Fallout 76 Review - Een somber resultaat voor de multiplayer

Gamers die wel eens een Fallout game hebben aangeraakt, hebben zonder twijfel gouden herinneringen aan dit wilde post-apocalyptische westen. Het nieuwste deel moet nog een hoofdstuk aan al die memorabilia toevoegen, vooral omdat je het voor het eerst met andere lotgenoten kan ervaren. Of Super Mutants afknallen in teamverband ook zo goed werkt, lees je in onze Fallout 76 Review.

Fallout in multiplayer vorm leek als een waar geworden droom voor Xbox One, PS4 en PC spelers. Alhoewel West Virginia al flink uitgetest kon worden tijdens de B.E.T.A., is eindelijk de volledige game als een bom ingeslagen. Eén van de grootste controverses is het feit dat het spel geen menselijke NPC’s bevat. Na een flink aantal uur erin gepompt te hebben, blijkt deze verandering niet het enige te zijn wat complicaties met zich mee brengt.

Al ruim voor de release was bekend dat Fallout 76 geen menselijke NPC’s zal hebben, maar dit zou niet betekenen dat het leven in de Appalachia geen vriendelijke gezichten kent. In de praktijk vertaalt dit zich in sporadische ontmoetingen met bijvoorbeeld unieke Mr. Handy’s en zelfs handelende Super Mutants, die je bijstaan op een vooral op inlevingsvermogen-gebaseerde reis. Het overgrote deel van de opdrachten en drijfveren worden namelijk geactiveerd door holotapes en notities. Hoewel dat beter past bij de tijdlijn van de franchise, is het wel een reden om enigszins sceptisch te zijn.

Eén van de pijlers van de Fallout franchise is de nogal bizarre personages en de mogelijkheid om zelf het vervolg van het dialoog te kiezen. Nu er in Fallout 76 geen karakteristieke (menselijke) figuren als Allistair Tenpenny en Dean Domino meer van de partij zijn, heeft de game zeker wat van zijn charmes verloren. Vooral omdat de game je geen opties biedt om tegen bepaalde standpunten in te gaan en missies op een heel eigen wijze te doen. Bovendien zijn de weinige NPC conversaties al snel eenzijdig als je niet eens antwoord kan geven.

Ondanks dat er een ongelofelijke hoeveelheid luister- en leesmateriaal te vinden is die boeiende verhalen herbergen, mist het de spanning van het daadwerkelijk zien van de mensen die ze ingesproken hebben. Als je van tevoren al weet dat je geen impact meer hebt op diens leven, voelt het al snel als mosterd na de maaltijd. Jammer, want bepaalde verhalen waren geweldig geweest wanneer ze als traditionele NPC gedreven quests in de game aanwezig waren. In een game die niet meer pauzeert als je een notitie als Pipboy opent, voelt het tempo ook niet in lijn met de actie die buiten de geschreven en gesproken lijntjes gebeurd.

Gedreven door al die ingesproken bandjes en zorgvuldig in elkaar gezette briefjes, wordt iedere speler op reis gestuurd om Appalachia te verkennen en het gebied weer leefbaar te maken. Zo is het landschap na al die jaren zonder levende mensen in een behoorlijke puinhoop veranderd waarbij Scorchbeasts aan de top van de voedselketen staan. Directe doelen als een middel zoeken tegen deze uit de kluiten gewassen vleermuizen en het lot van de overseer uit Vault 76 ontdekken staan centraal in Fallout 76. Dat neemt niet weg dat er weer een enorme lading aan sidequests te voltooien is. Sterker nog, de meest interessante missies bevinden zich in de optionele categorie.

