Gear Club Unlimited 2 Review - Racen met geduld

Vorig jaar kwam Gear Club Unlimited uit voor de Switch. De game kreeg flinke kritieken, waaronder dat deze als een mobiele game aanvoelde. Nu is de opvolger er die wij in deze Gear Club Unlimited 2 review aan een grondige testrit onderwerpen. Er rammelt dit keer wat minder aan de game, maar toch komt deze niet goed door de APK.

Het aanbod van racegames is op de Nintendo Switch behoorlijk schaars. Er zijn op Nintendo's handheld console wat algemene titels waarbij racen in het middelpunt staat zoals Mario Kart 8 Deluxe, Rocket League en GRIP: Combat Racing beschikbaar, maar daar houdt het een beetje op. Eden Games zag dit en probeert met Gear Club Unlimited 2 wat meer variatie op de console aan te brengen. Het resultaat is een game die tussen een arcaderacer en een racesimulatie in ligt.

Gear Club Unlimited 2 biedt je twee verschillende modi, namelijk een singleplayer carrièremodus en een multiplayermodus. Deze laatstgenoemde modus geeft je de mogelijkheid om met vier spelers lokaal met split screen losse races te rijden of om online tegen spelers te strijden. Helaas konden we de online modus niet testen, gezien deze ten tijde van onze racecarrière in de game nog niet uit was.

De carrièremodus is hierdoor meteen de meest interessante modus van de game. In deze modus kruip je in het pak van een reserverijder die ineens gepromoveerd wordt omdat de oorspronkelijk racer uitgevallen is. Op dat moment begint je carrière achter het stuur van een Mini. Een carrière die veel van je geduld vraagt. Gear Club Unlimited 2 kent zoals de meeste racegames een trage start, waarbij de eerste races je wegwijs maken in de besturing en een gevoel geven hoe de game in elkaar steekt.

Bij Gear Club Unlimited 2 is dit net zo, maar waar het tempo bij veel games al snel omhoog gaat blijft het in deze game juist tergend lang laag. Je bent ruim 50 van de 250 races voor je gevoel erg lang met een snelheidsbegrenzer aan het rijden, terwijl de kilometerteller aangeeft dat je toch ruim 200 kilometers per uur achter je laat. Uiteindelijk krikt Gear Club Unlimited 2 de snelheid wel wat op, maar nergens geeft de game je het gevoel dat je echt rubber aan het verbranden bent.

Pas zodra je in de echte bolides gaat rijden en de juiste upgrades hebt (dit is na de seizoenskwalificaties en de eerste set toernooien), begint de snelheid van Gear Club Unlimited langzaam de juiste vorm aan te nemen. Je bent dan al enkele uren zoet op de vele parcoursen van de game. De upgrades en de 51 bolides die de game telt, van onder andere BMW, Ford, Dodge, Lotus en Porsche, moet je daarbij eerst aanschaffen bij de lokale autodealer op de kaart en daarvoor heb je geld nodig.

Elk van de races die gewonnen wordt levert je gelukkig wat duiten op en ieder gewonnen toernooi nog net even wat meer. Al snel heb je dus genoeg geld voor de eerste onderdelen en daarmee een upgrade in de snelheid van de game. In de werkplaats kom je overigens de meest uitgebreide optie van de game tegen, namelijk het sleutelen aan je bolide. Werkelijk alles kan aangepast en verbeterd worden aan je wagen, van je remmen en banden tot aan de vering en je motorblok.

Los van de vele onderdelen die aangepast kunnen worden is het ook mogelijk om je wagen te voorzien van een nieuwe kleur en een tof design op de zijkanten of de bovenkant van je wagen. Een redelijk uitgebreide selectie aan vormen staat hiervoor op je te wachten in de paintshop. Het enige dat ontbreekt is de mogelijkheid om je wagen te voorzien van bodykits en dergelijke.

Dit is in de werkplaats slechts een puntje op de ‘i’ en absoluut geen storend element in de game. Toch rammelt er ook in de werkplaats het een en ander. Je standaard werkplaats is namelijk begrensd totdat je hiervoor een upgrade aanschaft. Sterker nog, je kunt (en moet) meerdere werkplaatsen vrijspelen en upgraden, om zo meer onderdelen aan je auto te verbeteren.

