ESCAPE Dead Island Review - Op zombiejacht in de tropen

Een tropische locatie, een heleboel zombies en nog meer wapens. Dat is waar Dead Island een paar jaar geleden zijn populariteit mee binnenhaalde. De hectische co-op ervaring die de game bood was voor velen een genot om te spelen. Hoewel ESCAPE Dead Island de merknaam draagt, is de ervaring die de game voorschotelt toch verre van hetzelfde.

ESCAPE Dead Island verandert een aantal dingen namelijk rigoureus. De formule wordt helemaal overhoop gehaald. Jij kruipt in de rol van Cliff Calo, een jonge vent die geniet van het leven. Door zijn huidige levensstijl kijken mensen alleen nogal op hem neer, en daar wil hij vanaf. Hij besluit daarom om de journalist uit te hangen en samen met twee vrienden een zombie-uitbraak op het eiland Narapela te onderzoeken.

review - de boot uit het begin van de game" class="img-responsive" src="https://cdn.xgn.nl/upload/201411/t/escape-dead-island-boot.jpg" />

Je leest het goed, er is ‘maar’ één hoofpersoon. ESCAPE Dead Island laat de co-op voor wat het is en richt zich volledig op het singleplayer avontuur. Ook is het first-person perspectief voor een third-person camerastandpunt. Verder richt de game zich meer op het verhaal, al is dat heel cliché en voorspelbaar. Daarvoor hoef je de game niet te spelen. Alleen de tropische locatie en de hoofdvijand herinneren je eraan dat de game zich afspeelt in het Dead Island universum.

En wat voor vijand dat nou precies is, daar is verder geen uitleg bij nodig. Dat zijn natuurlijk de vele zombies die zich op het eiland hebben genesteld. Ze mogen ook dit keer niet ontbreken. Cliff komt er niet ongeschonden van af en zal dus regelmatig geconfronteerd worden met deze ondode bedreigingen. Gelukkig is er een manier om van je af te bijten, maar ook deze wijkt een beetje af van wat je gewend bent.

ESCAPE Dead Island is namelijk een survivalgame, en het tempo in de game ligt een stuk lager dan in bijvoorbeeld Dead Island. Als je Cliff onder de knoppen hebt voel je je op geen enkel moment zelfverzekerd. De zombies zijn aardig sterk en als er meer dan één zombie op je af komt, kan het voor jezelf al aardig zwaar worden om te overleven. Maar goed dat er een paar wapens aanwezig zijn om je mee te verweren.

Al vrij vroeg in de game krijg je de beschikking over een schroevendraaier waarmee je op zombies af kunt sluipen en kunt executeren, zonder dat je te veel aandacht van de andere zombies wekt. Stealth is een van de grote gameplaymechanieken in de game, en voor een Dead Island game is dat best speciaal te noemen. De franchise staat juist bekend om zijn knotsgekke en explosieve actie. De game gaf je eigenlijk op geen moment rust.

Ben jij meer van dat laatste – de actie en de gekkigheid – dan kun je altijd losgaan met de wat minder stille wapens. Naarmate je progressie maakt in het verhaal krijg je toegang tot een aantal wapens, wetende een pistool, een zwaard en een shotgun. Die wapens kun je eveneens inzetten tijdens de bestrijding van de ondoden. Helaas is het arsenaal niet uitgebreider dan de bovenstaande lijst.

Het staat in schril contrast met de uitgebreide lijst van wapens die in de originele Dead Island zit. Het craften van wapens was een groot onderdeel van de game, en is dit keer in zijn geheel weggelaten. Daardoor mist de game helaas wat diepgang. Diepgang die nog best welkom was geweest.

Doordat er zo weinig wapens in de game zitten, zal je veelal dezelfde aanvallen gebruiken. Voor je zwaard zijn er slechts twee slagen, en de wapens doen gewoon waar ze goed in zijn. Hierdoor voelen de gevechten in de game al snel repetitief aan. Je doet continu hetzelfde en staart tegen dezelfde animaties aan.

Animaties die ook niet altijd van even hoge kwaliteit zijn. Toegegeven, de cel-shaded-stijl van de game ziet er prachtig uit. Helaas geldt dat niet voor de animaties van sommige karakters. Slecht geanimeerde gezichtsuitdrukkingen staan in schril contrast met de uitzichten die je op het eiland kunt vinden. De algehele stijl heet wel veel weg van een stripboek. De cutscenes in de game zien er uit als interactieve comics, en geluiden worden dikwijls aangegeven met woorden.

Kijk dan ook niet raar op als je ‘SPLASH’ op je scherm ziet verschijnen als je een zombie te lijf gaat. Die grafische stijl gaat hand in hand met de geestelijke gesteldheid van Cliff. Jouw karakter heeft niet alleen last van de zombieplaag, maar ook van zichzelf. Naarmate je verder komt in de game zal je een aantal rare hallucinaties meemaken die je achter je oor laat krabben. Je hebt soms niet meer door wat nou echt is en wat bij de rare droom hoort.

En dat vat ESCAPE Dead Island vrij goed samen. De game wil duidelijk een andere ervaring bieden dan eerdere games uit de serie, maar slaagt daar niet helemaal in. De combat voelt door gebrek aan diversiteit heel oppervlakkig en repetitief aan, en het verhaal is eigenlijk niet heel interessant. Voor een game die leunt op de singleplayer is dat toch wel jammer.

Grafisch is er gelukkig een stuk minder aan de hand. Het cartooneske uiterlijk van ESCAPE Dead Island levert mooie plaatjes op en doet je de problemen die de game kent soms even vergeten. Ook het stealth-element dat de game introduceert heeft een positief effect op de gameplay. Alles bij elkaar opgeteld weet ESCAPE Dead Island helaas niet een overtuigende indruk achter te laten, en blijft het steken in de middenmoot.