De hoofdverhaallijn is bedoeld om je aan de hand te nemen door bijna alle gebieden van de game, maar in werkelijkheid resulteert dit in een ongekende hoeveelheid backtracken. Een combinatie van factoren zorgt ervoor dat dit eerder als een klusje aan gaat voelen dan een plezierige excursie. Je kan hierbij denken aan vijanden die elke paar minuten respawnen, een map die vier keer zo groot is met wandelingen die al snel wat tijd opvreten en torenhoge bottlecap kosten om überhaupt fast travel te kunnen gebruiken. Een acht-delige quest waarbij je telkens van de ene naar de andere kant van de wereld moet reizen dwingt niet alleen het survival aspect te veel af, maar zorgt er ook voor dat je telkens dezelfde weg krijgt voorgeschoteld.

Met name opdrachten als ‘zoek persoon X’, ‘help persoon Y’, ‘breng persoon Z om zeep’ vormen een anti-climax omdat je van tevoren al weet dat die persoon in kwestie al lang niet meer bestaat of een Automatron is. Daarnaast komt ook nog dat een lange tocht (of snelle maar dure fast travel) kan resulteren in onnodige en vooral frustrerende ontdekkingen. Voor veel spelers zijn bepaalde quests niet te volbrengen door bugs die al vanaf de eerste dag van de B.E.T.A. bekend zijn. Dat betekent dat je moet wachten op een patch voordat je weer progressie kan boeken.

Er is van tevoren door Bethesda al bekendgemaakt dat bugs te verwachten zijn, wat voor open world games als Fallout en The Elder Scrolls ook niet gek is. Toch is er een verschil tussen een onschuldig foutje en een bug die de game breekt. Fallout 76 vormt op technisch gezien zonder twijfel de minst gepolijste game die de studio ooit heeft uitgebracht. Een paar maanden extra werk had het spel waarschijnlijk veel goed gedaan.

Er zijn bugs die om de haverklap voor komen, maar soms nog enigszins grappig zijn. Hieronder vallen bijvoorbeeld vijanden die door de wereld heen glijden en voor de rest geen enkele animatie kennen. Dit willen zij nog wel eens doen in een standaard T-pose of juist geheel uitgerekt en uit verband gebracht. Objecten die in figuren blijven steken, rondvliegende ragdolls of lichamen die verdwijnen waardoor je niet meer kan looten wordt je ook niet bespaard.

Dit is nog niet alles. Bepaalde ergere bugs kom je minder vaak tegen, maar zijn zeker aanwezig.Textures die niet in willen laden of juist verdwijnen, objecten die door de mesh heen vallen, instabiele framerate en audio die niet werkt zijn hier slechts voorbeelden van. In ons geval hadden wij het probleem dat holotapes niet meer automatisch afgespeeld werden en ook handmatig geen enkele werking hadden. De onderdompeling in de spelwereld vloog hierdoor meteen het raam uit.

De ergste categorie heeft voor een hoop irritaties gezorgd. Vooral omdat deze niet bepaald schaars waren. Op pijnlijke manier werd duidelijk gemaakt dat wanneer je op een bed sterft, de junk die je achterlaat onder het bed terechtkomt zonder een mogelijkheid om dit weer op te pakken. Het is ook meerdere malen voorgekomen dat het spel crasht, missies niet werken en dat geen enkel wapen op afstand nog schade aanbrengt totdat we de game opnieuw starten. Dit soort problemen zorgen er voor dat de motivatie om de geheimen van de Appalachia te ontaarden steeds minder wordt.

Als je enigszins door de hierboven beschreven problemen weet heen te worstelen, gaat er qua verkenning een wereld voor je open. Fallout 76 biedt namelijk niet alleen de grootste, maar ook de mooiste wereld die je gezien hebt. Van het duistere moeras in the Mire tot aan de verbrande gebieden van de Ash Heap. Zes volledig verschillende gebiedenmet ieder een eigen flora en fauna zorgen voor de meest interessante contrasten, maar brengen gezamenlijk het typische Fallout gevoel naar boven.

