Hoodwink Review

Zachtjes sluipen door andermans huis, zoekend naar aanwijzingen in de epische taak die je mee hebt gekregen van jouw mysterieuze opdrachtgever. Ieder klein detail kan het verschil uitmaken tussen het onderscheiden van goed en kwaad. Jij bent een detective die niet terugdeinst voor de nodige gevaren. Wie houdt hier nu niet van? In het eerste hoofdstuk van de point-and-click game Hoodwink kun je jouw speurneus weer uit de kast halen. Maar zijn de mysteries in deze titel het waard om te ontrafelen?

Hoodwink vertelt het verhaal van een meesterdief genaamd Michael Bezzle, in een post-apocalyptische wereld waar steampunk-elementen maar al te duidelijk aanwezig zijn. Bizarre elementen, zoals een kat op twee poten in een chique outfit met een hoge hoed, of een vreemd opvallende hippie vrouw die je het liefst wil bewerken met een hele hoop van dat groene spul, zijn tevens doodnormale zaken in deze game. Oh, en hij wil ook nog eens zijn vriendin ten huwelijk vragen. Iets waar onze verfijnde speurneus maar al te goed van pas komt natuurlijk.

Speelt op 'safe'
Qua spelconcept volgt Hoodwink traditiegetrouw het bekende pad. Je wandelt met jouw personage door een ruimte door op een bepaald punt te klikken, om hem er vervolgens heen te leiden. Aangekomen op bestemming kun je aan de slag gaan door met je muis over verschillende mogelijke interessante objecten van waarde heen te gaan. Alleen allemachtig, wat duurt het allemaal lang! Bezzle neemt namelijk graag de tijd voor zijn levensgevaarlijke onderzoekspraktijken, door stapje voor stapje naar het gewenste punt te sloffen. Alsof hij bang is ieder moment zijn been te breken. Nu zijn we niet vies van een gebroken bot of twee, zolang het de zaak maar ten goede komt. Maar detectives moeten snel te werk gaan, anders bestaat de kans dat het spoor koud wordt. Minpuntje voor Bezzle’s werktechnieken dus.

Een dag niet gelachen..
Gelukkig maakt zijn zo nu en dan aanwezige humor een hoop goed. Zoals bij nagenoeg iedere point-and-click game het geval is, zul je van jouw personage commentaar krijgen als je op een bepaald object klikt. Soms zitten hier echter verdomd hilarische momenten tussen. Zo ziet Bezzle op gegeven moment een sigaar liggen. Met lucifers, die we kort daarvoor met onze speurneus hadden geconfisceerd, steekt hij deze aan en neemt er nonchalant een trekje van, maar kucht daarna als een half verdronken otter. Die moet de edele kunsten van het sigaar roken duidelijk nog wat meer eigen maken. Hilarisch.

Deze elementen zul je in de game vaak genoeg terugvinden. Ook in het installatiescherm zie je al dat je Hoodwink met een flinke knipoog moet benaderen. Wat je ziet, wanneer je je authenticatiecode moet invoeren, is een advertentie voor post-apocalyptische medicijnen. Er wordt namelijk gewaarschuwd voor op hol geslagen mutanten. Kijk je langs deze opmerkingen in de tekst heen, dan zul je op het eerste gezicht denken te maken te hebben met een corrupte installatie. Schijnt bedriegt dus.

Niets is zo irritant als een gebroken plaat
Maar als je bezig bent een puzzel op te lossen en je systematisch alle objecten afgaat en er soms naar terugkeert, dan kun je het commentaar niet doorspoelen. Dit zorgt absoluut voor de nodige irritaties. Niets is zo irritant, dan wanneer je dezelfde grap vijf keer achter elkaar moet horen; het haalt een beetje de magie van het moment weg. Op gebroken platen ziet niemand te wachten.

Daarnaast, en dit is heel belangrijk om te weten, zul je flink wat progressie in jouw speeltijd verliezen als je de game afsluit. De reden hiervoor is dat Hoodwink zich automatisch opslaat op bepaalde punten in het spel. Je zult dus niet zomaar door kunnen spelen vanaf het moment dat je was gestopt. Dat betekent dat je wederom object X moet zoeken in een ruimte en wéér voor de zoveelste keer het gesprek met persoon Y moet aangaan terwijl je de dialogen niet kunt doorspoelen. Vervelend, want dat motiveert niet echt om de game weer op te starten.

Interactief stripverhaal
Terwijl je je eerste stapjes in Hoodwink zet, zul je ongetwijfeld het gevoel krijgen dat je naar een interactief stripboek zit te kijken. Waarom? Nou, de game is gegoten in een cel-shaded jasje. Je weet wel, een grafische stijl die ook wordt gebruikt in, pak ‘em beet, de shooters Borderlands en The Darkness II.

Voor het oog is dit een aangename ervaring en juist point-and-click games kunnen hier voordeel uithalen. Door objecten wat extra kleur te geven (of juist niet, om de speler op een verkeerd spoor te zetten), kun je namelijk een hele creatieve puzzelgame neerzetten. En uit het grafisch oogpunt kijkend, kun je als ontwikkelaar ook wat meer sprokkelen met de texturen, aangezien spelers bij een grafisch realistische aanpak veel meer op de details gaan letten, ongeladen objecten en kartelige randen. Verwacht in Hoodwink echter geen grafisch jasje waar je spontaan van gaat watertanden, want de hierboven genoemde games doen het veel beter. Maar voor een kleine puzzelgame zijn we aangenaam verrast, met de vele kleurrijke omgevingen waarin je de nieuwe Sherlock Holmes kunt spelen.

De stijlvolle Jazzy geluiden die je in Hoodwink hoort, dragen alleen maar bij aan het plan om jou een echte detective te laten voelen. Denk in dat geval maar aan The Pink Panther, wat een held was dat op de beeldbuid vroeger. Waarom E-One Studio daarom maar besluit op willekeurige momenten compleet niets te laten horen, zorgt voor een spam aan vraagtekens. Zelfs geen voetstappen. Nu hoort een detective geluidsloos aan het werk te kunnen gaan, maar als hij rechtop over straat loopt zonder dat de speakers ook maar één geluid doorgeven, zullen argwanende gevoelens de overmacht krijgen. What gives?

Verstopte speurneus
Hoodwink is een game die op ‘safe’ speelt en op het klassieke pad blijft lopen van het point-and-click genre. Voor originaliteit hoef je deze game dan ook niet op te pakken. Dat hoeft natuurlijk niet erg te zijn, want een winnende formule hoeft niet altijd een drastische verandering te ondergaan. Echter moeten de aanwezige spelelementen dan wel als een huis staan om jou, de speler, geboeid te houden. En daar ligt in deze game dan ook het struikelblok, want het speltempo is zo traag als een slak en het niet kunnen doorspoelen van opmerkingen heeft al tot kale plekken op het hoofd geleid. Bedroevend, want de wereld is weer hard toe aan een ijzersterke point-and-click titel. Laten we hier allemaal even bij stilstaan en onze vingers kruizen, hopend dat E-One een nieuw hoofdstuk zal brengen waar de fan simpelweg niet omheen zal kunnen.