I Am Alive Review

Als onderdeel van de Xbox Live Arcade House Party van Microsoft verschijnt morgen I Am Alive. De titel zegt het al, je bent nog in leven en je moet blijven leven. Dat je nog leeft is eigenlijk al een wonder op zich. Veel mensen hebben namelijk de apocalyps van aardbevingen, zandstormen, en dergelijke niet overleefd of zijn gevlucht naar veilige grond. I Am Alive, maar hoelang nog?

Je zult dus niet veel leven zien in je avontuur in I Am Alive. Eerder dood, de dood in de ogen kijken. Ja, dat zul je! Van een torenhoog gebouw afvallen, sterven door fysieke uitputting in een zandstorm of de kogel krijgen van een bende andere spaarzame overlevers. Het kan je allemaal gebeuren, dus wees op je hoede in I Am Alive. Wees op je hoede tijdens je zoektocht naar je vrouw en je kind, want daar draait de game om. Jij was niet thuis tijdens de apocalyps en je vrouw en dochtertje wel. En zij zijn wel veilig geëvacueerd. Na een jaar overleven kom je eindelijk weer bij je huis en vind je het briefje van je vrouw waarin dat staat vermeld. “Wij zijn veilig, ik kon geen risico nemen met onze dochter,” dat is wat vrouwlief schrijft, een jaar geleden dan. Zijn zij nog in leven? Voilà, het cliché verhaal is ingeluid, het avontuur is begonnen.

Bluffen als een pokerspeler met slechte kaarten
Om terug te komen op leven en dood, die thema’s staan centraal in het spel. Voedsel is schaars, medicijnen zijn schaars, alles is schaars. En iedereen die nog leeft wil het toch allemaal hebben. Daarom zal het gros van de mensen die je op je pad tegenkomt, je niet goedgezind zijn en je maar al te graag van kant maken. Weer een concurrent minder, denken ze dan. Die vijanden kunnen nogal eens een probleempje vormen. Je hoeft namelijk niet te verwachten dat je daar met je kalasjnikov met twintig magazijnen wel even doorheen vliegt. Nee nee, ook kogels zijn schaars. En überhaupt wapens. Wees blij als je een kapmes vindt, of een boog! Houd ze vooral bij je, en je pijlen ook, want je hebt alles hard nodig om uiteindelijk het eind van het spel te kunnen bereiken en door je huiskamer te roepen (ja, doe dat maar gewoon) “I am alive!”

Wat nu als je geen kogels hebt, zul je je afvragen? Moet je dan je missie opnieuw beginnen om toch je vijanden te kunnen verslaan? Nee, dat hoeft niet. Wat je kunt doen, en gelukkig wordt dit in het begin van de game uitgebreid uitgelegd, is gewoon je lege pistool trekken als een bende ongure types je lastig valt. Richt die op hun hoofden en als je een beetje goed bluft, zakken ze op de grond en geven zich over. En ook jij moet de weer-een-concurrent-minder mentaliteit aannemen: geven ze zich over? Snijd de keel door, gooi ze in het ravijn, whatever, dood hen!

Altaïr Ibn-La'Ahad en Ezio Auditore da Firenze, of toch niet?
Genoeg leven en dood, tijd voor het betere klimwerk. Want dat is toch wel het derde centrale thema in I Am Alive. Klimmen, klimmen en nog eens klimmen. I Am Alive is van Ubisoft en een idee van Jade Raymond, die ook een grote rol speelde in de ontwikkeling van Assassin’s Creed. En de ware klimpartijen van Altaïr en Ezio vind je absoluut terug in I Am Alive, dat moge duidelijk zijn! Hoewel de knopcombinaties en dergelijke allemaal wat anders zijn dan in Assassin’s Creed, voelt het klimmen eigenlijk identiek aan.

