Hour of Victory Review

Onlangs verscheen Hour of Victory, de zoveelste shooter waarbij je een sleutelrol speelt in de veldslagen van de Tweede Wereldoorlog. Is het spel vernieuwend of slechts de zoveelste shooter die handelt over de Tweede Wereldoorlog?

Verhaal
Omdat ik niet teveel woorden wil vuil maken aan deze game citeer ik letterlijk uit het boekje: ‘De geallieerden hebben ontdekt dat de Duitsers bezig zijn met het ontwikkelen van een atoomwapen. De kans bestaat dat ze hiermee de oorlog in hun voordeel kunnen beslechten. Het spel volgt een klein team elitesoldaten die op zoek naar informatie over het Duitse programma voor geheime wapens. Ze moeten vechten om de Duitsers te stoppen, voor het geheime wapen op de wereld wordt losgelaten’.

Drie personages
Dan gaan we nu over naar het spel zelf. Laat ik beginnen met het positieve aspect want daarna zal dit spel omvallen als een kaartenhuis. Aan het begin van ieder level kun je kiezen uit 3 verschillende personages: geheim agent Ambrose Taggert, commando William Ross en ranger/sluipschutter Calvin “Bull” Blackbull. Deze 3 mannen hebben zo hun eigen vaardigheden, zo kan Taggert bijvoorbeeld sloten openmaken, Ross kan onder andere zware objecten tillen en één van de vaardigheden van Bull is klimmen. Toch is dit niet grandioos uitgewerkt, want levels kun je op 2 manieren uitspelen, waardoor het vaak niet uitmaakt welk personage je uitzoekt en veel nadenkwerk is er dan ook niet bij. Natuurlijk is dit gedaan om de replaywaarde te verhogen, maar niemand zal daar echt de behoefte aan hebben.

Unreal 3.0 Engine
Waar kennen we deze term van? Juist: Gears of War en dat was voor gamers een genot voor het oog. Als je deze termen leest op HOV en de woorden ‘HD Gaming’ tegenkomt, mag je dus wel wat verwachten. Helaas, er is niets van waar. Het spel oogt spuuglelijk, we gaan in de huidige wereld door in de moderne tijd maar in deze game gaan we terug de geschiedenis in. Is de studio van Midway soms gebombardeerd dat ze daardoor geen betere kwaliteit konden leveren? Gezichtsanimaties zijn slecht en saai, en dit is slechts een klein voorbeeld van een punt van kritiek. Maar let ik snel verder gaan, want er komt nog meer.

A.I.
Dit spel is misschien goed nieuws voor de mensen die gaan voor de gaming points en achievements, want binnen een paar uur heb je dat allemaal wel gehaald in dit spel. Het spel is namelijk ontzettend eenvoudig en dat komt voor een groot deel omdat je tegenstander zo dom is als het achterwerk van een koe. Het doet allemaal erg onnatuurlijk aan. Je vijanden schieten in de verkeerde richting, reageren niet op een granaat..moet ik nog even doorgaan? Zo kan natuurlijk iedereen de oorlog winnen en dan maken die 4 verschillende moeilijkheidsgraden ook niets meer uit. En hoe vreemd is het dat je beter op je vijand kunt afstormen om een klap met je arm te geven wat effectiever is dan het afvuren van 4 kogels?

Geluid
Ook hier heb ik geen goed woord voor over. Er zijn verscheidene stukken klassieke muziek in het spel verwerkt, dat mag dan leuk zijn maar de effecten in het spel zelf zijn ronduit waardeloos en weten geen indruk te maken. Je tegenstanders kermen steeds op dezelfde manier van de pijn, alsof het robotten zijn in plaats van mensen. Daarbij speelt nog dat je stemmen vaak niet goed hoor en tanks soms al helemaal niet.

Kritiek, kritiek en kritiek
Ik kan nog even doorgaan met de kritiek of het hebben over de multiplayer. Maar wat maakt het uit? Online valt er niks te beleven omdat geen hond dit spel speelt. De besturing laat ook nog eens te wensen over. En laten we de rest van de bugs maar achterwege laten. Had ik trouwens al genoemd dat de crosshair te groot is waardoor het regelmatig je zicht belemmert? Het moge duidelijk zijn dat dit spel slecht gejat en slecht uitgewerkt is. Alleen de oorlogsfanaten die toch alles willen spelen uit het oorlogsgenre zal ik niet tegenhouden. Voor de rest moet ieder ander er vanaf blijven. Voor al die anderen geldt: niet kopen dit spel!