Ghost Recon Breakpoint Review - Schiet helaas niet in de roos

Als er één uitgever is die verstand heeft van open wereldgames, dan is het Ubisoft wel. Bijna elke franchise van de uitgever heeft binnen dit genre wel een titel in het repertoire zitten. Met een focus op survival en co-op is er in ieder geval weer genoeg te vinden in de nieuwe tactische shooter Ghost Recon Breakpoint. De Ghost Recon Breakpoint review vertelt je alle ins en outs over het nieuwe avontuur op het eiland Auroa.

Ghost Recon, het is één van die titels die door de jaren heen meerdere gedaantewisselingen heeft ondergaan. Waar de serie in het begin werd gezien als een game voor puristen waar elke fout dodelijk was, werd de franchise met Ghost Recon Future Soldier een stuk minder afstraffend én moest je verder in third-person.

Het recentere Ghost Recon Wildlands voegde daar een open wereld aan toe en maakte het geheel nog wat meer overdreven en speelser. Met de komst van Ghost Recon Breakpoint wil Ubisoft de speeltuin van Wildlands graag combineren met dat oude dreigende gevoel dat de eerste games naar de tafel brachten.

Met meer focus op stealth, realistische reacties van je karakter op schade en een RPG-sausje als kers op de taart, moet dit nieuwste deel fans van beide generaties aanspreken. Helaas komt die liefdesbaby niet zo goed uit de verf als gehoopt.

Auroa, een fictief eiland in de Grote Oceaan fungeert als toneel voor het spektakel dat Ghost Recon Breakpoint laat zien. Het eiland is ooit opengesteld door Skell Technology als oord voor mensen die technologie omarmen. Helaas voor eigenaar Jace Skell zijn niet alleen de good guys geïnteresseerd in al het mooie speelgoed dat op het eiland voor het oprapen ligt.

Een ex-Ghost, Cole D. Walker (gespeeld door acteur Jon Bernthal), pleegt een coup op het eiland en gebruikt de techniek voor zijn eigen plannen. Samen met zijn leger van ‘Wolves’ neemt hij de controle over. Dat is het moment waarop jij als speler aan de bak moet.

Jij kruipt namelijk in de huid van ‘Nomad’, een Ghost luitenant die samen met een groep andere Ghosts naar Auroa wordt gestuurd om de situatie te onderzoeken. Ver kom je helaas niet, want je wordt al snel uit de lucht gehaald door een groep agressieve drones. Kruipend uit het wrak van de heli sta je er alleen voor en begint het avontuur.

Het is het begin van een verhaal dat geen originaliteitsprijs verdient, maar puur gebruikt wordt als houvast voor je om je avontuurtjes aan elkaar te knopen. De acteerkunsten van Bernthal als bad guy zijn prima, al zul je hem tijdens je ongeveer 20 uur durende avontuur sporadisch langs ziet komen.

De opzet die volgt is in grote lijnen dan ook gelijk met de blauwdruk die je in Ghost Recon Wildlands terug kan vinden. Heel Auroa is vanaf het begin van de game vrij verkenbaar en in principe kun je zelf de volgorde van de missies kiezen; je bent vrij om te gaan en te staan waar je wilt.

De verhaalmissies zijn netjes aangegeven en je hebt ook meteen een hele rits aan zijmissies tot je beschikking. Op dat front biedt Ghost Recon Breakpoint meer dan genoeg content om even mee zoet te zijn. Het is wel jammer dat de wereld een stuk minder gevuld aanvoelt en soms zelfs leeg oogt. Auroa is namelijk gigantisch, misschien zelfs iets té groot.

Missies bestaan vaak uit het reizen naar een punt, wat mensen spotten met je drone, rondsluipen en snipen om vervolgens weer verder te vliegen. Gevoelsmatig zit je soms langer in een jeep of helikopter dan dat je echt aan het jagen bent op vijanden. Daarbij leeft de wereld niet echt.

Er rijden geen auto’s rond, los van wat sporadische patrouilles, en ook de vele nederzettingen en steden voelen leeg aan. Er wonen namelijk vast wel meer dan een dozijn mensen in een stad van een paar kilometer doorsnede.

