgehangen, blijkt de dame een agent van het licht te zijn met de opdracht hem te vermoorden, maar ze kan dit niet. Ze zegt tegen hem dat hij moet vluchten en hier begint de actie. Het leger van licht heeft het namelijk op jou gemunt en aan jou de taak om te ontsnappen.

Schieten en zuigen
Vrijwel je hele avontuur in Infernal: Hell’s Vengeance ben je bezig met het beschieten van je vijanden en het opzuigen van hun Mana. Ryan’s leven herstelt zich namelijk door het opzuigen van deze mana. Dit is dan ook de eerste speciale kracht die je hebt. Wel makkelijk is dat je ook gelijk ammunitie krijgt door dit te doen. Maar de gameplay is zo saai en onafwisselend dat je het na een paar levels wel weer hebt gezien. Het enige wat je doet is schieten, zuigen en shieten, en dit de hele tijd weer opnieuw. Het wordt dan ook al snel herhalend.

Dat de game niet heel goed is ligt gelukkig niet aan de levels, want deze zijn gelukkig gevarieerd. De ene keer zit je namelijk in een soort discotheek, dan in een klooster en vervolgens ben je op een vliegveld. Helaas zijn er dan weer wel te weinig moment waarop je je speciale krachten moet gebruiken. De krachten die Ryan namelijk heeft zijn onder andere: teleporteren en ontzichtbaar worden.

Besturing heeft ook zijn gebreken
De besturing van Infernal: Hell’s Vengeance is op zich goed maar heeft een aantal gebreken. Zo rol je door twee keer de linker-stick naar een kant in te drukken en dit kan soms knap lastig zijn. Want tijdens het afknallen van je vijanden zul je zo af en toe ongewenst rollen en in het ergste geval val je dood neer. En ben je eenmaal dood begin je weer helemaal aan het begin, want van een autosave functie is geen spraken.

Ook het schuilen achter objecten gaat soms ongewenst. Dit doe je namelijk door tegen een muur aan te lopen en soms loop je net langs een muur en duikt Ryan gelijk tegen de muur aan. Dan hebben we nog het wisselen van wapens, dit doe je door op de D-pad naar boven en naar beneden te drukken. Hier lijkt niets mis mee maar in het heetste van de strijd werkt het soms knap lastig.

Grafisch ook verouderd
Momenteel leven we in een tijd waarin HD erg belangrijk is, maar helaas heeft Metropolis Games geen moeite genomen om Infernal: Hell’s Vengeance op te poetsen. De graphics zien er namelijk echt behoorlijk verouderd uit en doen denken aan het jaar 2006. Ook de monden van de personages lopen soms niet synchroon of bewegen op hele onnatuurlijke manieren. Ook zijn de omgevingen soms erg kaal en zien objecten er niet afgewerkt uit. Heel erg jammer!

Geluid
Het geluid in Infernal: Hell’s Vengeance is ook erg jammer. Zo herhaalt de muziek zich erg snel en is iedere keer dezelfde rock/metal muziek te horen als je in gevecht bent. Dan hebben we ook nog de voice-overs. Deze zitten helaas ook net onder het gemiddelde en klinken dan ook erg gespeeld. Gelukkig zijn de geluidseffecten wel van een acceptabel niveau.

Geen multiplayer
Helaas is er ook geen enkele vorm van multiplayer te bekennen in Infernal: Hell’s Vengeance. De game moet het dan ook puur van zijn singleplayer avontuur hebben en zoals je hebt kunnen lezen is dat niet veel soeps. Ook hoef je de game niet voor de achievements opnieuw te spelen, die krijg je namelijk voor ieder lullig dingetje dat je doet.

Conclusie
Zoals je hebt kunnen lezen is er vrij weinig goed aan Infernal: Hell’s Vengeance. De graphics, het geluid, de soms irritante besturing, het ontbreken van de multiplayer en een het matige verhaal zorgen ervoor dat Infernal: Hell’s Vengeance geen topper is. Het hersenloos dood schieten van vijanden wordt dan ook na één of twee levels erg saai en het gebruiken van je krachten is helaas te beperkt. Wanneer moet je dit spel toch halen? Als je graag snel en veel achievements wilt, of je echt alleen maar vijanden dood wilt knallen ondanks de gebreken die de game heeft. Maar zelfs dan zijn er nog betere spellen.