Dat gaat lekker zul je denken, want dat kunnen die andere overlevers niet. Nee, dat is waar, maar jij bent ook geen ware Altaïr of Ezio. Jij bent een gewone vent die een apocalyps heeft overleefd. Wat betekent dat? Dat je lekker kunt klauteren als onze twee AC-vrienden, maar dat je conditie niet best is. Geen onbeperkte klimsessies. Nee, je hebt rekening te houden met je staminabalk. Als die leeg is, donder je naar beneden. Zo simpel is het. Zorg dus dat je snel klimt of de juiste hulpmiddelen bij je hebt om je conditie tijdens het klimmen op peil te houden. Of bekijk van tevoren alvast waar je af en toe kunt uitrusten. Anders ben je gewoon de sigaar en lig je beneden.

Niet ongelimiteerd falen
Dan kun je het opnieuw proberen, maar dat is eveneens niet ongelimiteerd. Je hebt binnen een grote missie een bepaald aantal pogingen om checkpunten te halen. Als je pogingen op zijn en je faalt, dan zul je de hele missie opnieuw moeten beginnen. Dat is flink balen, dus zorg maar dat je je best doet. Je kunt overigens pogingen verkrijgen bij iedere missie die je voltooit en wanneer je een arme hulpbehoevende overlevende helpt. Wanneer je de tweede en tevens hoogste moeilijkheidsgraad speelt, krijg je bij het voltooien van de missies echter geen nieuwe pogingen, waardoor je dus helemaal geconcentreerd te werk moet gaan. Overigens moeten we opmerken dat het klimmen soms niet helemaal lekker werkt, zoals we dat ook in Assassin’s Creed zien. Je gaat dan niet helemaal naar waar je wil gaan. Met de druk van een staminabalk is dit meteen ook een stuk storender dan in AC.

Een ander punt dat zeker het vermelden waard is, is dat I Am Alive iets genuanceerder in elkaar steekt dan Assassin’s Creed qua klimmen en het afmaken van vijanden. Alles is schaars en je bent geen superheld. Bovendien ligt de stad in puin. Je moet soms dus flink puzzelen om bij die ene jerrycan met benzine te komen die je nodig hebt of om te ontdekken hoe je van verdieping één naar verdieping vijf komt.

Audiovisuele loftrompet
Rest ons nog het audiovisuele aspect van I Am Alive. Heb geen vooroordelen over Xbox Live Arcade games qua grafische prestaties. I Am Alive is werkelijk waar schitterend, mooier zelfs dan Alan Wake’s American Nightmare, een andere prachtige arcadetitel uit de Arcade House Party van Microsoft. Menig retailgame van deze tijd kan zich niet meten met I Am Alive als het op graphics aankomt en dat is een puike prestatie van Ubisoft. Ook voor de muziek steken we de loftrompet. De sfeer in I Am Alive wordt geweldig bepaald door de muziek, met onheilspellende melodieën wanneer je staminabalk leeg dreigt te geraken of wanneer een bende het op je heeft gemunt. Petje af!

Grootse game met kleine tekortkomingen
Bij het doorlezen van bovenstaande tekst valt ons op dat er eigenlijk nauwelijks een minpunt instaat. Het cliché verhaal, maar we moeten toch bekennen dat dit helemaal niet stoort. Je wilt namelijk vanaf minuut één al weten waar je geliefde en je kleine zijn en daarom doet het o zo cliché verhaal van een apocalyps en uit elkaar getrokken gezinnen het toch heel erg goed. Misschien had I Am Alive wat meer zijverhalen moeten kennen, om zo meer te weten te komen over de wereld, over jezelf, over de apocalyps. Nu gebeurt het slechts bij vlagen dat je eens iets te horen krijgt. Iemand die je uit de brand hebt geholpen met een pak medicijnen, of iets dergelijks. Voor de rest, tsja... goede sfeer, check, de gameplay lijkt veel op die van Assassin's Creed en het is jammer dat deze dus soms een irritatiefactor is. Een kleine smet op een prachtige game.