In The Blood Review - Is het een A-film, B-film of C-film?

Is dit een b-film, een c-film of nog erger? Aan die gedachte ontkom je niet als je de film In The Blood in handen krijgt. Na twee uur is het antwoord in ieder geval pijnlijk; dit is geen beste actiefilm. In deze In the Blood review lees je wat eraan schort.

In The Blood gaat over Ava (Gina Carano) die met haar man Derek (Cam Gigandet) op huwelijksreis is. Hoewel het verliefde stelletje eerste op een roze wolk zit, gaat er al snel iets mis. Terwijl de twee aan het dansen zijn in een nachtclub krijgt Derek het een beetje aan de stok met een lokale inwoner: Big Biz (Danny Trejo).

Waar je als kijker misschien zou verwachten dat Derek zijn mannetje wel staat, is het zijn kersverse vrouw die erop los mept en iedereen het nakijken geeft. Een schop hier, een klap daar, even dat lichaamsdeel breken. Geen probleem. Ava lijkt wel een huurmoordenares en je ziet Derek bijna denken: WTF.

Tot zover is In The Blood best interessant, maar hierna krijgt de film alleen maar een gek verloop. Qua verhaal zou het logisch geweest zijn als Big Biz achter Derek en Ava aankomt, maar in plaats daarvan dondert Derek de volgende dag van een tokkelbaan. Ava vindt manlief en Derek wordt op een brancard gebracht en afgevoerd naar het ziekenhuis.

Alleen is er een probleem: Ava mag niet mee in de ambulance en bij het ziekenhuis aangekomen kan ze haar man niet vinden. Het hele personeel heeft niet van hem gehoord. Best gek, want zijn mobiel ligt er wel. Alle alarmbellen gaan dus af bij Ava.

De kijker weet door de eerste minuten dat Ava een verleden heeft. Ze is gehard door het leven en haar vader heeft haar geleerd te overleven. Al van jongs af aan heeft ze geleerd zichzelf (ruig!) te verdedigen en nooit een traan te tonen. Emoties is iets voor zwakke mensen en dat kan alleen maar tegen je gebruikt worden. Een huurmoordenares is ze niet, maar ze bevat alle skills om er een te zijn.

Voor haar is bij het ziekenhuis dan ook één ding duidelijk: Ze zal uitzoeken hoe de vork in de steel zit en afrekenen met iedereen die niet eerlijk tegen haar is geweest. Of haar man wel of niet leeft, laten we in het midden, maar natuurlijk is er iets aan de hand.

Wat In The Blood interessant doet, is spelen met flashbacks en de tegenwoordige tijd. Via flashbacks wordt langzaam duidelijk hoe Ava's jeugd was en hoe het komt dat ze als een killer te werk gaat. Ze lijkt wat dat betreft wel een beetje de vrouwelijke Liam Neesom uit de Taken-reeks.

Het punt is alleen wel dat regisseur John Stockwell soms vreemde keuzes heeft gemaakt waardoor de plank vaak misgeslagen wordt: De eerste tien minuten kijk je naar een horrorfilm, die sfeer is neergezet en echte horrorshots zijn genomen. Vervolgens kijk je naar een zoetsappige romantische film met een lieflijk sfeertje. En daarna gaan we naar een actiefilm en ondertussen krijgen we soms wat oude horrorbeelden voorgeschoteld.

Die keuzes liggen te ver uit elkaar en mixen niet lekker. Ook de montage laat soms te wensen over, te veel gekke beelden die niet lekker gemonteerd zijn. En hoewel hij niet de minste acteurs heeft ingezet voor zijn rollen, komen ze stuk voor stuk totaal niet uit de verf. Wat ook te maken heeft met de uiterst belabberde dialogen. In The Blood slaat helemaal nergens op.

Luis Guzmán kijkt met dezelfde ernstige blik als altijd, Gina Carano toont geen emoties in haar gezicht, Cal Gigandet kan alleen maar mooi zijn met een sixpack in beeld en Amaury Nolosco heeft nooit meer zijn acteerniveau van Prison Break gehaald. Ze zitten allemaal niet lekker in de film en komen alles behalve goed samen.

Als je dom vermaak wilt met je hersens op 0 kan In The Blood nog aardig zijn voor een avondje, maar beter van niet. Zelfs voor een B-film zijn er betere te vinden; ga dan lekker het foute Machete met Danny Trejo kijken, of zo! Dat is zó fout, dat fout weer goed wordt. In The Blood weet nooit de goede snaar te raken is echt dramatisch slecht. Een C-film.