Afgezien van de natuurlijke omgevingen die in samenspel prachtig in beeld zijn gebracht (maar qua individuele textures nauwelijks verschillen van Fallout 4), zijn ook de menselijke bouwwerken een feestje. Enorme gevaartes als The Greenbrier en Top of the World blijven opvallende reuzen tussen het platteland, hoe vaak je ze ook ziet. De verhouding tussen steden, kleine nederzettingen of enkele gebouwen zit beter in elkaar dan je ooit in een Fallout game hebt gezien. Je hoeft nooit langer dan een paar minuten te lopen tot het volgende punt in de omgeving.

De sfeer die de nieuwe wereld met zich meebrengt, is ook van ongekende hoogte. Er mogen dan geen levende mensen meer zijn, maar je vindt tot as vergane overblijfselen die uit elkaar vallen met een zuchtje wind. Ook duiden de vijanden beter op wat er met de mensheid is gebeurd na het vallen van de atoombommen. Zo zien Ghouls er menselijker uit qua formaat en kleding, en weet ook de Scorched een gevoelige snaar te raken.

Details als deze zorgen ervoor dat je bewust raakt van de in-game wereld om je heen en ondanks een gebrek aan NPC’s toch nog een bepaalde thematische setting over kan worden gebracht. Totdat speler xXxHeadScopez al joelend aan komt rennen en alles overhoop gooit. Dat is waar het multiplayer aspect van Fallout 76 aan komt zetten, met wisselende resultaten als gevolg.

Als je een singleplayer ervaring omzet naar een multiplayer festijn, kan dit twee verschillende kanten opgaan. In het geval van Fallout 76 neigt dit vooral naar de negatieve kant door bepaalde gemaakte ontwerpkeuzes. Toegegeven is het tof om met een groepje vrienden op stap te gaan en hele volksstammen en Scorched uit te roeien, maar als je meer dan dat in groepsverband probeert te doen valt het toch op dat de expertise van Bethesda niet ligt in het maken van multiplayer games.

Aangezien Fallout 76 geheel met holotapes en notities wordt overgebracht, heeft het totaal geen zin de verhaallijn met andere mensen te volgen. Een groep medespelers die constant aandacht eist, neemt de focus op het verhaal en emoties die het probeert over te brengen volledig weg. Vooral omdat de game in de tussentijd gewoon verder gaat, inclusief jouw team. Inventory manager spelen doe je maar weer wanneer je in je eentje bent.

Daarnaast geeft Fallout 76 door de multiplayer het gevoel dat je een dertien in een dozijn bent. De verhaallijn draait niet langer om jou, maar om elke speler die uit de Vault komt gekropen. Dit had geen probleem geweest als je constant omringd zou zijn door spelers met eenzelfde doel, maar dat is helaas niet het geval. Zo telt elke server een maximum van ongeveer 24 spelers, waardoor de kans dat je elkaar in de grote wereld tegenkomt nihil is.

Als er toevallige ontmoetingen met andere spelers zijn, monden deze niet vaak uit in wat je ervan gehoopt hebt. De ene helft zwaait even naar je of probeert een enkele keer te ruilen, maar het merendeel gaat gewoon zijn eigen gangetje, zoals ze waarschijnlijk gewend zijn van de vorige Fallout delen. PvP komt bijna nooit aan de orde, want de meeste spelers hebben toch wel door dat je hiermee alleen jezelf in de vingers snijdt. Je schiet er namelijk maar weinig mee op en de manier van activatie is niet bepaald eerlijk.

De game heeft meer van dat soort tegenstellingen tussen bepaalde mechanics. Zo spoort het mensen aan om samen op strooptocht te gaan en de vetste loot binnen te slepen, maar biedt het aan de andere kant een zeer beperkte opslag. Tijdens de B.E.T.A. hadden de meeste mensen deze schamele opslag al vrij snel vol, laat staan als je wat verder in de game komt en legendarische voorwerpen begint te krijgen. De keuze maken tussen welk uniek wapen je wilt weggooien voelt erg slecht na de vorige Fallout games die van ons verzamelaars maakten.

