Final Fantasy 7 Rebirth Review - In de wolken van Cloud

Square Enix verraste vriend en vijand met Final Fantasy 7 Remake. De eerste titel van een trilogie aan remakes bleek niet simpelweg het verhaal van de 1997-game opnieuw te vertellen, maar deze aan te vullen (en zelfs te vervolgen). Het was een schot in de roos, maar weet het vervolg, Final Fantasy 7 Rebirth, ook zo erg te verrassen? Ontdek het in onze Final Fantasy 7 Rebirth Review.

Final Fantasy 7 Remake wist in 2020 oude fans opnieuw te verblijden met een hervertelling van de game die ooit op de oorspronkelijk PlayStation verscheen, terwijl tal van nieuwe fans werden gemaakt. Eén ding was zeker: iedereen een dikke cliffhanger voorgeschoteld. Vier jaar later is het eindelijk tijd voor het vervolg dat het verhaal van Cloud, Barret, Tifa, Aerith en Red XIII verder vertelt.

Dat gebeurt dit keer op de PlayStation 5. Waar Remake nog exclusief voor de PS4 ontwikkeld werd, is het volgende deel specifiek voor de nieuwste hardware van Sony ontwikkeld en dat valt op. Zo oogt de game prachtig in 4K 30 fps, maar speelt deze nog beter met een strakke 60 fps in Performance Mode (al lever je wel flink grafisch in).

Het is duidelijk dat de PS5 ervoor zorgt dat Square Enix de game grafisch nog een stuk indrukwekkender heeft kunnen maken. Tal van de uitgestrekte locaties in de open-world ogen netjes, terwijl we in ons dik 50 uur-durende avontuur weinig tot geen bugs tegenkwamen.

Combineer het met razendsnelle laadtijden en het is al snel duidelijk dat de game als een zonnetje draait. Dat is maar goed ook, want bij Final Fantasy 7 Remake waren er soms nog wel eens wat rare problemen (zoals de low texture-deur die al snel een meme werd).

Onze helden laten Midgar achter zich, terwijl ze op zoek gaan naar de grote schurk van het verhaal: Sephiroth. Waarom hij gestopt moet worden, wordt al snel duidelijk, waarna de zoektocht van start gaat. Al snel word je in de open wereld gegooid, maar hier kakt het verhaal soms ook een beetje in.

Hier en daar wijkt het verhaal, net als in Final Fantasy 7 Remake, af van het origineel uit 1997. Vaak vallen de wijzigingen in de smaak, maar dat zal uiteindelijk afhangen van hoe erg je vasthoudt aan het verhaal dat oorspronkelijk op de PS1 werd voorgeschoteld.

Gelukkig is de kern van dat verhaal uit 1997 nog steeds aanwezig in Rebirth, inclusief flink wat memorabele momenten die soms compleet gestoord zijn. Final Fantasy 7 Remake bevatte een veelbesproken moment waarin Cloud in een jurk gehesen werd. Zonder iets weg te geven kunnen we wel stellen dat het tweede deel eveneens gekke capriolen voorschotelt.

Toch schittert Rebirth vooral wanneer er meer diepgang wordt gegeven aan de cast rondom Cloud. Daarin spelen Barret en Aerith een grote rol, net als nieuwkomers Yuffie (als wie je al even kon spelen in Intermission) en Cait Sith (die kort te zien was in Final Fantasy 7 Remake).

Nieuw in de game is dat er grote open gebieden zijn om te verkennen, die naadloos aan elkaar vastgeplakt zitten. Daarmee is het een open-world, maar kun je niet altijd overal naar toe fast travelen. Dat kan soms niet wegens het verhaal, maar wanneer dat slot van de deur is zitten al die gebieden vol dingen om te doen.

Zo heeft ieder van de gebieden grote torens om te ontdekken, waarna je nieuwe interessante locaties op de kaart vrijspeelt met kleine activiteiten om te doen. Denk aan specifieke vijanden verslaan, waarbij je aangespoord wordt om dit op bepaalde wijze te doen.

Door een aantal van deze monsteruitdagingen te doen, speel je weer uitdagingen vrij in de vechtsimulator van Chadley (die terug is in Rebirth). Die uitdagingen in de simulator verslaan leveren weer handige beloningen op, zoals nieuwe Materia die Cloud en de rest van zijn vrienden kunnen gebruiken in toekomstige gevechten.

Ook zijn er verschillende dieren die je naar interessante locaties leiden, zoals Ghost of Tsushima dat deed met vossen die je naar hot springs brachten. In Final Fantasy 7 Rebirth zijn het jonge Chocobo’s en uilen die als gids fungeren tijdens de momenten dat je op ontdekkingsreis bent.

Al die interessante locaties leveren naast fast travel-punten XP op voor je Party Level, een nieuwe mechanic in Final Fantasy 7 Rebirth. Daardoor speel je gaandeweg meer skills en abilities vrij in de skill tree, Folios genaamd. Hierdoor kun je onder andere nieuwe aanvallen ontgrendelen voor ieder personage.

Gezien Rebirth het tactische randje dat aan de gevechten zat in Final Fantasy 7 Remake doortrekt, is dat een groot genot. Zo hoef je niet meer alleen op Materia te leunen voor magische aanvallen die extra schade aanrichten, want via de skill tree kun je voor nieuwe aanvallen kiezen die een magisch randje hebben.