Bolivia in Ghost Recon Wildlands had meer leven op straat, dus ergens voelt Breakpoint op dat front als een stap terug. Een gevalletje technisch hoogstandje boven spelervaring laten we maar zeggen. Om je toch een beetje te sturen door de wereld heeft Ubisoft een rode draad voor je uitgestippeld om te volgen.

Dit is mede doordat je in Ghost Recon Wildlands bepaalde gearscores moet hebben om specifieke vijanden uit te kunnen schakelen. Een vergelijkbaar iets vind je terug in bijvoorbeeld de Division-games van de uitgever, maar ook een recente game als Assassin’s Creed Odyssey werkt met XP-levels.

Op papier klinkt het leuk, maar in de praktijk stelt het niet heel veel voor. Je krijgt in Ghost Recon Breakpoint constant nieuwe gear in je schoot geworpen door vijanden te doden of kratten met leuke goodies uit te pakken in de wereld. De levels van die voorwerpen zijn vrijwel altijd hoger dan je huidige score, waardoor je items om de paar minuten omwisselt.

Hierdoor verliest een goed wapen al snel zijn waarde; iets wat in Wildlands beter werkte. Daar had elk wapen maar één variant en kon je dat wapen vanaf het begin zonder problemen de hele game lang bij je dragen.

Het is een manier om de game tactischer te maken, zonder dat het eigenlijk nodig is. Daarbij heeft je gearscore tijdens het spelen gevoelsmatig weinig effect. Een level 20 karakter kan vijanden net zo makkelijk met één kogel neerhalen als een level 80 karakter. De score is meer een representatie van de hoeveelheid schade die je kan opvangen, maar een simpeler systeem had hier net zo goed gewerkt.

Een andere focus binnen Breakpoint is het overleven in de wereld. Zo kan jouw karakter nu verwondingen oplopen die je moet verzorgen en raak je op een gegeven moment uitgeput als je te lang sprint of van een berg afrolt.

Het is een geinige toevoeging die er in co-op sessies voor zorgt dat je goed op elkaar moet letten om elkaar op te lappen indien nodig. Speel je alleen, is het meer een gimmick die je soms in de weg gaat zitten. Daarbij kent de game een aantal technische fouten die eigenlijk niet kunnen bij een game van dit kaliber na de release.

Zo zijn de pop-ins van gebouwen en texturen in de game heel duidelijk te zien. Soms loop je zelfs een tientallen seconden zonder wapen rond in je armen als je teleporteert naar een ander deel van de wereld. Het beeld bevriest soms een seconde of twee tijdens gevechten, de AI is allesbehalve slim, de audio in cutscènes valt soms spontaan weg en dan is het lijstje nog niet af.

Eeuwig zonde natuurlijk, want diep van binnen is Ghost Recon Breakpoint echt niet alleen maar kommer en kwel. Vooral in co-op biedt de game zeker wel wat uurtjes vermaak, al is het niet op de manier die Ubisoft misschien voor ogen had.

In zekere zin moet je Breakpoint zien als meer Wildlands, maar dan in een iets ander jasje dan de revolutie van het vorige deel. De gunplay voelt bijvoorbeeld prima aan en het samenwerken om een kamp neer te halen is nog steeds een hele toffe bezigheid.

De vele pijnpunten zorgen er alleen voor dat Ghost Recon Breakpoint nu enkel aanvoelt als een simpel tussendoortje in plaats van een grote release zo vlak voor het najaarsgeweld. Een spelwereld die niet heel levendig aanvoelt gecombineerd met technische mankementen en nieuwe elementen die niet veel toevoegen gooien roet in het eten.

Wil je toch op avontuur op Auroa, doe dat dan samen met vrienden. De co-op is net als in Wildlands namelijk prima te doen. Breakpoint speel je niet voor het indrukwekkende verhaal, maar voor het neermaaien van een heleboel baddies. Gelukkig kan je op dat front nog steeds heel gelukkig worden als je met Nomad op pad gaat om de ‘Wolves’ voor eens en voor altijd uit te schakelen.