Wat is het nut van missies volbrengen en beloningen vergaren die je toch niet kan opslaan? Onder andere Mini nukes (6 lbs per stuk), missiles (2 lbs per stuk), Stimpacks (1 lbs per stuk) zorgen ervoor dat je een bepaalde speelstijl je opgedrongen wordt door het perk-systeem zo te bouwen dat je iets meer kan meedragen. Het afwijken hiervan wordt dan ook afgestraft. Verkopen is ook geen goede optie. De NPC handelaren hebben op z’n hoogst 200 bottlecaps, vernieuwen dit eens in de ongeveer 12 uur en bieden extreem lage prijzen. Bovendien is de ervaring van ruilen met andere spelers geen pretje, want waarom zou je de schaarse valuta uitgeven aan bijvoorbeeld fusion cores (3 lbs per stuk!) als deze overal verspreid liggen?

Dat is niet het enige gedeelte van de game dat niet doordacht voelt. Dit geldt voor de workshops, die bedoeld zijn als punten waar spelers voor strijden om een stroom aan materiaalinkomsten binnen te krijgen. Je moet bottlecaps betalen om zo’n station over te nemen om vervolgens resources uit te geven aan verdediging tegen computergestuurde vijanden, maar zodra je van server wisselt of de game crasht, ben je al deze uitgaven en de workshop kwijt. Als dit laatste niet gebeurt, wordt ook de competitiviteit over het hoofd gezien. Vooral omdat er talloze workshops per map zijn en grondstoffen letterlijk om elke hoek liggen.

Features en mechanics als deze mogen komen niet natuurlijk geïmplementeerd over en zijn dus ook nog eens tegenstrijdig. Gelukkig zit niet alles in elkaar alsof er geen keuze gemaakt kon worden tussen een single- en multiplayer game. Het bouwen van een eigen stekje werkt net als in Fallout 4 naar behoren. Het mooiste hiervan is dat jouw basis, C.A.M.P. genaamd, mobiel is en overal mee naartoe genomen kan worden. Toch nog een klein stukje personalisatie in de wildernis.

Ook op het gebied van de gevechten is er trouw gebleven aan de serie. Pluspunt is wel dat de game nu een uitgebreider crafting systeem in huis heeft waarmee je elk stukje uitrusting naar eigen inzicht kan aanpassen. Daarentegen brengt V.A.T.S. niet meer dan verdriet, zowel qua nauwkeurigheid als animatie waarbij je rustig met je rug tegen iemand aan kan staan en het doelwit nog steeds raakt.

Een aangename verrassing is de aanpassing van het S.P.E.C.I.A.L. systeem. Hiermee kan je je personage opnieuw ontwikkelen in vaardigheden als Strength en Agility, maar worden er nu speciale perk kaarten aan verbonden. De perks kan je waar je maar wilt veranderen en uitbreiden, mits je genoeg punten in desbetreffende categorie hebt gestopt. Zo zit je niet meer vast aan één bepaalde vaardighedenset en kan je blijven experimenteren met speelstijlen.

Met pijn in ons hart concluderen we dat Fallout 76 overkomt als een game met een identiteitscrisis. Zo voelt de game te eenzaam aan om als actieve multiplayer game bestempeld te worden en lijkt het solo spelen toch de beste manier om het verhaal en bijbehorende quests te doorlopen. Helaas wordt vooral deze laatste categorie behoorlijk verziekt door een gigantische hoeveelheid bugs die niet door de beugel kunnen. Hopelijk worden deze problemen zo snel mogelijk verholpen.

De wereld is werkelijk prachtig en nodigt je uit om te ontdekken, maar gaat gepaard met een aantal tegenstrijdige punten. Na het spelen van meer dan 50 uur (inclusief B.E.T.A.) is er nog steeds het idee dat de game geen goede visie heeft over wat het wil zijn. Hoewel je veel plezier aan Fallout 76 kan beleven als je zelf je avontuur ervan maakt, zal dat niet gebeuren op de manier zoals de game dat bedoeld heeft.

Fallout 76 is nu beschikbaar voor de PlayStation 4, Xbox One en pc.