Ook kun je via het Folio-systeem nieuwe Synergy-vaardigheden vrijspelen. Deze zijn nieuw in Rebirth en zorgen voor nieuwe manieren om krachtige aanvallen te lossen op bazen. Gedurende een gevecht bouwt voor ieder personage een meter op en wanneer die voorbij een bepaald punt is, kun je met twee personages samen een speciale Synergy-aanval uitvoeren.

Vechten met alle drie de personages binnen je party levert dan ook veel meer opties op. Het is een goede evolutie om je meer te laten wisselen tussen Cloud en de rest van de crew. Soms is het gewoon handiger om met Barret of Aerith te vechten die vanaf afstand goede schade aanrichten, terwijl Tifa juist net als Cloud goed is voor vuistgevechten dichtbij.

Vechten doe je dan ook genoeg gedurende het avontuur dat je met gemak 40 uur bezig houdt. Al helemaal als je net als ondergetekende iedere regio nog wil verkennen. Dan is de kans groter dat je het aantal uren verdubbelt, al hoef je gelukkig niet lopend alles af te leggen.

Chocobo's worden al snel geïntroduceerd als transportmethode, inclusief minigame waarbij je als inspector gadget schatten kunt opgraven. Terwijl deze aan het stappen zijn kun je daarbij ook gemakkelijk materialen die in de wereld liggen oppakken. Deze kun je goed gebruiken voor het nieuwe crafting-systeem van het spel, waardoor je nooit te weinig potions of phoenix down hebt.

Andere soorten zijactiviteiten komen in de vorm van het scala aan minigames dat Final Fantasy 7 Rebirth rijk is. Racen met Chocobo’s, Fort Condor en Queen’s Blood zijn de meest opvallende drie hierin, maar één geliefde locatie uit de originele game schotelt nog tal van anderen voor.

Toch is het Queen’s Blood die al na een paar uur harten zal weten te veroveren. Het kaartspel wordt op vergelijkbare wijze geïntroduceerd als hoe Gwent in 2015 in The Witcher 3 Wild Hunt werd verweven. Tal van personages die je in ieder stadje tegenkomt, zijn op zoek naar nieuwe Queen’s Blood-uitdagers.

Door deze stuk voor stuk te verslaan, vergaar je nieuwe kaarten, terwijl deze ook bij winkels te koop zijn. Ondertussen maak je naam als goede Queen’s Blood-speler en speel je nieuwe uitdagers vrij die wel een potje tactisch tegen je willen kaarten. Ondergetekende verloor links en rechts flink wat uurtjes aan het toffe spelletje.

Ook het Chocobo racen is heerlijk als afleiding tussen alle ontwikkelingen van het verhaal door, terwijl Fort Condor verder is uitgebreid. Die minigame werd namelijk tijdens de Episode Intermission-uitbreiding van Final Fantasy 7 Remake geïntroduceerd. Daarmee lichten we overigens pas het tipje van de sluier, want dat zijn nog lang niet alle minigames (die ook hier en daar buiten die geliefde locatie van de PS1-game te vinden zijn).

Net als in het vorige deel is het mogelijk om keuzes te maken in het verhaal. Wat anders is, is dat je deze keer daarmee de relatie beïnvloed die je hebt met verschillende personages uit je party. Tifa, Aerith, Barret en Red XIII; iedereen heeft een kleine emoticon boven zijn hoofd die verandert op basis van de gesprekken die je met ze voert.

Tenminste dat is het idee, maar in de praktijk werkt dit niet altijd handig. Hoewel de game aangeeft dat de band die je hebt met je teamleden verandert, kun je dit initieel niet goed bijhouden. En dat terwijl je relatie met de personages verandert op basis van zijmissies die je met ze doet en door onderlinge gesprekken tussen jou en iemand uit je team.

Een aantal keer probeerden we iedere spraakoptie waar Cloud uit kon kiezen, maar het verhaal verliep niet anders. Er is soms dus sprake van schijnvrijheid, maar dat neemt gelukkig niet bepaald weg van de onderonsjes die je hebt.

Zo zijn de gesprekken tussen Cloud en Tifa over hun gedeelde geschiedenis altijd interessant en voel je de band tussen Barret en Cloud sterker worden. Hetzelfde geldt voor ieder gesprek met Aerith, wiens relatie met Cloud al helemaal interessant is als je het origineel uit 1997 gespeeld hebt.

Het feit dat je vrije keuze hebt in wie als party leader onder de knoppen zit, is dan ook een groot genot en geeft meer dan ooit het gevoel dat je niet simpelweg Clouds verhaal doorloopt. Dit is net zo goed het verhaal van Tifa, Aerith, Barret (en in mindere mate Yuffie en Cait Sith).

Hoewel het verhaal van Final Fantasy 7 Rebirth wat moeizaam op gang komt, kan niet ontkend worden dat deze het spelen meer dan waard is. Met een verder uitgediept vechtsysteem dat op vele vlakken de wisselwerking tussen Cloud en de rest van de party verbetert, voelt het verslaan van de vele bazen (en vijanden via optionele missies) nog lekkerder dan in Final Fantasy 7 Remake.

Van die bazen zal je er dan ook meer dan genoeg tegenkomen tijdens het knotsgekke verhaal dat even wat tijd heeft om op gang te komen. Gelukkig weet de PS5-game dat goed te doen en wanneer het tempo toeneemt, is het verhaal zowel indrukwekkend als duizelingwekkend.

Ook is er zat ruimte voor extra's, want de open-world zit vol waardevolle zijmissies en extra's om naar op zoek te gaan. Dat deze verder de banden verstrekt tussen Cloud en zijn vrienden is een extra kers op de taart, al hadden we de progressie van deze relaties graag handiger willen bijhouden.