Grace of Monaco Review

Een koninklijke film verschijnt op het toneel met Grace of Monaco. Je zou bijna vergeten dat het piepkleine landje aan de Middellandse zee bestaat en een monarchie heeft. Het land van de bankgeheimen en belastingontduikers is binnenkort in de bioscoop te zien.

In Grace of Monaco staat de schijnwerper gericht op Kelly Grace. In de jaren vijftig van de vorige eeuw werd zij één van de bekendste actrices uit Hollywood. Op het filmfestival van Cannes ontmoet zij de charmante prins Rainier van Monaco. Beide brengen elkaar diverse bezoeken waardoor geruchten over een relatie al snel als een lopend vuurtje gaan.

Het tweetal trouwt uiteindelijk en de media omschreven het als de bruiloft van de eeuw. Een waar sprookje voor het gewone meisje uit Philadelphia. Het is echter niet allemaal rozengeur en maneschijn voor de prinses, want het voortbestaan van Monaco staat op de tocht.

Waarschijnlijk ken je Monaco van het nieuws over belastingontduikers of van de films over spectaculaire bankovervallen, zoals in Ocean’s Twelve. Eigenlijk zijn dit de perfecte ingrediënten voor een heuse actiefilm, maar slechts weinigen kennen echter de geschiedenis van het land en zijn Koninklijke familie.

Het buurland Frankrijk ziet met lede ogen toe dat veel bedrijven vluchten naar Monaco, waar de overheid geen belasting heft. Om daaraan een eind te maken wil de Franse president het land van koning Rainier inlijven. Ondertussen kampt het land met financiële tekorten. De schatkist raakt op en de bewoners beginnen wanhopig te worden. Twee grote thema’s komen hiermee naar boven drijven.

Politiek en geldkwesties zijn niet de meest boeiende onderwerpen om in een film te behandelen, maar Grace of Monaco weet dit goed en interessant te houden doordat de relatie tussen het koninklijk paar van het land onder druk komt te staan. De gespannen sfeer zie je in de film duidelijk terug door de constante dreigementen uit Frankrijk en de radeloze Rainier die een oplossing probeert te vinden.

Grace heeft veel aan haar hoofd. De relatie met Rainier en het leven in Monaco vragen het uiterste van haar en heimweegevoelens spelen op. Ze stelt voor haarzelf vast dat het misschien beter is om terug naar Amerika te trekken. Een pater van de Koninklijke familie en een rijke Engelsman bieden Grace hulp aan.

Ze krijgt te horen dat zij de rol van een koningin hoort aan te nemen. Een rol die veel verder gaat dan acteren in een toneelstuk of film. Het is voor haar de hoogste tijd om te integreren in een nieuw land met andere gewoontes. Een vrij herkenbaar verhaal voor sommigen onder ons, want zoiets vergelijkbaars heeft onze eigen koningin Maxima uit Argentinië ook mee moeten maken.

Prins Rainier verdwijnt eigenlijk steeds meer naar de achtergrond. Evenals de biografische waarde van het verhaal. Hoewel het is gebaseerd op een bestaand persoon, zijn veel elementen in Grace of Monaco erbij verzonnen om het verhaal sappiger te maken. Iets dat goed gelukt is.

Het verhaal op zich steekt goed in elkaar en de kijker verveelt zich geen moment door de gebeurtenissen. De spanningen bouwen op en komen tot een hoogtepunt naarmate de film dichterbij het einde komt. Grace of Monaco sluit af met een morele boodschap.

Over de aankleding van de film valt weinig te klagen. Alles oogt luxe en royaal tot in de puntjes. De warme kleuren tot aan de deftige meubelstukken, alles draagt bij aan wat je de koninklijke sfeer kunt noemen. Franse filmproducties staan bekend om hun oog voor detail. Dit zagen wij onlangs nog in Yves Saint Laurent en Belle en het Beest. Grace of Monaco is ondanks alle Engelstalig gesproken conversaties geen uitzondering daarop.

Tijdens de balscène wordt die typische Franse manier van film maken weer duidelijk. De prachtige mantelpakken en colbertjes van de heren tegenover de elegante jurken van de vrouwen. Je komt ogen te kort om alle kledingstukken goed te bekijken. Je kunt je afvragen waarom YRF Entertainment en TF1 Films Production zoveel geld uitgeven aan kostuums, maar daar tegenover stijgt wel de geloofwaardigheid en het sprookjesachtige gehalte.

Grace of Monaco is één van de betere films van Franse bodem en het kleine land Monaco wordt op een boeiende manier neergezet. Je beleeft alles vanuit het perspectief van Kelly Grace wat hier en daar gelijkenissen met onze eigen Maxima vertoont, die uit Argentinië komt.

Daarnaast weet regisseur Olivier Dahan een onderwerp als politiek mooi neer te zetten in een koninklijke setting. De continue dreiging van de Franse president tegenover de armoede in het land Grace of Monaco zorgt voor oplopende spanning en daarmee vormt het een degelijke titel over het koninklijke leven in Monaco.