Guardians of Middle-earth Review

De Lord of the Rings-franchise kent al talloze games in een heel aantal genres. Echter is er nog geen enkele game in het genre Massive Online Battle Arena (MOBA). Sterker nog, op de consoles is nog geen MOBA-game te bekennen. Guardians of Middle-earth breng hier verandering in door zowel de franchise als de consoles te voorzien van de eerste MOBA-game. Weet de game een goede standaard neer te zetten voor het genre op de consoles of gaat de game vreselijk de mist in?

Zoals het een echte MOBA betaamt, kun je uit verschillende personages kiezen om in teams, in dit geval bestaand uit maximaal vijf spelers, elkaars basiskamp te gaan mollen. Ieder team begint aan één kant van de map en moet een aantal torens mollen voordat het basiskamp van de vijand bereikt wordt. Als dit kamp verwoest is, is de match voorbij. In die missie word je in deze game geassisteerd door een aantal computergestuurde soldaatjes die een vast pad afleggen.

Samen met de vijand strijden?
De game biedt een heel scala aan bekende personages uit de Lord of the Rings-franchise zoals Legolas, Gandalf, Galadriel, The Witch King en Sauron. Naast deze karakters is er ook te spelen met een heel aantal andere personages. Waar in Lord of the Rings een duidelijke grens tussen goed en kwaad ligt, is deze er nu ook, maar kun je wel vrij kiezen. Het kan dus zomaar zijn dat Sauron samen met Gandalf en Legolas het strijdveld op gaan om vervolgens Galadriel en The Witch King het leven zuur te maken. Een beetje vreemd dus.

Alle personages hebben een standaard aanval, maar ook een aantal unieke aanvallen. Zo kan Legolas de tegenstander van een afstand bestoken met pijlen en Galadriel de medespelers helen. Ieder personage is ook in één van de vijf beschikbare klassen ingedeeld. Er zijn warriors, tacticians, enchanters, strikers en defenders. De verschillende klassen zorgen voor een stukje diversiteit, want iedere klasse heeft zo zijn eigen sterke en zwakke kanten. Een tactician kan bijvoorbeeld vallen zetten om zo de vijand flinke schade toe te brengen, maar kan zelf niet zo veel hebben en een enchanter kan bijvoorbeeld medespelers helen, maar is offensief niet zo sterk.

Veel diversiteit…
Doordat de game zoveel verschillende personages bevat, ieder personage in een klasse ingedeeld is en ook nog eens een aantal unieke aanvallen heeft, biedt de game al een hele hoop diversiteit. Deze diversiteit wordt nog uitgebreider als je bedenkt dat iedere aanval zijn eigen afstand heeft die in een cirkel om je heen wordt weergegeven. Deze cirkel is dus de afstand waarin je een vijand kunt raken. Hoewel de besturing erg eenvoudig is, maakt ook deze optie de game erg divers. Nog een andere bijdrage aan de diversiteit is het feit dat je na ieder potje ervaringspunten en goud krijgt.

Deze ervaringspunten bepalen je rang in de game en bij iedere rang die je omhoog gaat, speel je iets vrij. Het goud kan op zijn beurt weer tussen de potjes door gebruikt worden om extra karakters te kopen, maar ook om potions te kopen die je tijdelijk sterker maken of je helen. Ook kun je met je goud relics en gems kopen die je gekozen karakter in het spel sterker, sneller of moeilijker kapot te krijgen maken. Je kunt tot maximaal zeven relics en daarmee ook gems meenemen een potje in.

Deze dingen zorgen ervoor dat je steeds met andere krachten een potje in gaat en stiekem steeds sterker wordt, naarmate je in rang stijgt. De personages starten namelijk wel bij ieder potje op level één, maar naarmate je aan het spelen bent zullen de krachten van je personage vrijkomen en ook de krachten van de relics die je meegenomen hebt. Als je personage de veertiende en dus de hoogst mogelijke rang heeft bereikt, zullen alle krachten beschikbaar en volledig op kracht zijn, maar ook de extra krachten die je meegenomen hebt. Dit kan tijdens een potje voor interessante situaties zorgen, maar tevens ook voor een grote ongelijkheid als je een ervaren speler tegenkomt die sterkere krachten vrij heeft kunnen spelen.

…maar ook weer niet
De verrassingen die de game voor je in petto heeft zijn dus niet altijd even leuk. Toch is de diversiteit, naast de relics, potions en gems beperkt tot de vele karakters en hun eigenschappen. Guardians of Middle-earth biedt namelijk slechts een paar modi die allemaal hetzelfde zijn: Battlegrounds en Skirmish. In deze modi kun je voor submodi kiezen, namelijk 1-Lane (één pad) en 3-Lane (drie paden).

Als je 1-Lane speelt, zal er slechts één map beschikbaar zijn en in 3-Lane heb je keuze uit twee mappen. Dit is dus behoorlijk beperkt, waardoor je al snel verveeld zult raken als de potjes niet heel erg spannend zijn. Door het gebrek aan verschillende levels is dit spel geen lang leven beschoren.

Een ander ding waardoor de game wellicht niet heel succesvol wordt, is de onlinefunctionaliteit. Natuurlijk is dit een game die je alleen maar online zult spelen, maar helaas werkt dit niet altijd even goed. Zo kom je wel eens in matches terecht waar een van de spelers lag heeft. Het gevolg hiervan bij alle andere spelers merkbaar. Het beeld schokt de hele tijd en uiteindelijk zal ofwel die ene speler uit de match gegooid worden of zal de match prematuur tot een einde gebracht worden doordat iedereen er ineens uit gedonderd wordt.

Ook is het wel eens lastig om überhaupt een match te vinden. Tijdens het zoeken naar een match wordt er een gemiddelde tijd weergegeven die een indicatie moet geven hoe lang je moet wachten. Deze tijd wordt vaak niet gehaald en het kan dus voorkomen dat er een wachttijd van gemiddeld twee minuten staat en dat je zomaar vijf tot tien minuten zit te wachten. Gelukkig kun je tijdens het zoeken wel de andere menu’s bezoeken zonder dat dit het zoeken onderbreekt.

Een mooi begin, maar nog lang niet op niveau
Guardians of Middle-earth is een game die het MOBA-genre naar consoles brengt en ook nog eens de eerste MOBA-game is in de Lord of the Rings-franchise. De game heeft op zich een mooie start gemaakt voor het genre op de consoles: de besturing is eenvoudig, er is genoeg diversiteit in karakters en upgrades en het ziet er ook nog eens leuk uit. Toch slaat de game de plank ook juist op dit vlak mis, want de diversiteit is bijvoorbeeld ver te zoeken in de levels. Als je een potje begint en de game nog niet lang speelt, zal je ook al snel het onderspit delven tegen spelers die iets langer met de game bezig zijn. Daarnaast zijn er vaak lange wachttijden om een match te vinden en wordt de game nogal eens geteisterd door lag. De game is dus een mooie opstap voor het genre op de consoles, maar biedt nog niet het gewenste resultaat.