Het is tof dat je telkens weer een nieuw element voor de game vrijspeelt, alleen doordat je telkens weer een werkplaats moet upgraden, een nieuwe werkplaats moet vrijspelen of je geld ergens anders aan moet besteden dan onderdelen, voelt het upgraden als een gimmick om je te dwingen om races te herspelen totdat je genoeg geld hebt voor die ene upgrade en mee kan met de rest. Een onderdeel dat we kennen uit mobiele games.

Zoals iedere racefanaat weet, valt of staat een race met een goed bestuurbare wagen. Jammer genoeg valt Gear Club Unlimited 2 hier enorm door de mand. Vanaf de eerste race merk je al dat er lag zit in de besturing van de game. Als je remt of stuurt duurt het een paar miliseconden voordat je auto snapt wat het plan is. Of je de game nou in de handheldmodus speelt of via je tv aan het scheuren bent, deze inputlag is altijd aanwezig.

De handheldmodus neemt soms nog wel een ander probleem met zich mee, namelijk framedrops. Het zijn allemaal dingen die niet helpen tijdens een race en er meer dan eens voor zorgen dat je de vangrail raakt, met als gevolg dat je bijna stilstaat of dat de neus van je wagen ineens compleet de verkeerde kant op wijst. Hoewel deze elementen behoorlijk storend zijn en flink roet in je spelplezier gooien, leveren ze je in Gear Club Unlimited 2 niet perse een laatste plek op.

Met een beetje vernuft zoef je de AI meestal gemakkelijk weer voorbij. Deze rijders volgen namelijk áltijd de hulplijn die de game je geeft. Als jij deze niet volgt kun je iedereen met een beetje geluk inhalen, maar ook hier zit een probleem met vertraging: de hulplijn blijft namelijk te lang rood of groen. Je kunt er hierdoor op wachten tot je een bocht verkeerd inschat en nagenoeg rechtdoor rijdt omdat je veel te snel aan komt scheuren.

Over wachten gesproken: de laadtijden van Gear Club Unlimited 2 zijn ongehoord lang. Bijna bij alles dat je in de game doet, krijg je te maken met een laadscherm. Dit laadscherm is telkens een minuut of twee, drie in beeld terwijl de teller vaak blijft hangen op 95%. Dit is nog wel het meest frustrerende element van de game. Bij een game die speciaal voor een handheld console verschijnt wil je simpelweg niet telkens minutenlang wachten.

Gelukkig rammelt niet alles aan Gear Club Unlimited 2. De grafische kant van de game is namelijk wel in orde. De wagens zien er stuk voor stuk gelikt uit en de levels zijn lekker gevarieerd. De game kent sneeuwlandschappen die er betoverend uitzien, maar ook zomerse bossen met enorme bomen erin, waar jij dan (wel op de weg) tussendoor scheurt. Daartussenin zit werkelijke van alles, van uitgestrekte vlaktes tot valleien vol verraderlijke haarspeldbochten.

Het zorgt ervoor dat je je op het gebied van levels niet snel zult vervelen. Het enige dat op grafisch gebied aan te merken is, is dat er wat meer leven in de levels had gemogen. Nergens is een mens te bespeuren en je ziet nergens een vogel of ander dier voorbij komen. Dit stoort niet tijdens het rijden, maar had de game wel gesierd.

Daarbij kent de game in ieder level onzichtbare muren. Je knalt dus soms tegen de grens van een level aan, terwijl daar niets belemmerends te zien is. Voor nieuwkomers in het racegenre is dit prima, want zij kunnen niet van de weg vliegen. Maar het voelt wel gek om ‘nergens;’ tegenaan te botsen en ineens stil te staan.

Los van de grafische kant weet Gear Club Unlimited 2 je wat betreft bolides een mooi assortiment te bieden. De carrièremodus is met dik 250 races ook lekker uitgebreid, maar verder is er niet veel goeds over de game te melden. Het is een titel die veel probeert, maar veel rammelende elementen kent zoals lange laadtijden, vertraging in de besturing en de upgrades die meer als een gimmick aanvoelen.

Gear Club Unlimited 2 is grafisch gezien een prima titel en ook de besturing is eenvoudig, maar door alle missers die de game kent, weet de titel op het gebied van gameplay niet te overtuigen. Het lijkt erop dat Eden games de mogelijkheden van de Switch overschat hebben en met een titel gekomen is die net even te zwaar was voor de motor van Nintendo's console.